Κύριε διευθυντά
Βρέθηκα πρόσφατα στη Γερμανία για τον εορτασμό της 100ής επετείου από της ιδρύσεως της Akademische Vereinigung Rheinstein zu Koeln, μιας από τις πολλές Σπουδαστικές Ενώσεις για Καθολικούς κυρίως σπουδαστές, που όμως «σκέφτεται» ευρύτερα δεχόμενη στους κόλπους της τόσον αλλοδόξους όσον και αλλοθρήσκους αλλοεθνείς σπουδαστές, ιδίως Ιάπωνες. Εχει επί του παρόντος 500 παλιά μέλη και 30 ενεργούς φοιτητές των οποίων Senior είναι ένας σπουδαστής από το Μεξικό. Είμαι δραστήριο μέλος της Ενώσεως εδώ και 60 χρόνια. ∆εν θυμάμαι πόσες φορές προσκλήθηκα να μιλήσω ακόμη και διαδικτυακά για τα ελληνικά θέματα, να αναφερθώ μόνο σε μια πολύωρη συζήτηση ένα βράδυ (11.6.1992) στο Καταφύγιο του Τουμπωτού Πρίνου του Ψηλορείτη, με μια ομάδα 22 μελών σχετικά με το από τότε επίκαιρο θέμα του Μακεδονικού. Φυσικά παρόμοιες συζητήσεις πάνω στα ελληνοτουρκικά θέματα υπήρξαν πάντα ζωντανές και ενδιαφέρουσες και κατέληγαν στη δημιουργία ευνοϊκού κλίματος για την ελληνική πλευρά, ένα μικρό πετραδάκι για τα ελληνικά συμφέροντα, από έναν απλό Ελληνα πολίτη. Χωρίς να αναφέρω ονόματα να πω ότι στις τάξεις μας ανήκουν ηγετικά πρόσωπα της γερμανικής πολιτικής σκηνής. ∆υστυχώς η πρόσφατη συνάντησή μου με τους Γερμανούς φίλους μου έγινε υπό τη σκιά του σκανδάλου ΟΠΕΚΕΠΕ. Αυτό δεν είναι απλό σκάνδαλο, είναι ένα μεγάλο φαγοπότι των έξυπνων Ρωμιών με πρωτοπόρους τους Κρητικούς συμπατριώτες μου εις υγείαν των «κουτόφραγκων» με τις ευλογίες πολιτικών παραγόντων. ∆εν είχα λέξη να πω και έφυγα με το κεφάλι σκυφτό. Η «Καθημερινή της Κυριακής» της 8ης Ιουνίου ανέλυσε το θέμα. Για πρώτη φορά σκέπτομαι πως υπήρχε σπουδαίος λόγος υποβολής παραιτήσεως της κυβερνήσεως, αν δεν φοβόμουν τα σοβαρά θέματα που απασχολούν την πατρίδα μας με μια εντελώς ανίκανη αντιπολίτευση για να τα λύσει.
*Βούλα
