Κύριε διευθυντά
Στο φύλλο της 8/6/2025 σε συνέντευξη με τον κ. Γιώργο Ζεβελάκη, ο οποίος αναφέρεται «ως ερευνητής της νεοελληνικής λογοτεχνίας», επισημαίνεται ότι «το 1989 απέκτησε το σημαντικό αρχείο του ανθολόγου φιλόλογου από το Αϊβαλί, Αλέξανδρου Σαρρή, προσφορά του τυπογράφου Γιώργου Σταμπουλού».
Ο Αλέξανδρος Σαρής με ένα «ρ», ήταν φιλόλογος καθηγητής στη Βαρβάκειο Σχολή από το έτος 1907 μέχρι το 1951. Ημουν μαθητής του (το 1950) και με τη διαθήκη του με είχε ορίσει εκτελεστή της κληρονομίας του. Κληρονόμος του είναι το Βαρβάκειο Ιδρυμα.
Τα πολύτιμα βιβλία του μεταφέρθηκαν στη Βαρβάκειο Σχολή και σήμερα η Βιβλιοθήκη του Σχολείου έχει το όνομά του.
Επί πολλά έτη με συνέδεε μια αλησμόνητη φιλία. Το 2005 έγραψα το βιβλίο «Ο δάσκαλός μου Αλέξανδρος Σαρής» (αυτοέκδοση).
Το σημαντικό αρχείο του βρισκόταν σε δύο δωμάτια δίπλα στην κουζίνα του σπιτιού του, ενός νεοκλασικού επί της οδού Πετσόβου στην Αθήνα. Από την κουζίνα κατέβαινες στο πίσω μέρος του σπιτιού, όπου ήταν ο ακάλυπτος χώρος.
Λίγες ώρες πριν από τον θάνατό του, τον είχα επισκεφθεί στο Λαϊκό Νοσοκομείο. Οταν με είδε, μου ψέλλισε, «Την κουζίνα, την κουζίνα».
Γράφω στο βιβλίο μου: «Θυμήθηκα που μου είπε “την κουζίνα, την κουζίνα”. Πήγα στην κουζίνα για πρώτη φορά. Στη μέση κρεμόταν ένα φανάρι, που οι παλαιοί χρησιμοποιούσαν για να φυλάσσουν τα τρόφιμα από τα ποντίκια, όταν δεν υπήρχε ψυγείο. Νεροχύτης μαρμάρινος, σκουριά παντού. Πήγα στην πόρτα που έβγαζε στην εξωτερική σκάλα. Ηταν ανοικτή. Αυτήν μου είχε ζητήσει ο καλός φίλος να κλείσω, ήταν η έγνοια του, θυμόταν πως ήταν ανοικτή, κοντά στον τόπο που είχε πιθανόν βρεθεί αναίσθητος.
Την έκλεισα και θέλησα να φύγω γρήγορα».
Το αρχείο Σαρή ανήκει στον κληρονόμο του, στο Βαρβάκειο Ιδρυμα. Σε αυτό, υπάρχουν ανεκτίμητα αρχεία του Βαρβακείου, που κάηκε στα ∆εκεμβριανά.
Πώς βρέθηκε στα χέρια του κ. Ζεβελάκη το αρχείο Σαρή απορώ. ∆εν ήταν προσφορά του «τυπογράφου». Και αν ήταν, τότε ο τυπογράφος το είχε κλέψει, ίσως παραβιάζοντας την πόρτα της κουζίνας που είχα κλείσει. Αρα το αρχείο είναι στα χέρια του κ. Ζεβελάκη από κάποιον που πιθανόν το έκλεψε, προφανώς άνετα από τη σκάλα της κουζίνας, που την βρήκε μανταλωμένη και την άνοιξε με την άνεσή του και την ευκολία του.
Θεωρώ με σεβασμό στην προσωπικότητα του κ. Ζεβελάκη και στην αγάπη του για τη νεοελληνική λογοτεχνία, ότι το αρχείο πρέπει να επιστραφεί στον κύριό του, το Βαρβάκειο Ιδρυμα. Η πράξη του τυπογράφου έχει υποπέσει σε παραγραφή. Φυσικά και σε λησμονιά.
Το γράμμα μου αυτό το οφείλω στον «μυθικό» δάσκαλό μου (χαρακτηρισμός του υμέτερου κ. Νίκου Βατόπουλου) και στο πολυαγαπημένο μου σχολείο.
