Γιάννης Εμίρης: Μπορεί η τεχνητή νοημοσύνη να είναι δίκαιη
Ράνια Οικονομίδου: 55 χρόνια στη σκηνή και στα παρασκήνια
Η σφαίρα που άλλαξε τη μοίρα της οικογένειας στα Δεκεμβριανά, το νεύμα του Χατζιδάκι, η παρότρυνση του Χορν και τα θεατρικά «διαζύγια».
Τέτη Χατζηνικολάου: Μουσεία με τον σφυγμό της εποχής
Πώς η τεχνητή νοημοσύνη αλλάζει ήδη τα ιδρύματα και ποια μόνιμη έκθεση με κοινωνικό περιεχόμενο λείπει από τη «σκηνή» της Αθήνας.
Δημήτρης Κορρές: Πώς σηκώνεις έναν αρχαίο τοίχο από τη θέση του
Ο αγώνας δρόμου για την απόσπαση και την επανατοποθέτηση των αρχαίων στον σταθμό Βενιζέλου, που «έσπασε την κατάρα» του έργου.
ΓΕΥΜΑ ΜΕ ΤΗΝ «Κ»
Σουκρού Ιλιτζάκ: Το ρεμπέτικο μου σύστησε την Ελλάδα
Η μουσική τον έφερε στην Αθήνα. Παντρεύτηκε Ελληνίδα. Διδάσκει εδώ Οθωμανική Ιστορία. Πρόσφατα απέκτησε την ιθαγένεια κι εκπλήσσεται από όσα ακούει από τους Ελληνες φίλους του για τους Τούρκους.
Νίκος Δέδες: Δεν ήξερα μόνο αν θα πέθαινα με αξιοπρέπεια
Η εμπειρία τού να είσαι οροθετικός όταν ακόμη ο ιός ήταν ανίκητος, η υπέρβαση του στίγματος και ο αγώνας για τα δικαιώματα των ασθενών με HIV.
Νίκος Τσούχλος: Εμείς οι μουσικοί να μην «κλειστούμε» στο φράκο μας
Το Ωδείο αξιοποίησε το εμβληματικό του κτίριο για να ανοιχτεί στον «κόσμο εκεί έξω» – Η ανάγκη να σπάσει το «εκκλησιαστικό τελετουργικό» της κλασικής μουσικής.
Ελλη Οικονομοπούλου – Χατζιώτη: Πλούτος είναι να γνωρίζεις πολλούς ανθρώπους
Το ημερολόγιο μιας σταδιοδρομίας 36 ετών στο Hilton, από την ημέρα που άνοιξε το 1963. Οι διάσημοι πελάτες και το «χρώμα» της κοσμικής ζωής στην παλιά Αθήνα.
Αμαλία Παππά: Εξασφαλίζουμε τη μνήμη του μέλλοντος
Η σημασία της θεσμικής φύλαξης της Ιστορίας, το ολέθριο λάθος καύσης των φακέλων το 1989 και μικροί ιστορικοί θησαυροί που μπορεί να ανακαλύψει κανείς ακόμη και σε μια απλή αίτηση ή μια επιστολή.
Κώστας Βαρώτσος: Μετά τον «Δρομέα» έγινα νομάς
Η πορεία μου είναι κυκλική. Φεύγω, γυρίζω, ξαναφεύγω. Το έργο χωρίς έρεισμα χάνεται. Για να είναι κάποιος διεθνής πρέπει να είναι τοπικός.
Νίκος Πιμπλής: Να βγάλουμε το Μέγαρο έξω από το Μέγαρο
Το εγχείρημα της κρατικοποίησης ενός ιδιωτικού πολιτιστικού οργανισμού και η προσπάθεια της εξωστρέφειας με εκδηλώσεις και εκτός των τειχών.
Γιώργος Χαδούλης: Η τέχνη δεν σχολιάζει, αλλά ρουφάει τη ζωή
Ο κόσμος της ζωγραφικής, η ρουτίνα της δουλειάς, ο Φασιανός και ο Τσαρούχης. «Το βάσανο της δημιουργίας είναι ψέμα. Αν δεν αισθάνεσαι απόλαυση, δεν το κάνεις».
Μπέτυ Λιβανού: Δεν γαντζώθηκα στη νεότητα και στην ομορφιά
Η επιμονή των άλλων να γίνει ηθοποιός, η ξαφνική φήμη που της προκάλεσε αγοραφοβία και το «μεγάλο παράσημο» που της είχε δώσει ο Φίνος.
Βαγγέλης Γκουντούφας: Είναι χρέος μας η Πεντέλη να γίνει ξανά δάσος
Με ήπιες δραστηριότητες, περιπατητικές, ορειβατικές, ποδηλατικές, να καλλιεργήσουμε τον ψυχικό δεσμό του κόσμου με το φυσικό περιβάλλον.
Γιάννης Σπανολιός: Το χωριό μού έμαθε το «όλοι μαζί»
Από το ήθος της αλληλοϋποστήριξης στον Βροντάδο της Χίου στην οικοδόμηση ενός φιλανθρωπικού και περιβαλλοντικού δικτύου.
