Κύριε διευθυντά
Είναι λυπηρό αυτό που συμβαίνει με τα μπόνους του Νέου Οικοδομικού Κανονισμού (ΝΟΚ) που περιλαμβάνουν προσαύξηση των όρων δόμησης και περιορισμό τού πρασίνου. Θεσμοθετήθηκαν πρόσφατα.
Παρακολουθώ ανελλιπώς τα δημοσιεύματα στην «Κ» του κ. Γιώργου Λιάλιου, του οποίου έχει «μαλλιάσει η γλώσσα» να μας αναλύει τις επιπτώσεις όλων αυτών στο περιβάλλον. Ειδικά στο φ. της 27ης Ιουνίου που αναφέρεται στην Κηφισιά. Πέντε σύλλογοι της Κηφισιάς διαμαρτύρονται και επισημαίνουν «τις συνέπειες της ανέγερσης κτιρίων-τεράτων», «το κύμα κατεδαφίσεων αξιόλογων κτιρίων» αλλά και της «συνεπακόλουθης καταστροφής των κηφισιώτικων κήπων λόγω της επέκτασης των υπογείων στο μεγαλύτερο τμήμα των οικοπέδων».
Συμφωνούμε όλοι ότι καλή είναι η ανάπτυξη και η οικονομική δραστηριότητα, όταν δεν υποβαθμίζουν το περιβάλλον. Επιτρέποντας στον εργολάβο να σκάψει υπογείως όλο το οικόπεδο, για τη δημιουργία επιπλέον εκμεταλλεύσιμου χώρου, από ό,τι προβλεπόταν στο παρελθόν, στην ουσία απαγορεύουμε τη φύτευση δέντρων στον κήπο. Στα 30 εκ. χώματος που, για λόγους αισθητικής, καλύπτουν την πλάκα του υπογείου, ευδοκιμεί μόνον το ξενόφερτο και υδροβόρο γκαζόν.
Η κλιματική αλλαγή έχει έρθει, μαζί και η λειψυδρία. Η κύρια άμυνά μας είναι τα δέντρα που στη χώρα μας –διά νόμου– τα καταδικάζουμε σε αφανισμό.
Ακούει κανείς;
ΥΓ.: Επειδή όλα αρχίζουν από την Παιδεία, προτείνω να γίνει υποχρεωτικό, κάθε μαθητής να φυτεύει ένα, τουλάχιστον, δέντρο κατά τη διάρκεια κάθε σχολικής χρονιάς.
*Πλοίαρχος Ε.Ν.
