Κύριε διευθυντά
Διαβάζοντας τις επιφυλλίδες του Χρήστου Γιανναρά στην «Καθημερινή», ο αναγνώστης είχε έναν πλούτο απόψεων, θέσεων και προτάσεων για τα μεγάλα και σημαντικά θέματα, που αναπτύσσονταν προς τις ακόλουθες κατευθύνσεις:
α) Τον έλεγχο και την αξιολόγηση του πολιτικού συστήματος, των κομμάτων και των πολιτικών. Με στοιχεία και επιχειρήματα ασκούσε κριτική σ’ ένα ξεπερασμένο και γραφειοκρατικό πολιτικοκοινωνικό δόμημα που χρειάζεται μία ριζοσπαστική, καινοτόμο και δημιουργική αναμόρφωση. Με σκληρή και τολμηρή γλώσσα κατήγγειλε επίμονα τις αμαρτίες και τα πάθη της κομματοκρατίας και της διαφθοράς.
β) Την πορεία του αξιακού Ελληνικού πολιτισμού και της Ορθοδοξίας, σε συνδυασμό με την εγκατάλειψη διαχρονικών αξιών και παραδόσεων που θεωρούσε αειφόρα στοιχεία για τη μακρο-ιστορική πορεία του Ελληνισμού, με βάση και το γεωπολιτισμικό πλαίσιο Ανατολής – Δύσης.
γ) Τη θέση του Ελληνα πολίτη και ανθρώπου στη σύγχρονη κοινωνία της ολοκλήρωσης και της προσφοράς. Υποστήριζε σταθερά την «κοινωνία της χρείας» και της συνεργασίας, όπου η ανθρώπινη ελευθερία επικρατεί, αλλά και συμφιλιώνεται με το υπέρτατο ον, τη Θεία Παρουσία. Αναζητούσε λυτρωτικά μία νέα σχέση κοινωνίας και Ορθοδοξίας.
Αναμφίβολα, ήταν επικριτικός, αυστηρός και απαισιόδοξος. Χρησιμοποιώντας έναν ρωμαλέο και ανυποχώρητο λόγο εξέφραζε την άποψη ότι ο Ελληνισμός και οι Ορθόδοξες αξίες είχαν μία καθοδική πορεία, προχωρούσαν προς ένα ιστορικό τέλος, χωρίς να λείπει και μία ελπίδα για την επαναφορά τους.
Οι θέσεις του αυτές μέχρι τώρα δεν διαψεύσθηκαν. Στην κορύφωση της κρίσεως και της χρεοκοπίας ο Γιανναράς έγραψε στην «Καθημερινή» της 20/6/2010:
«Χαλασοχώρηδες: μονά-ζυγά δικά τους: Σίγουρα η ανάκαμψη μόνο συλλογικό κατόρθωμα μπορεί να είναι, επίτευγμα κοινωνικό των πολλών … Να ξαναστήσουν κράτος από την αρχή, καινούργιους θεσμούς, κοινωνικά οράματα, στόχους πολιτισμού … Για μία ακόμα φορά … ας γινόταν να σιωπήσουν οι εξυπνάδες … ο “προοδευτικός” χλευασμός κάθε ιερού και οσίου …». Αποχαιρετώντας τον, ευχαριστώ και εκείνον και την «Καθημερινή», που τον φιλοξενούσε.
