Κύριε διευθυντά
Πανηγυρίσαμε για τη σύναψη της σύμβασης UNCLOS επειδή αναγνώριζε υφαλοκρηπίδα στα νησιά και δικαίωμα επέκτασης των χωρικών υδάτων στα 12 ν.μ. Επαναπαυθήκαμε στις δυνατότητες αυτές παραβλέποντας ότι ήταν απλώς δυνατότητες και όχι δικαιώματα. Κατ’ αρχάς, η αίρεση που θέτει η σύμβαση για την υφαλοκρηπίδα είναι αναιρετική του δικαιώματος, αφού απαιτεί για την οριοθέτησή της συμφωνία και του αντικείμενου ή παρακείμενου κράτους (εφόσον θα μπορούσε να υπάρξει διμερής συμφωνία με το κράτος αυτό τι ανάγκη έχουμε την UNCLOS;). ∆εύτερον, μπορεί να υπάρχει η δυνατότητα για τα 12 ν.μ., ωστόσο όταν το δικαίωμα αυτό δεν ασκείται, τα χωρικά ύδατα πέραν των 6 ν.μ. είναι διεθνή και η ΑΟΖ στην περιοχή ανήκει σε όποιον τολμηρό και πονηρό την αρπάξει, σύμφωνα με την ακραία ελαττωματική UNCLOS στο θέμα αυτό.
