Κύριε διευθυντά
Το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος βρέθηκα κι εγώ σε κάποια παραλία, όπως και χιλιάδες ανά τη χώρα συνέλληνες. Μικροί και μεγάλοι χαίρονταν ήλιο και θάλασσα, εις πείσμα των αενάως αυξανόμενων οικονομικών προβλημάτων που ακούμε και διαβάζουμε καθημερινά. Το μόνο βέβαια που θύμιζε οικονομική στέρηση, ήταν τα μικροσκοπικά κομματάκια υφάσματος που φοριούνται αντί μαγιό!
Ιδιαίτερη όμως εντύπωση μου έκαναν οι παρέες αγοριών και κοριτσιών ηλικίας 15-18 ετών, που κατέφθαναν στις παραλίες εφοδιασμένες με τα πλέον για την εποχή αναγκαία: καφέ σε πλαστικές συσκευασίες μιας χρήσης, κακής ποιότητας –αλλά όχι χαμηλού κόστους– πρόχειρο φαγητό κ.λπ., και, φυσικά, τα εξελιγμένα προϊόντα καπνού και ατμού.
Θα αναφερθώ στα τελευταία και θα ρωτήσω: γιατί μας ενδιαφέρει μόνο η τιμή του αγγουριού στις λαϊκές, αλλά αδιαφορούμε για το ότι τα εν λόγω προϊόντα υποθηκεύουν την υγεία των νέων (ιδιαίτερα των κοριτσιών), με ανυπολόγιστα κόστη σε ατομικό, οικογενειακό, κοινωνικό και εθνικό επίπεδο; Και ποιοι τελικά πληρώνουν για την προμήθεια αυτών των προϊόντων; Τα 16χρονα, ή μήπως οι ίδιοι που διαμαρτύρονται (και) για την τιμή του αγγουριού;
*Ομότιμος καθηγητής
