Κύριε διευθυντά
Ενα σημείο της συνομιλίας μου με την κ. Τασούλα Καραϊσκάκη σε «Γεύμα με την Καθημερινή» που δημοσιεύθηκε στις 8/6/2025, σχολίασε με επιστολή του στις 19/6/2015 ο κ. Χρήστος Π. Πετρόπουλος. Η επιστολή του μού έδωσε πολλή χαρά γιατί την υπογράφει ένας άνθρωπος που έχω εκτιμήσει ιδιαίτερα. Θυμάμαι ότι είχαμε συναντηθεί σε καφενείο στο Κολωνάκι το 2006. Τότε μόλις είχε εκδώσει το σημαντικό βιβλίο «Ο δάσκαλός μου Αλέξανδρος Γ. Σαρής» και μου το πρόσφερε με την εξής αφιέρωση:
«Στον κοινό θαυμαστή του αλησμόνητου δασκάλου, Γιώργο Ζεβελάκη. 02.05.06 Με εκτίμηση, Χρ. Πετρόπουλος».
Η συζήτησή μας περιστράφηκε τότε αποκλειστικά στον Αλέξανδρο Σαρή (1884-1973), στη ζωή του, στον τρόπο της διδασκαλίας και στις πολλές οφειλές του στον σπουδαίο δάσκαλο. Παρακάμπτω όμως αυτά για να εστιάσω στα όσα του είπα για την απόκτηση μέρους του αρχείου Σαρή το 1989, μια και στην επιστολή του θίγει παρεμπιπτόντως αυτό το θέμα. Είχα ανακοινώσει σε προγενέστερο χρόνο τα σχετικά με την απόκτηση μέρους του αρχείου Σαρή στο επιστημονικό συμπόσιο «Ο περιοδικός Τύπος στον Μεσοπόλεμο», Σχολή Μωραΐτη 1999:
«Το 1989, σχεδόν κατακλύστηκα από περιοδικά και εφημερίδες, αλλά κυρίως από χιλιάδες αποκόμματα που ήρθαν στην κατοχή μου λίγο πριν πολτοποιηθούν ή σαπίσουν από τη βροχή, μέσω του φίλου τυπογράφου Γιώργου Σταμπουλού». ∆ιασώθηκαν λοιπόν από τον ευαίσθητο εκείνο τυπογράφο που φρόντισε να τα περιμαζέψει, πεταμένα όπως ήταν σαν σκουπίδια στο πεζοδρόμιο, και να μου τα δώσει, γνωρίζοντας ότι θα μπορούσα να τα διαφυλάξω και να τα αξιοποιήσω. Ασφαλώς δεν «τα έκλεψε» ούτε προφανώς είχαν σχέση με «τεκμήρια Βαρβακείου». Πολλές δημοσιεύσεις μου έκτοτε, στηριγμένες σε εκείνα τα «άχρηστα» χαρτάκια, ζωντάνεψαν τη μορφή του «μυθικού» δασκάλου που στα τελευταία χρόνια της ζωής του, του συμπαραστάθηκε με αφοσίωση ο καλύτερος, κατά γενική ομολογία, μαθητής του κ. Χ. Π. Πετρόπουλος.
Υποσημείωση: Υπήρξαν μαθητές του Αλέξανδρου Σαρή στο Βαρβάκειο (1920-1951) πολλοί από τους γνωστούς ανθρώπους των γραμμάτων και των τεχνών: Αθως ∆ημουλάς, Νίκος Καρύδης (εκδότης “Ικαρου”), Αλέξανδρος Κοτζιάς, Αρης Κωνσταντινίδης, Γιάγκος Πεσματζόγλου, Αριστομένης Προβελέγγιος, Γ. Π. Σαββίδης, Νίκος Σιαπκίδης (Επιθεώρηση Τέχνης), Αλεξ Σχινάς και ο μόνος επιζών Τίτος Πατρίκιος. Προσθέτω τον Ματθαίο Π. Πόταγα, 17χρονο μαθητή του Βαρβακείου, από τα Τρόπαια, που εκτέλεσαν οι Γερμανοί στις 2-5-1941.
