Κύριε διευθυντά
Διάβασα με ενδιαφέρον τα δημοσιεύματα αναφορικά με τον κίνδυνο λειψυδρίας στην Αττική («Κ», 5/6/2025). Βέβαια η κρίση του νερού δεν είναι αμιγώς ελληνικό φαινόμενο καθώς το 40% της Ευρώπης αντιμετωπίζει κάποια μορφή ξηρασίας.
Στο υψηλότερο επίπεδο συναγερμού βρίσκεται η Νότια Ελλάδα, η Ισπανία, η Κύπρος και ευρύτερα τα Βαλκάνια. Ομως Ισπανία και Κύπρος επαναχρησιμοποιούν το νερό για αρδευτικούς σκοπούς σε ποσοστό 60% και 90% αντίστοιχα, ενώ στην Αττική παρατηρήθηκε αύξηση της κατανάλωσης νερού μέσω ποτίσματος κήπων, ιδίως σε περιαστικούς δήμους της βόρειας και ανατολικής Αττικής («Καθημερινή» 18/12/2024).
Η υπέρμετρη αύξηση του πληθυσμού στο λεκανοπέδιο της Αττικής και η ερήμωση της περιφέρειας σε συνδυασμό με την ανομβρία συντελούν στη μείωση των υδάτινων αποθεμάτων.
∆εδομένου ότι η κλιματική αλλαγή θα επιδεινώνει διαρκώς την ανομβρία, η μετακίνηση πληθυσμού εκτός πρωτεύουσας είναι καίριας σημασίας.
Στους Ακρίτες, στους φύλακες των συνόρων του Βυζαντίου, δίνονταν κίνητρα. Αντίθετα στην Ελλάδα οι κάτοικοι της περιφέρειας, ιδίως στις ακριτικές περιοχές, βιώνουν την εγκατάλειψη από την πολιτεία και η μετακίνηση προς τα μεγάλα αστικά κέντρα είναι μονόδρομος.
Γη και ύδωρ είναι έννοιες στενά αλληλένδετες και θα προσδιορίσουν τον χαρακτήρα του ελληνικού κράτους τις επόμενες δεκαετίες.
*Καρδιολόγος
Δράμα
