Κύριε διευθυντά
Πριν από μερικά χρόνια είχαμε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Τα σύνορα στον Εβρο ήταν ανοιχτά, προκηρύχθηκε δημοψήφισμα με κίνδυνο εξόδου της χώρας μας από τη Ζώνη του Ευρώ. Ο τότε πρωθυπουργός είχε υποσχεθεί ότι θα επισκεφθεί και τη Λέσβο και τη Μυτιλήνη και ότι θα κάνει στροφή τριακοσίων εξήντα μοιρών!
Πού βρισκόμαστε σήμερα;
Στο δημοκρατικό μας πολίτευμα υπάρχουν τρεις ανεξάρτητες εξουσίες: Η νομοθετική, η δικαστική και η εκτελεστική. Νομίζω ότι και οι τρεις εξουσίες διέρχονται περίοδο κρίσης.
Η νομοθετική εξουσία υλοποιείται με νόμους που ψηφίζονται στη Βουλή. Μερικοί νόμοι ψηφίζονται τα μεσάνυχτα, με ελάχιστους βουλευτές παρόντες και εξυπηρετούν συγκεκριμένα συμφέροντα. Ο νόμος δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως (ΦΕΚ) και φέρει την υπογραφή του αρμόδιου υπουργού. Κάποτε ένας υπουργός ομολόγησε ότι δεν είχε διαβάσει το κείμενο του νόμου που είχε υπογράψει.
Πριν από την ψήφιση ενός νόμου, ο/η πρόεδρος του Κοινοβουλίου υποχρεούται να διαβιβάσει το υπό ψήφιση κείμενο στο ΣτΕ, με το ερώτημα αν οι διατάξεις του υπό ψήφιση νόμου δεν αντίκεινται στις διατάξεις του Συντάγματος. Η Βουλή δυστυχώς δεν τηρεί αυτήν την υποχρέωσή της. Ετσι είχαμε τον Νέο Οικοδομικό Κανονισμό (ΝΟΚ) που χάριζε μέχρι και δύο επιπλέον ορόφους σε πολυώροφα κτίρια, που εκ των υστέρων κρίθηκε από το ΣτΕ αντισυνταγματικός. Υπάρχει προφανώς ευθύνη του προέδρου του Κοινοβουλίου.
Κάποιοι συμπολίτες μας έπεσαν θύματα αυτής της παράλειψης. Εχουν άδεια να οικοδομήσουν στο οικόπεδό τους, άδεια που εκδόθηκε νομότυπα και ακολούθως ακυρώθηκε. Τα σχόλια είναι περιττά.
Ας έλθουμε στη δικαστική εξουσία. Υπάρχει μεγάλη καθυστέρηση στην έκδοση των αποφάσεων από τα δικαστήρια. Οι αποφάσεις αργούν πολύ να εκδοθούν. Πολλές φορές εκδίδονται μετά από 5, 10 ή και περισσότερα χρόνια. Τι αξία έχει αν αθωωθεί ή καταδικαστεί κάποιος έπειτα από τόσα χρόνια; Υπάρχει προφανώς έλλειψη δικαστικών λειτουργών. Η ηγεσία της δικαιοσύνης θα έπρεπε να έχει φροντίσει για την πρόσληψη και άλλων δικαστών με αξιοκρατικά κριτήρια, καθώς και του αναγκαίου γραμματειακού προσωπικού.
Πρόσφατο παράδειγμα η απόφαση για την πυρκαγιά στο Μάτι, που είχε αποτέλεσμα τον θάνατο 104 ατόμων. Χρειάσθηκαν επτά χρόνια για να βγει η απόφαση.
Ενα άλλο πρόβλημα είναι η μη έκτιση των επιβαλλόμενων ποινών. Το δικαστήριο αποφασίζει ότι ένας κατηγορούμενος είναι ένοχος και πρέπει να εκτίσει ποινή ισόβιας κάθειρξης. Η νομοθετική αρχή έχει καταργήσει την ισόβια κάθειρξη και έχει ορίσει ουσιαστικά ως ανώτατη ποινή 17 χρόνια κάθειρξης. Η κατάργηση της ισόβιας κάθειρξης είναι άστοχη, οδηγεί δε και σε μείωση όλων των ποινών φυλάκισης.
Η δικαιοσύνη δεν ασχολείται με παλιά αδικήματα, που έχουν περάσει σε παραγραφή.
Αυτό νομίζω δεν είναι σωστό. Η δικαιοσύνη πρέπει να ασχολείται και με τα παλιά αδικήματα και να καταλήγει σε ένα αποτέλεσμα:
α) Ο κατηγορούμενος είναι αθώος.
β) Ο κατηγορούμενος είναι ένοχος, αλλά δεν θα του επιβληθεί ποινή, διότι το αδίκημα έχει παραγραφεί.
Ας δούμε τώρα τι γίνεται με την εκτελεστική εξουσία. Η κυβέρνηση ελπίζει ότι με τον νέο ΚΟΚ που αυξάνει τα πρόστιμα και τον χρόνο αφαίρεσης του διπλώματος οδήγησης για τις τροχαίες παραβάσεις, θα επιτύχει τη μείωση των τροχαίων ατυχημάτων και των θανάτων, που τώρα ανέρχονται σε 600 νεκρούς κάθε χρόνο.
Οπως είναι γνωστό, στις πόλεις και τις κωμοπόλεις της περιφέρειας, οι κάτοικοι γνωρίζονται μεταξύ τους, συναντώνται σε γιορτές και σε καφενεία και γνωρίζουν τις συνήθειες και τις προτιμήσεις των συμπολιτών τους.
Σε μία περιοχή, ένας κάτοικος, λάτρης του οινοπνεύματος και τακτικός θαμώνας των καφενείων, μεθούσε και συνήθιζε να οδηγεί μεθυσμένος. Η συνήθειά του αυτή ήταν γνωστή στους συμπολίτες του και ασφαλώς και στον διευθυντή του τοπικού αστυνομικού τμήματος, ο οποίος έπρεπε να τον είχε καλέσει, να πραγματοποιήσει αλκοτέστ, να κάνει αυστηρή σύσταση και σε περίπτωση υποτροπής να του αφαιρέσει την άδεια οδήγησης.
Δυστυχώς αυτό δεν έγινε. Ο οδηγός συνέχισε να οδηγεί μεθυσμένος και έγινε πρόξενος θανατηφόρου τροχαίου δυστυχήματος.
Κύριε πρωθυπουργέ: «Ενός νόμου έχομεν χρείαν: Περί εφαρμογής των υπαρχόντων νόμων».
*Πολιτικός Μηχανικός ΕΜΠ
