Κύριε διευθυντά
Το καλογραμμένο κείμενο του κ. ∆ημήτρη Ρηγόπουλου για την επέτειο της πανδημίας («Η Καθημερινή της Κυριακής» 23/3) φέρνει στο προσκήνιο την ταραγμένη σχέση του Τραμπ με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ). Πράγματι, όταν ο Τραμπ ξαναπήρε την εξουσία τον περασμένο Ιανουάριο, την πρώτη κιόλας μέρα απέσυρε τη χώρα του από τον ΠΟΥ και απείλησε να διακόψει την ετήσια χρηματοδότηση (απαιτείται προειδοποίηση δύο ετών). Αυτό το έκανε εκδικητικά, επειδή κατά την προηγούμενη θητεία του για να δικαιολογήσει τα χιλιάδες θύματα του κορωνοϊού στις Ηνωμένες Πολιτείες, κατηγόρησε τον ΠΟΥ για καθυστερημένη και ελλιπή ενημέρωση. Ελεγε όμως ψέματα, αφού ο ΠΟΥ ήδη από τον Ιανουάριο του 2020 έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου για την επικείμενη πανδημία. Αλλά ο υπερφίαλος Τραμπ ήταν ανένδοτος, συνιστώντας γαργάρες με χλωρίνη! Με το ίδιο πνεύμα μικροπρέπειας και εκδικητικότητας, διέκοψε την προσωπική ασφάλεια του Αντονι Φάουτσι, κορυφαίου επιστήμονα με μακροχρόνια προσφορά στην ιατρική.
Οι υπηρεσίες του ΠΟΥ συνεργάζονται στενά με επιστήμονες και ερευνητικά κέντρα, νοσοκομεία, εργαστήρια κ.λπ. στις Ηνωμένες Πολιτείες και άλλες χώρες, για διάφορα νοσήματα που δεν αφορούν μόνο απομονωμένες γεωγραφικές περιοχές, αλλά ολόκληρο τον πλανήτη. Η προσφορά του ΠΟΥ φάνηκε σε παλιές και πρόσφατες επιδημίες και πανδημίες: AIDS, COVID, γρίπη των πτηνών, φυματίωση, ελονοσία, Εμπολα, ιλαρά, πολιομυελίτιδα κ.λπ. κ.λπ. Πρόκειται δηλαδή για μια υπηρεσία όχι απλώς χρήσιμη, αλλά κρίσιμη. Η ετήσια συμμετοχή των ΗΠΑ στη χρηματοδότηση του ΠΟΥ είναι περίπου 1,5 δισ. (το 20% του προϋπολογισμού).
Μπορεί το επιτελείο Τραμπ να έχει κάνει μερικές σωστές επί μέρους διαπιστώσεις όσον αφορά τις παθογένειες του συστήματος γενικά, αλλά οι θεραπείες που επιχειρεί να εφαρμόσει είναι χειρότερες από αυτά που θέλει να θεραπεύσει.
*Επιτάλιον Ηλείας
