Κύριε διευθυντά
Κατά καιρούς γράφονται πολλά για τις νέες κοινωνικές τάσεις και αλλαγές για τις οποίες η Εκκλησία είναι αντίθετη. Σήμερα όμως η Εκκλησία οφείλει να εκσυγχρονίζεται και να μην είναι δογματική προς τις αλλαγές αυτές αν θέλει να μην απομακρύνονται από αυτήν οι σκεπτόμενοι πιστοί.
Συγκεκριμένα, για τον γάμο των ομοφύλων, πρέπει να έχουν και αυτοί το δικαίωμα να παντρεύονται αυτόν που αγαπούν, αφού η φύση (Θεός) αποφάσισε γι’ αυτό που εκείνοι είναι. Τους συνανθρώπους μας αυτούς η Εκκλησία πρέπει να τους αγκαλιάζει και να τους περιβάλλει με την αγάπη της.
– Για την ευθανασία κανένας δεν μπορεί να στερήσει από κάποιον το δικαίωμα να επιλέξει τη στιγμή και τον τρόπο που θα τερματίσει τη ζωή του ανώδυνα και με αξιοπρέπεια, όταν αυτός πάσχει από κάποιο ανίατο και επώδυνο νόσημα.
– Για την αποτέφρωση των νεκρών αυτή είναι δικαιολογημένη, αφού το χώμα των νεκροταφείων είναι πλέον κορεσμένο και δεν αποσυντίθενται οι νεκροί αλλά και λόγω λήψης ορισμένων φαρμάκων πριν από τον θάνατο. Επιπλέον, οι τάφοι σήμερα είναι δυσεύρετοι και πανάκριβοι, τα δε οστά έπειτα από χρόνια αποτεφρώνονται.
– Για τις εκτρώσεις, αυτές είναι αναγκαίες σε περίπτωση ανήλικης εγκύου, αιμομιξίας, βιασμού και νοσήματος του εμβρύου ή της μητέρας του. Για να ισχύσουν δε και να εφαρμοσθούν όλες αυτές οι αλλαγές, την αρμοδιότητα την έχει μόνο η πολιτεία, και ουδείς άλλος.
Η θρησκεία συνέβαλε μέχρι σήμερα στη δημιουργία ενός κόσμου δίκαιου με ηθικές αρχές, με ισότητα και ορθολογισμό, με τον φόβο βέβαια του Θεού και με την πίστη ότι υπάρχει η μετά θάνατον ζωή που δυστυχώς αυτά σήμερα αμφισβητούνται όσο διευρύνονται οι επιστημονικοί ορίζοντες των πιστών.
*Ιατρός
