Στα 47 του χρόνια, το «I Will Survive» δεν λέει να γεράσει. Είναι ένα τραγούδι-φάρος που όχι μόνο δεν ανήκε στη θέση του b-side στο (ξεχασμένο σήμερα) «Substitute», όπως επέμενε η δισκογραφική Polydor εν έτει 1978, αλλά δικαίωσε τόσο την πεπεισμένη για την επιτυχία του Γκλόρια Γκέινορ, που αποτελεί και τον βασικό λόγο που την αποκαλούμε μέχρι σήμερα «Βασίλισσα της ντίσκο». Και είναι φυσικά το τραγούδι που υφαίνει έκτοτε τον προσωπικό μύθο της Αμερικανίδας τραγουδίστριας, η οποία πέρασε κάμποσα εμπόδια –ένας δύσκολος γάμος, κακό management, προβλήματα υγείας– για να γίνει το «I Will Survive» το ίδιο το αφήγημά της.
Η Γκλόρια Γκέινορ δεν είναι βέβαια μόνο αυτό, παραμένει ενεργή εδώ και πέντε δεκαετίες – μάλιστα το 2020 απέσπασε και ένα βραβείο Γκράμι για το γκόσπελ άλμπουμ «Testimony». Σήμερα στα 81 της και χωρίς να έχει πολλά να αποδείξει, συνεχίζει να απολαμβάνει το να βγάζει καινούργια μουσική και να ανεβαίνει στη σκηνή, όπως ετοιμάζεται να κάνει και στο Sani Festival στη Χαλκιδική το Σάββατο 26 Ιουλίου.
Αλήθεια όμως, τι κρατάει από τις χρυσές μέρες της ντίσκο μία εκ των πρωταγωνιστριών της; «Ηταν μια σπουδαία εποχή που οι άνθρωποι έρχονταν κοντά και νοιάζονταν ο ένας για τον άλλον. Περισσότερο από οπουδήποτε αλλού, αυτό φαινόταν στην πίστα. Ο κόσμος χόρευε με παρτενέρ, ενώ κάποια χρόνια πριν οι άνθρωποι χόρευαν χωρίς να αγγίζουν τον άλλο», λέει στην «Κ» η Γκλόρια Γκέινορ. Το σχόλιό της μοιάζει ενδιαφέρον αν αναλογιστεί κανείς πως ο χορός ήταν το άλλο μεγάλο της πάθος. Τη ρωτώ τι θα επέλεγε ανάμεσα στο τραγούδι και τον χορό αν μπορούσε να γυρίσει τον χρόνο πίσω. «Το τραγούδι, γιατί με αυτό θεωρώ ότι μπορώ να κάνω περισσότερα για να βοηθήσω τους άλλους», θα πει η τραγουδίστρια, που παρά το «εκκωφαντικό» ντίσκο περιτύλιγμα παραμένει λακωνική στις απαντήσεις της. Η ντίσκο βέβαια δεν παρέμεινε ένα είδος κλειδωμένο στο χρονοντούλαπο της ποπ ιστορίας. Αντιθέτως, έχει γνωρίσει κάμποσες αναβιώσεις που συνεχίζουν μέχρι και σήμερα – αρκεί να ακούσουμε τη μουσική της Τζέσι Γουέαρ ή της σούπερ σταρ Ντούα Λίπα για να το διαπιστώσουμε. Αυτό που για την Γκλόρια Γκέινορ κάνει την ντίσκο διαχρονική, είναι πολύ απλά το ότι «κάνει τους ανθρώπους χαρούμενους, τους φτιάχνει τη διάθεση και τους βοηθάει να ξεχάσουν τις έγνοιες της ημέρας για λίγο».
Στην περίπτωση του «I Will Survive» βέβαια, η τραγουδίστρια πέτυχε κάτι περισσότερο από το να μοιράσει απλή χαρά. Το τραγούδι έγινε σημαία για τη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα, σε μια εποχή μάλιστα που το «να βγεις από την ντουλάπα» ή να ξεπεράσεις το συλλογικό τραύμα του AIDS δεν ήταν εύκολη υπόθεση. Αλλά και γενικότερα μεταμορφώθηκε σχεδόν σε αυτόματο μελωδικό τσιτάτο εμψύχωσης για οποιονδήποτε προσδοκά να βγει σώος και αβλαβής από ό,τι του συμβαίνει.
«Είναι ο πυρήνας του σκοπού μου, να δίνω ελπίδα, κουράγιο και να ενδυναμώνω τον κόσμο», λέει η τραγουδίστρια. Την εποχή που το τραγούδι κυκλοφόρησε, «το νόημα ήταν να επιβιώσω από κάποια δύσκολα εμπόδια στη ζωή μου», σχολιάζει. Οταν το κομμάτι έφτασε στα χέρια της, μόλις είχε υποβληθεί σε εγχείρηση στη σπονδυλική στήλη. Σήμερα, το βλέπει σαν μια ευρύτερη πηγή «δύναμης και εσωτερικού σθένους».
(Η ντίσκο) κάνει τους ανθρώπους χαρούμενους, τους φτιάχνει τη διάθεση και τους βοηθάει να ξεχάσουν τις έγνοιες της ημέρας για λίγο.
Νιώθει όμως ότι η τεράστια επιτυχία του «I Will Survive» αδίκησε την υπόλοιπη καριέρα της; «Οχι», θα πει κατηγορηματικά. Αντιθέτως, θεωρεί πως ήταν προνόμιο να ηχογραφήσει πρώτη «ένα τραγούδι που έχει εμψυχώσει, ενθαρρύνει και ενδυναμώσει τόσο πολλούς ανθρώπους για τόσο πολλές δεκαετίες».
Πράγματι, δεν υπάρχει γενιά μέχρι σήμερα που να μην αναγνωρίζει το συγκεκριμένο κομμάτι. Κάτι που η Γκέινορ το αντιλαμβάνεται και από την ποικιλία του κόσμου που δίνει το «παρών» στις ζωντανές της εμφανίσεις: «Το κοινό μου μεγαλώνει κάθε δεκαετία και γίνεται πιο ποικιλόμορφο. Ετσι, μπορείς να δεις ανθρώπους που είναι 8 ή και 80 ετών, ίσως και μεγαλύτερους».
Σαν «επιζήσασα» όπως νιώθει και θέλει να τη βλέπουν, η Γκλόρια Γκέινορ δεν μετανιώνει για πολλά στην πορεία της. «Θα διάλεγα μόνο καλύτερο management», λέει, μιας και για πολλά χρόνια η καριέρα της πέρασε από τα λάθος χέρια. Κατά τ’ άλλα, αντλεί τη δύναμή της «από την πίστη και όσα με δίδαξε η μητέρα μου», θα πει. Στα 81 της, δεν της μένει κάτι άλλο πέρα από το να απολαμβάνει τη ζωή με όποιο τρόπο μπορεί: «Χαίρομαι τους φίλους μου και την οικογένειά μου και ταξιδεύω περισσότερο από ποτέ».
Η Γκλόρια Γκέινορ θα εμφανιστεί ζωντανά στο Sani Festival στη Χαλκιδική, το Σάββατο 26 Ιουλίου.
