Κύριε διευθυντά
Τελευταίως ακούμε απίστευτα πράγματα, και όπως εύστοχα γράφει ο κ. Θοδωρής Γεωργακόπουλος στο φύλλο της 12ης Ιουλίου, «ο κόσμος μοιάζει να γυρνάει ανάποδα». Είναι τουλάχιστον παρήγορο ότι στην «Καθημερινή» υπάρχουν δημοσιογράφοι που λένε τα πράγματα με το όνομά τους, αν και ο κ. Τάκης Θεοδωρόπουλος επιμένει να μετονομάζει την καλοσύνη «κλάψα». Η παλαιότερη τοποθέτηση του κ. Μάκη Βορίδη στον ιδιαίτερα ευαίσθητο τομέα της μετανάστευσης προκάλεσε έντονο προβληματισμό. Η αντικατάστασή του όμως από τον κ. Θάνο Πλεύρη, με τις γνωστές δημόσιες τοποθετήσεις του, εντείνει βαθιά τις ανησυχίες μας, ως προς την κατεύθυνση που επιλέγεται για τη διαχείριση ενός τόσο κρίσιμου ανθρωπιστικού ζητήματος. Οπως θα έλεγε ο Tαλλεϋράνδος, πρόκειται για μια επιλογή που συνιστά «εκτός από έγκλημα, και λάθος».
Και ρωτάμε τον κ. πρωθυπουργό, με τις βαθιές βενιζελικές του καταβολές, τον οποίον στηρίξαμε με εμπιστοσύνη δύο φορές: Σε ποιον θέλει να φανεί αρεστός; Ποιο είναι το μήνυμα που επιδιώκει να στείλει, επιλέγοντας μια τόσο σκληρή γραμμή σε ένα ζήτημα που αγγίζει τον πυρήνα των ευρωπαϊκών και ανθρωπιστικών αξιών; Μια χώρα προσφύγων θα βάζει τους πρόσφυγες φυλακή: Mια χώρα που χρειάζεται επειγόντως εργατικά χέρια, θα βάζει νέους, άξιους ανθρώπους φυλακή;
Οταν η θεία μου και ο αδελφός της, ο Γιώργος Θεοτοκάς, ήρθαν ως πρόσφυγες από την Πόλη το ’22, η πάμπτωχη Ελλάδα τους άπλωσε το χέρι, τιμώντας την αρχαία και χριστιανική αρχή της «φιλοξενίας». Ομως, με όλα όσα λέγονται και γίνονται τελευταίως, αν πρόκειται να υιοθετήσουμε για πρότυπό μας το πολιτικό ήθος του κ. Τραμπ καλύτερα να μεταναστεύσουμε όλοι!
