Κύριε διευθυντά
Δεν προλαβαίνει να καταλαγιάσει ο θόρυβος από μία τηλεφωνική απάτη εις βάρος εύπιστων κυρίως εκπροσώπων της τρίτης ηλικίας και τη θέση του στην ειδησεογραφία καταλαμβάνει ένας νέος. Αραγε, υπάρχει τρόπος (και, ιδίως, πρόθεση) προστασίας από αυτές;
Και εξηγούμαι. Τις προάλλες το μεσημέρι χτύπησε το (σταθερό) τηλέφωνό μου. Ο αριθμός που καλούσε άγνωστος σε εμένα. Το σήκωσα. Με ζήτησαν με το όνομά μου. Προφανώς είχαν βρει το τηλέφωνο σε κάποιον κατάλογο. Επιβεβαίωσα ότι ήμουν εγώ και ακολούθησε ο εξής διάλογος:
– Καλημέρα σας. Είμαι η κοπέλα από το γραφείο που σας κάνει τις δηλώσεις (αμέσως μου ήρθε μια «φλασιά», όπως λένε οι νεότεροι, πως πρόκειται για απάτη).
– Η τάδε (ξεφούρνισα ένα τυχαίο όνομα);
– Ναι η τάδε. Πήρα να σας πληροφορήσω πως μόλις ενημερωθήκαμε ότι εγκρίθηκε η επιδότησή σας για το σούπερ μάρκετ και να μας πείτε σε ποια κάρτα σας να την καταθέσουμε.
(Είχε τσιμπήσει και ήμουνα πλέον βέβαιος πως πρόκειται για πατεντάτη προσπάθεια εξαπάτησης)
– Ναι; Και τι πρέπει να κάνω;
– Να μας πείτε σε ποια από τις κάρτες σας θέλετε να τα καταθέσουμε. Μήπως αυτήν που αρχίζει από ……. της Εθνικής;
– Οχι, αυτή δεν τη χρησιμοποιώ.
– Μήπως, τότε, αυτήν από ………της Eurobank; Συνεργάζεστε με τη Eurobank; Ετσι δεν είναι;
– Δεν έχω τέτοια κάρτα.
– Μήπως αυτή από ……..;
– Ούτε τέτοια κάρτα έχω.
– Ε, τότε πέστε μας τον αριθμό της κάρτας σας.
– Λυπάμαι. Δεν τον λέω τηλεφωνικά.
– Αν είναι έτσι, περάστε από τα γραφεία.
Και κλείνει το τηλέφωνο.
Αμέσως αναζήτησα σχόλια στο Διαδίκτυο για τον αριθμό από τον οποίο με είχαν καλέσει. Ε λοιπόν έβριθε με καταγγελίες για σχετικές απόπειρες εξαπάτησης.
Και αναρωτήθηκα: για να ευαισθητοποιηθεί κάποια αρμόδια διωκτική αρχή και να προστατεύσει το κοινό πρέπει πρώτα να «φάνε» τα λεφτά κάποιου θύματος; Γιατί δεν υπάρχει αμφιβολία ότι εκεί θα καταλήγαμε αν, στη συνέχεια, έδινα αριθμό κάρτας και τίποτε κωδικούς (που θα μου τους ζητούσαν αναμφίβολα).
ΥΓ.: Ο αριθμός είναι διαθέσιμος αν κάποιος ευδοκήσει να ενδιαφερθεί!
*Αθήνα
