Κύριε διευθυντά
Στο ένθετο αφιέρωμα ΠΡΟΣΩΠΑ+ΙΣΤΟΡΙΕΣ («Καθημερινή», 27/5/2025), το αφιερωμένο στον Στρατάρχη Αλέξανδρο Παπάγο (+1955), προσθέτω και τα παρακάτω, για την εκτίμηση που έτρεφαν στο πρόσωπό του Σοβιετικοί αξιωματούχοι, για τη δράση του στη διάρκεια του Β΄ Π.Π.
Ετσι, στο βιβλίο του με τον τίτλο «Ο πόλεμος – Αναμνήσεις Σοβιετικού πρεσβευτή», ο Ιβάν Μαΐσκι, πρέσβης της ΕΣΣΔ στο Λονδίνο, γράφει:
«Στις 28 του Οχτώβρη 1940, ο Μουσολίνι επιτέθηκε αιφνιδιαστικά στην Ελλάδα. Αντίθετα απ’ ό,τι περίμενε, συνάντησε εδώ σοβαρή αντίσταση. […] η κυβέρνηση Μεταξά κράτησε σταθερή στάση και ο Ελληνικός Στρατός εξασφάλισε καλή διοίκηση στο πρόσωπο του Στρατηγού Παπάγου» – Πολιτικές και Λογοτεχνικές Εκδόσεις, 1968.
Αντίθετα, για τα ίδια γεγονότα η «καταξιωμένη παιδαγωγός» Ρόζα Ιμβριώτη έγραφε στα αναγνωστικά του Δημοτικού Σχολείου, με τον τίτλο «Τα Αετόπουλα», τα οποία η «κυβέρνηση του Βουνού», η περιβόητη ΠΕΕΑ, διένειμε στα σχολεία που ήλεγχε στην Κατοχή:
«Τα ηρωικά παιδιά του λαού πολέμησαν με φανατισμό στην Αλβανία για να διώξουν τον ξένο καταχτητή… και τη διχτατορία του Μεταξά. Με αφάνταστες θυσίες, έξι μήνες υπεράσπισαν την εθνική μας ανεξαρτησία, χωρίς όπλα, χωρίς πολεμικό υλικό, ξυπόλητα και πεινασμένα. Γιατί ο Μεταξάς για να βοηθήσει τους Γερμανούς άφησε άοπλη την πατρίδα (…). Ο βασιλιάς άρπαξε το χρυσάφι, που με το αίμα του το μάζεψε ο Λαός, και έφυγε μαζί με τους αρχηγούς της τεταρτοαυγουστιανής τυραννίας».
Αλλά όπως έγραφε η Ελλη Παππά, η σύντροφος του Νίκου Μπελογιάννη, στις «Μαρτυρίες μιας διαδρομής», «η λασπολογία ήταν ένα από τα κύρια στοιχεία της μυθοπλασίας του ΚΚΕ».
*Μοναστηράκι Δωρίδος
