Ψηλά κράτησαν την παράδοση τα Τοσίτσεια – Αρσάκεια Δημοτικά Σχολεία Εκάλης, με μια σχολική εορτή που είχε πρωταγωνιστές τα δωδεκάχρονα αγόρια και κορίτσια σε μια θεατρική παράσταση ποίησης, λόγου, μουσικής και θεάματος, σε κείμενα της εξαιρετικής δασκάλας κ. Μαρίας Π. Σφήκα. Το εύρημα ήταν η συμμετοχή και διαρκής επαφή της οικογένειας των στρατιωτών με τους δικούς τους πάνω στο μέτωπο, που έδωσε ολόκληρο το έθνος σε κοινό αγώνα για την ελευθερία.
Δεν έλειψαν ο παπάς, ο δάσκαλος, ο μικρός εφημεριδοπώλης που διαλαλούσε τρέχοντας: «Επεσε η Κορυτσά, παράρτημα», και μοίρασε στο ακροατήριο την πρώτη σελίδα της «Καθημερινής» με το πρώτο ανακοινωθέν του πολέμου και «Το Στιλέττο» του Γ. Α. Βλάχου. Πάνω από τη σκηνή, που παρουσίαζε μια πλατεία χωριού, με σπίτια και τον τοίχο με το σύνθημα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, που έγραψαν παιδιά μπροστά στα μάτια μας, υπήρχε οθόνη όπου περνούσαν αυθεντικές μαυρόασπρες εικόνες, τις οποίες ζωντάνευαν στο προσκήνιο οι μαθητές, ντυμένοι στρατιώτες στο χακί στο χαράκωμα, που διάβαζαν γράμματα μέσα στο κρύο, για να επιστρέψουν, πληγωμένοι νικητές στην πατρίδα όταν έμπαινε ο κατακτητής. «Πάντα τη λάμψη περνάς για να φτάσεις ψηλά τα βουνά τα χιονόδοξα», οι στίχοι του Ελύτη θα μείνουν χαραγμένοι στη μνήμη της μικρής μαθήτριας με τον γαλανόλευκο χιτώνα της Ελευθερίας… Την παρουσίαση της εορτής, που καταχειροκροτήθηκε, είχαν οι μαθητές – μαθήτριες της Στ΄ τάξης του Α΄ Δημοτικού Σχολείου Εκάλης, με διευθύντρια την κ. Ελισάβετ Βιτζηλαίου που προλόγισε, ενώ η χορωδία του Δ΄ Τοσίτσειου τραγούδησε με παλμό απολυτίκια, ύμνους, Ρίτσο, Ελύτη, Βρεττάκο, σε μουσική Θεοδωράκη από ορχήστρα μαθητών.
Η καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Σπυροπούλου έδωσε από το βήμα συγχαρητήρια στη Φιλεκπαιδευτική Εταιρία και σε δασκάλους και παιδιά που, «επιστρέφοντας στο ένδοξο παρελθόν, 67 χρόνια πίσω, σφυρηλατούν το δικό τους παρόν και μέλλον». Οπως θύμισε στην ομιλία της η κ. Μαρία Σφήκα, ό,τι είχε πει ο Ι. Μ. Παναγιωτόπουλος: «Με όρθια ψυχή πρέπει να ξανασυλλογιζόμαστε την 28η Οκτωβρίου κάθε φορά που ξανάρχεται, γιατί ανήκει στις μεγάλες μέρες του Εθνους». Και τελείωσε με αυτές τις αξιομνημόνευτες, και για μας τους μεγάλους που παρακολουθήσαμε συγκινημένοι την εορτή: «Με όρθια την ψυχή, λοιπόν, τιμάμε την επέτειο επαναφέροντας στη μνήμη μια παράδοση συλλογικότητας, φιλοπατρίας και αλληλεγγύης. Και αντλούμε δύναμη και αυτοπεποίθηση για το παρόν και έμπνευση και αισιοδοξία για το μέλλον.
Αλλωστε, οι ιστορικές μνήμες γι’ αυτό υπάρχουν: για να δίνουν κυματισμό στις σημαίες του μέλλοντός μας».
