«Είναι με θαλασσογραφίες;», ρωτάει ένας από τους επισκέπτες της έκθεσης. «Θα μπορούσαν», απαντά ο καλλιτέχνης ευγενικά, με το χαρακτηριστικό φιλικό του χαμόγελο. Θα μπορούσαν όμως να είναι επίσης ψυχικά τοπία, ή συναισθηματικές εκρήξεις, ή ζωγραφικές περιγραφές του χρόνου και ειδικά της ώρας ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι –το λυκαυγές πάνω από τη θάλασσα, το λυκόφως στη φύση–, σκεφτόμαστε.
Η ατομική έκθεση του Γιάννη Αδαμάκου στην Citronne Gallery του Πόρου παρουσιάζει ακριβώς αυτό που λέει ο τίτλος της: Είναι «Ενδιάμεσος χώρος» (In Between), μια αφαιρετική απόδοση του κενού που όμως βρίθει νοημάτων και αισθήσεων.
Στρέφοντας το τελάρο κατά 180 μοίρες η σύν- θεση αποκτά βάρος στην κορυφή. Αν γυρίσει προς τα δεξιά, ίσως μοιάζει περισσότερο με τοπίο και αποκαλύπτει το βάθος του. Και ναι, ίσως αυτό ξενίζει κάποιους.
Στην έκθεση παρουσιάζεται μία νέα ενότητα ζωγραφικών έργων και κολάζ. Βασίζεται σε κάθετους και οριζόντιους άξονες που συνθέτουν έναν νοητό κάνναβο. Τον ζωγράφο απασχολεί η εκφραστική γεωμετρία του χώρου που αποπνέει μία κατάσταση ψυχικής ισορροπίας, ανάμεσα στην ηρεμία του οριζόντιου στοιχείου και την ανάταση του κάθετου. Ομως τίποτε από αυτά δεν επιβάλλεται στον θεατή. Τα έργα είναι ανοιχτά στο βλέμμα και τη φαντασία εκείνου που κοιτάζει, ενώ την ίδια στιγμή τον προκαλούν να αναζητήσει μέσα του τα συναισθήματα που δημιουργούνται. Με σκοπό, να είναι ο θεατής εκείνος που θα ολοκληρώσει τον πίνακα.
«Παραδέχομαι ότι στη ζωγραφική μου υπάρχει μια ασάφεια, ένα είδος απροσδιοριστίας», λέει ο κ. Αδαμάκος όταν τον ρωτάμε σχετικά. «Θα ήθελα αυτό να σημαίνει ότι τα έργα σού αφήνουν χώρο για να τα δεις και δεν επιβάλλουν κάποια δική μου ιδέα, ή άποψη». «Υπάρχουν άνθρωποι που τρομάζουν από αυτή την έλλειψη πλαισίου, αν εξαιρέσουμε το δεδομένο σχήμα του τελάρου;», τον ρωτάμε. Προτού απαντήσει γελάει λίγο κάτω από το μουστάκι του με την ερώτησή μας. Ξέρει ότι αυτό που εκείνος επιδιώκει δουλεύοντας τα μεγάλα, συχνά τετράγωνα έργα του είναι η σύνθεση να «διαβάζεται» από όλες τις πλευρές του πίνακα έτσι ώστε αυτός που θα πει την τελευταία λέξη να είναι ο θεατής. «Ναι, στρέφοντας το τελάρο κατά 180 μοίρες η σύνθεση αποκτά βάρος στην κορυφή», λέει. «Αν γυρίσει προς τα δεξιά, ίσως μοιάζει περισσότερο με τοπίο και αποκαλύπτει το βάθος του. Και ναι, ίσως αυτό ξενίζει κάποιους». Οπως και ο ίδιος, έτσι και η δουλειά του διακρίνεται για την ευρυχωρία της. Και βεβαίως για τη μαστοριά του χρώματος. Αλλωστε, παράλληλα με το εικαστικό του έργο, ο Αδαμάκος έχει διδάξει σχέδιο και χρώμα στο Εργαστήρι Τέχνης της Χαλκίδας και στη Σχολή Βακαλό. Τα μπλε του έχουν τόσες αποχρώσεις και τονικότητες όσες οι διαθέσεις μιας ημέρας της ζωής μας. «Αγαπώ το μπλε, είναι ζεστό, πλούσιο χρώμα», αναγνωρίζει. Του θυμίζουμε ότι εξίσου πλούσιο, «ομιλητικό» κι εκφραστικό έχει υπάρξει και το μαύρο χρώμα στη δουλειά του, έτσι όπως την είδαμε πριν από τέσσερα χρόνια στην έκθεση του «Insight».
«Η ψυχική επεξεργασία προχωρεί βαθύτερα από εκείνο που βλέπει το μάτι», σχολιάζει, και συνεχίζει με τη φράση που αποτελεί το μότο του, «Για μένα ένα έργο τέχνης προκύπτει με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη οικονομία υλικών. Η ένταση έρχεται από μέσα».
Από το παλιό έρχεται το καινούργιο
Στη συγκεκριμένη έκθεση, πέρα από τα ζωγραφικά έργα, φιλοξενούνται επίσης συνθέσεις από χαρτί, που συνιστούν ιδιόρρυθμα κολάζ. Κουβεντιάζοντας για αυτά, ο καλλιτέχνης προτιμά αντί να εξηγήσει το νόημα του νέου εκφραστικού τρόπου, να αναφερθεί στη διαδικασία της δημιουργίας: Μια εκκαθάριση στο νέο εργαστήρι του τον οδήγησε να ανασκαλέψει δουλειά πολλών χρόνων. Κάποια έργα σκίστηκαν και αίφνης οι λωρίδες των χαρτιών στο πάτωμα γέννησαν κάτι νέο. Τα συγκεκριμένα κολάζ ενέχουν τη διαδικασία της καταστροφής, ή όπως εξηγεί ο ίδιος, «μέσα από το παλιό έρχεται το καινούργιο, που όμως φέρει τη μνήμη του παρελθόντος. Τα έργα που ετοιμάζονται να γεννηθούν σου μιλούν. Αρκεί να τα κοιτάξεις και να τα αφουγκραστείς». «Ο Ενδιάμεσος Χώρος» είναι η τέταρτη έκθεση του καλλιτέχνη στην γκαλερί. Εχουν προηγηθεί οι εκθέσεις «Insight» (2021, Citronne Gallery – Αθήνα), «Re-emergence» (2017, Citronne Gallery – Πόρος).
«Ενδιάμεσος Χώρος». Επιμέλεια: Τατιάνα Σπινάρη – Πολλάλη.
Citronne, Παραλία, Πόρος, έως τις 21 Σεπτεμβρίου.
