Οι φοιτητικές παρατάξεις γεννήθηκαν και ανδρώθηκαν σε δύσκολες εποχές. Στο παρελθόν υπήρξαν φορείς ιδεών. Σήμερα είναι φορείς συμφερόντων.
Με τον καιρό οι κάποτε ρωμαλέες σε ιδέες και μαζικότητα παρατάξεις εκφυλίστηκαν σε μηχανισμούς νομής εξουσίας εντός των πανεπιστημίων. Για την ακρίβεια σήμερα δεν υπάρχουν φοιτητικές παρατάξεις. Υπάρχει το άδειο κέλυφος του φοιτητικού κινήματος, κομματικές σφραγίδες που χρησιμοποιούν κάποιοι μηχανισμοί για ιδιοτελή και πολλές φορές παράνομα οφέλη.
Ολοι οι παροικούντες την Ανώτατη Παιδεία έχουν κάποια αήθεια να διηγηθούν. «Φοιτητοπατέρες» διαπραγματεύονται την εκλογή ή προαγωγή καθηγητών με ποικίλα ανταλλάγματα, από ευνοϊκή βαθμολόγηση μέχρι και χρηματισμό! Οι φοιτητικές παρατάξεις σήμερα δεν εκπροσωπούν τους φοιτητές και δεν βοηθούν στην αναβάθμιση της Παιδείας. Αντιθέτως την υποβαθμίζουν.
Σε όλες τις χώρες του κόσμου που έχουν αναπτύξει ζηλευτή Ανώτατη Παιδεία οι φοιτητές συμμετέχουν ελάχιστα έως καθόλου στη διοίκηση των εκπαιδευτικών τους ιδρυμάτων. Στην Ελλάδα δυστυχώς με το νόμο πλαίσιο που έκανε το ΠΑΣΟΚ το 1982 έδωσε στις φοιτητικές παρατάξεις καθοριστικό ρόλο στην εκλογή των πρυτάνεων, καθηγητών κ.λ.π. και ως εκ τούτου ρυθμίζουν τη λειτουργία των πανεπιστημίων. Αποτέλεσμα: τα εκφυλιστικά φαινόμενα που ζούμε σήμερα.
Η πρόταση της Επιτροπής για καθολική συμμετοχή των φοιτητών στις πρυτανικές εκλογές θα μειώσει αυτού του τύπου τις αήθεις πρακτικές. Σημαντικότερο όμως και πιο τολμηρό είναι να ακολουθήσουμε την πεπατημένη του εξωτερικού, εκεί όπου βλέπουμε ότι η Παιδεία είναι αληθινά ουσιαστική και πραγματικά Ανώτατη. Δεν χρειάζεται να αποτελούμε την ευρωπαϊκή ιδιαιτερότητα στα πάντα. Οταν κάτι έχει αποδεδειγμένα επιτύχει οφείλουμε να το εφαρμόσουμε κι εμείς.
