Οι εκπλήξεις και τα απρόοπτα, οι μετεγγραφές υποψηφίων, οι επιστροφές, οι επανεμφανίσεις «βετεράνων» στις λίστες κομμάτων και συνδυασμών για τις επικείμενες βουλευτικές εκλογές, αυτή η κινητικότητα πολιτευόμενων πριν «κάτσει η μπίλια» και εφορμήσουν όλοι ακάθεκτοι για την τελική φάση της συντομότατης προεκλογικής περιόδου, είναι από τις πιο διεγερτικές στιγμές της κατά τα άλλα θολής από τη σκόνη των προεκλογικών διαξιφισμών και στην πράξη στάσιμης περιόδου. Η αυτοσχεδιαστική ευστροφία των κομματικών επιτελείων όσον αφορά την ένταξη «ονομάτων» στα ψηφοδέλτιά τους είναι αξιοζήλευτη. Ολοι παρακολουθήσαμε αυτές τις μέρες, εκστατικοί, μοναδικά μαθήματα του είδους. Ο αγώνας να συγκροτηθούν οι πιο ελκυστικές εκλόγιμες ομάδες κρούσης γέννησε και πάλι ακροβατισμούς, υπαναχωρήσεις, προσηλυτισμούς… Τροφή για καταιγιστικά σχόλια και ζωηρές συζητήσεις. Φωτιά πήραν τα τηλεοπτικά «σαλόνια» και οι ιστότοποι, λόγου χάρη, επί των κλυδωνισμών στις σχέσεις ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημοκρατίας με αφορμή τη μετακόμιση της Αντζελας Γκερέκου στη Συγγρού: τι διαμήνυσε η Χαριλάου Τρικούπη, τι είπαν επ’ αυτού Σαμαράς – Βενιζέλος, αυτούσιες οι γραπτές δηλώσεις αφοσίωσης της Γκερέκου στο ΠΑΣΟΚ… Ή για το αν θα εντάσσονταν τελικά στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ ο Γιάννης Βαρουφάκης, ο Κώστας Λαπαβίτσας, ο Χάρρυ Κλυνν, πού θα κατέληγαν –πλέον εκτός ΣΥΡΙΖΑ– οι εκ των ΑΝΕΛ, Ραχήλ Μακρή και Χρυσούλα Γιαταγάνα. Σε ποια εκλογική περιφέρεια θα κατέβει με τον ΣΥΡΙΖΑ η εκ του ΠΑΣΟΚ Θεοδώρα Τζάκρη. Πώς εντάχθηκε στο ψηφοδέλτιο της Ν.Δ. ο εκ του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ Βασίλης Οικονόμου. Τα παραλειπόμενα της ένταξης του Χάρη Θεοχάρη στο «Ποτάμι». Τα σχόλια επί των κακεντρεχών σχολίων για την «κάθοδο» της Κατερίνας Στανίση με την «Τελεία» του Γκλέτσου…
Είναι αλήθεια ότι το παζλ των ψηφοδελτίων απαιτεί ψηφίδες διασήμων (όχι απαραίτητα πνευματικών αναστημάτων, απλώς επωνύμων). Ο βραχύς προεκλογικός χρόνος δεν αφήνει περιθώρια για συστάσεις. Ο ψηφοφόρος θα «αγοράσει» τη «φίρμα» αυτόματα. Τόσο καταιγιστικό είναι το ρεύμα συμπάθειας προς το «είδωλο» και τόση ισχυρή η άπωση που ασκεί η ασημότητα των υπολοίπων, που δεν τίθεται καν δίλημμα. Η λάμψη ενός ονόματος αποβάλλει την περιέργεια για απόψεις και επιχειρήματα. Για ιδεολογικό στίγμα. Αλλωστε έχει ο καιρός γυρίσματα, σήμερα κάποιος είναι εδώ, αύριο είναι εκεί. Η ιδεολογική εξέλιξη είναι φαινόμενο κοινό όχι μόνο μεταξύ ψηφοφόρων, αλλά και πολιτευτών. Το… ευτύχημα με τους ιδεολογικά εξελίξιμους είναι ότι δεν εξαρτώνται από πυξίδες. Δεν είναι υποχρεωμένοι να οδεύουν πάντα προς την ίδια κατεύθυνση. Μπορεί να πορεύονται ελεύθερα προς τα εκεί όπου επιθυμούν. Τυχεροί άνθρωποι!
Αλλωστε, η διαμάχη μεταξύ αντιπολιτευόμενων γίνεται –συνήθως– όχι πάνω στη βάση των ιδεών αλλά των γνωστών μανιχαϊστικών σχημάτων, από εδώ το καλό, από εκεί το κακό. Από εκεί η άβυσσος, από εδώ η σωτηρία. Τώρα, πώς τις εννοεί ο καθείς, είναι ζήτημα οπτικής γωνίας – και ελευθερίας. Δεν λένε ότι η πολιτική είναι ένα παιχνίδι μεταξύ ελέγχου και ελευθερίας; Κυρίως ελευθερίας;
