Κύριε διευθυντά
Προ δεκαετίας, αν θυμάμαι καλά, κυκλοφορούσε ότι στην Κρήτη δεν υπήρχε κοινοτική επιδότηση που να έμενε ανεκμετάλλευτη. Προειδοποιούσαν βέβαια οι γνωρίζοντες ότι σε λίγο, με τους δορυφόρους, θα μπορούν οι «κουτόφραγκοι» να μετράνε από τις Βρυξέλλες όχι μόνο πόσα ελαιόδεντρα έχει το κτήμα σου ή πόσα αρνιά έχει το κοπάδι που δήλωσες, αλλά και τι νούμερο παπούτσι φοράς! Σωστό ακουγόταν, αλλά ως συνήθως προείχε το σήμερα με το εύκολο κέρδος και για το αύριο βλέπουμε. Να όμως που, όπως φαίνεται, ήρθε το πλήρωμα του χρόνου με την αποκάλυψη του σκανδάλου που ακούει στο έως πρότινος άγνωστο και κακόηχο αρκτικόλεξο ΟΠΕΚΕΠΕ. Τώρα το… παίζουμε έκπληκτοι, είμαστε έτοιμοι να ζητήσουμε συγγνώμη και να υποσχεθούμε ότι δεν θα το ξανακάνουμε.
Για να είμαστε ειλικρινείς, μέχρι σήμερα βλέπαμε το όλο θέμα μόνο από την ωφελιμιστική πλευρά του και θαυμάζαμε πώς τα καταφέρνουν καλύτερα εκεί κάτω από ό,τι εμείς εδώ πάνω. Αυτό μόνο μας ένοιαζε και ρίχναμε το βάρος σε κάθε αρμόδιο που δεν έβαζε την υπογραφή του για ανύπαρκτο αγροτικό ή ζωικό κεφάλαιο τόσο πρόθυμα όσο εκεί στο νησί, να πάρουμε κι εμείς κάτι. Ως εκεί έφτανε η ευαισθησία μας. Το «άθλημα» διαδόθηκε γρήγορα σε όλη την Ελλάδα, αλλά στο «αντιντόπινγκ κοντρόλ» μάς έπιασαν με τη γίδα στην πλάτη και τώρα το παίζουμε μωρές παρθένες. Αξιοπερίεργο αλλά διαχρονικό (;). Σε μία από τις επιστολές του ο Απόστολος Παύλος απευθύνεται στον Τίτο, τον οποίο ο ίδιος είχε εγκαταστήσει ως πρώτο επίσκοπο στην Κρήτη. Η επιστολή είχε συμβουλευτικό χαρακτήρα και τον προειδοποιούσε για τις δυσκολίες που θα συναντούσε. Εκεί λοιπόν στην προς Τίτον 1.12 διαβάζουμε: «Κρήτες αεί ψεύσται, κακά θηρία, γαστέρες αργαί…». Στον επικεφαλής του ΟΠΕΚΕΠΕ δυστυχώς δεν εστάλη μία ανάλογη επιστολή που να προειδοποιεί: «Ελληνες αεί…», εκτός κι αν βρεθεί ξεχασμένη σε κάποιο συρτάρι, μετά τη διαφαινόμενη κάθαρση.
*Συνταξιούχος μηχανικός, Καβάλα
