Κύριε διευθυντά
Στις 29/6 η «Καθημερινή» αναφέρθηκε στις προσπάθειες αξιοποίησης της παλιάς βιομηχανικής ζώνης της ∆ραπετσώνας και στις δυσκολίες που εμφανίστηκαν.
Θέλω να σταθώ στο μοναδικό σωσμένο κτίριο εκεί, αυτό του «Ινστιτούτου Χημείας και Γεωργίας Νικόλαος Κανελλόπουλος», έτος ίδρυσης 1938.
Ο Ν. Κανελλόπουλος, ίσως ο σημαντικότερος Ελληνας βιομήχανος – μηχανικός, ίδρυσε αγροτικές βιομηχανίες υψηλής τεχνολογίας, το Ελαιουργείο, την Οίνων Ποτών και το 1909 ίδρυσε το μεγάλο του επίτευγμα, το εργοστάσιο Λιπασμάτων. Από τότε έστησε δίκτυο εδαφολογικών μελετών σε όλη τη χώρα, ώστε να γνωρίζει τις ανάγκες για τους τύπους των λιπασμάτων που έπρεπε να κατασκευάζει. Ολα αυτά τα διέδωσε στους Ελληνες αγρότες μέσω της έκδοσης του περιοδικού «Αγροτικός Ταχυδρόμος».
Η επιστημονική του κατάρτιση και η νοοτροπία του τον οδήγησαν σε πρακτικές εφαρμοσμένης έρευνας που ήταν σχεδόν άγνωστες στην εποχή του, ενώ ταυτόχρονα συγκέντρωσε πολύ μεγάλο αριθμό ερευνητών, οργάνων και επιστημονικών βιβλίων, που τελικά οδηγήθηκαν μετά τον θάνατό του στο Ινστιτούτο. Μια μελέτη στο αρχείο των Λιπασμάτων θα τεκμηριώσει καλύτερα τα παραπάνω.
Γράφω για να πω το απλό. Το κτίριο του Ινστιτούτου προφανώς θα αναπαλαιωθεί σε κάθε περίπτωση αξιοποίησης και σε ένα μέρος του κτιρίου να γίνει αναφορά στο παρελθόν του με έκθεση τεκμηρίων.
Γνωρίζω βέβαια τη σκληρή άρνηση που υπάρχει σε όλες αυτές τις μνήμες που αφορούν τεχνολογικές επιτυχίες του παρελθόντος. Μπορεί όμως να γίνει ένα βήμα.
*Καθηγητής ΕΜΠ, συνταξιούχος
