Καθόλου δεν έχουμε θεραπευτεί από τη γνωστή ανίατη αρρώστια. Τη μανία της αρπαχτής και την αλαζονεία του «δαιμόνιου» Ελληνα που μεσουρανεί υπεράνω των εκατομμυρίων, πρόθυμων να αφαιμαχθούν οικονομικά, «κουτόφραγκων». Η κρίση δεν μας έκανε περισσότερο διορατικούς. Αυξήθηκαν οι κρατήσεις στα ξενοδοχεία (στα 20 εκατ. από τα 15,5 εκατ. το 2012), αυξήθηκαν κατακόρυφα και οι τιμές. Καπνός έγιναν οι υποσχέσεις, στην αυγή της ελληνικής τουριστικής άνοιξης, ότι οι τιμές θα κυμανθούν ελαφρώς ανοδικά, ότι θα είναι της τάξης του 3% έως 5% το μέγιστο. Κατά μέσο όρο είναι της τάξης του 21% σε σχέση με τον περασμένο Ιούνιο (σύμφωνα με την ταξιδιωτική ιστοσελίδα Trivago), η μεγαλύτερη αύξηση στην Ευρώπη. Ενώ στους δημοφιλείς προορισμούς είναι της τάξης του 100%! Στο Ημεροβίγλι η μέση τιμή διανυκτέρευσης έχει φτάσει τα 501 ευρώ από 257 ευρώ τον Ιούνιο του 2013, στο Φηροστεφάνι τα 289 από 192, στα Φηρά τα 242 από 137, στη Μύκονο τα 184 από 126 ευρώ, στην Κω τα 115 από 87, στην Αθήνα τα 119 από 88 ευρώ κ.ο.κ. Την ίδια στιγμή οι κυριότεροι τουριστικοί αντίπαλοι της χώρας (Τουρκία, Ιταλία, Ισπανία), έχουν σταθερές ή και μειωμένες τιμές.
Μέσα σε ελάχιστο χρόνο οι επιχειρηματίες του τουρισμού λησμόνησαν ότι το πιο εξυγιαντικό μέσο για την αντιμετώπιση της ύφεσης είναι η μείωση των τιμών, ότι η ακρίβεια της χαμηλής ποιότητας ή απλά η υπερβολική ακρίβεια ανεξάρτητα ποιότητας πλήττει μακροπρόθεσμα τη ζήτηση. Υπαναχώρησαν στη στρουθοκαμηλική εμμονή του γρήγορου κέρδους, στον ανταγωνισμό με τον διπλανό, στην πεποίθηση ότι αυτός που δρα μετρημένα, φρόνιμα, ηθικά είναι αυτόχρημα άτομο μειωμένης ευφυΐας, σε ορισμένες περιπτώσεις στο σκοτεινό και το κίβδηλο που απαιτεί η κάθε αισχροκερδής πράξη.
Ξέχασαν ενδεχομένως πόσο εύκολα γυρνάει η σελίδα, πόσο άμεσο μπορεί να είναι το σκαμπανέβασμα. Το πώς η συμβολή του τουρισμού στο ΑΕΠ από 18% προ κρίσης έπεσε στο 15% για να αρχίσει να ανεβαίνει και πάλι (16,4% το 2012). Οτι οι θέσεις εργασίας από 830.000 μειώθηκαν σε 311.000 για να ξαναπάρουν το 2012 την ανηφόρα (688.800) κ.ο.κ. Ο τουρισμός αποτελεί την ατμομηχανή της αγκυλωμένης ελληνικής οικονομίας. Κάθε ευρώ που καταναλώνεται στον τουρισμό δημιουργεί υπερδιπλάσια δευτερογενή κατανάλωση στην υπόλοιπη οικονομία. Mε 9.670 ξενοδοχεία και 771.271 κλίνες, μαζί με τις 35.000 επιχειρήσεις ενοικιαζόμενων δωματίων (από 45.000) και 420.000 κλίνες (από 530.000) η Ελλάδα είναι πλήρως εξοπλισμένη για την υποδοχή των 20 εκατ. τουριστών. Μένει η επάρκεια των υπηρεσιών, η έξυπνη επιχειρηματική λογική, το μέτρο στις οικονομικές απαιτήσεις. Τουλάχιστον το τελευταίο φάνηκε πως σε αρκετές περιπτώσεις δεν υπάρχει. Κυριάρχησε η ίδια ελληνική «σοφία», ότι όσο άτσαλα κι αν ρευστοποιούμε τα ατού και τη φήμη της Ελλάδας, όσο ακριβά κι αν πουλάμε, αυτή θα είναι προτιμητέα εσαεί.
Λάθος. Ηδη φουσκώνει καταιγιστικά στις τουριστικές ιστοσελίδες το κύμα διαμαρτυρίας των τουριστών που προτίμησαν τη χώρα μας και για τις τιμές…κρίσης.
