Ευτυχώς που παραδόθηκε την Πέμπτη ο «υπ’ αριθμ. 1 καταζητούμενος», ο φερόμενος ως γλυκύς, μειλίχιος και ευγενής δολοφόνος της «17N» και ακόμη ευτυχέστερα που ευαρεστήθηκε να αναλάβει και… τις «πολιτικές ευθύνες». Διαφορετικά ο πρωθυπουργός και η υπουργική και άλλη κουστωδία θα ανέβαιναν στη Θεσσαλονίκη, συνοδευόμενοι από την ακρίβεια, τις πλημμύρες, τους οργισμένους αγρότες και τα κλειστά πανεπιστήμια. Και για όλα αυτά κατά πάγια πλέον κυβερνητική τακτική θα έπρεπε να απολογηθεί ή να υποσχεθεί. Αυτό είναι ίσως το μεγαλύτερο πολιτικό δυστύχημα, ότι κανείς, ούτε η κυβέρνηση ούτε η αντιπολίτευση έχουν το θάρρος να ασκήσουν επιθετική και πραγματική πολιτική.
«17Ν»… έλεος!
Είτε είναι σύμπτωση είτε όχι ότι οι διωκτικές αρχές κατόρθωσαν να εξαρθρώσουν τη «17N» επί των ημερών του κ. Σημίτη και του κ. Χρυσοχοΐδη, είναι μεγάλη τους επιτυχία. Πέτυχαν ακριβώς εκεί που όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. απέτυχαν. Ας το καταλάβει επιτέλους αυτό και η αντιπολίτευση και ας πάψει να υποτονθορύζει διάφορα «κουφά» γιατί εκθέτει ανεπανόρθωτα την αξιοπιστία της. Χάλασε, βέβαια, η σούπα που ήθελε την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ να καθοδηγεί τη «17N», αλλά τι να κάνουμε, για την ώρα αυτά είναι τα δεδομένα, αν στο μέλλον αποκαλυφθεί τίποτα περισσότερο η αντιπολίτευση ας επανέλθει δριμύτερη. Δεν είναι ορθό και λογικό να παραγνωρίζει και να αμφισβητεί τα ορατά και βέβαια και να ψάχνει τα αόρατα και αόριστα. Ούτε να μας λέει ότι η «17N» δεν είναι τίποτα μπροστά στα περίφημα «καθημερινά προβλήματα» του λαού. Τα «καθημερινά προβλήματα» υπήρχαν πάντοτε και θα υπάρχουν και όταν (αν) η αντιπολίτευση γίνει κυβέρνηση, αλλά ποτέ δεν στήριξαν την πολιτική στρατηγική ενός κόμματος. Το μάθημα αυτό το δίδαξε ο ιδρυτής της N. Δ., ο Κωνσταντίνος Καραμανλής.
Αλλά, προς Θεού, ας τελειώνουμε με τη «17N». Σε σχέση με τον μύθο της δεν μας ικανοποιεί βέβαια η ποιότητά της, την περιμέναμε καλύτερη και μεγαλοπρεπέστερη. Αυτή όμως είναι μια υπόθεση όπου η πολιτική, αν ποτέ υπήρξε, έχει προ πολλού χαθεί και απομένουν μερικές δεκάδες δολοφονιών και ληστειών από τις οποίες απορρέουν μόνο ποινικές ευθύνες και αρμόδια είναι τα ποινικά δικαστήρια. Ας το τονίσουμε αυτό γιατί μερικοί συνήγοροι και συγγενείς των συλληφθέντων νομίζουν ότι θα έχουν απέναντί τους τη χαζή τηλεόραση και τους «διεφθαρμένους» δημοσιογράφους. Λάθος! Θα έχουν απέναντί τους δικαστές και για την ώρα δεν έχουμε κανέναν λόγο να αμφιβάλλουμε ότι θα δικάσουν με διαφάνεια, με ευθικρισία, γιατί όχι και με επιείκεια. Αλλά θα δικάσουν, δεν γίνεται διαφορετικά.
Οσο, όμως, η υπόθεση αυτή μένει ανοιχτή, στη δικαιοδοσία και την ασυδοσία των καναλιών και των παραθυροβιώντων «πολιτικών» και πολιτικάντηδων (μερικοί δίνουν την εντύπωση ότι δεν έχουν άλλη δουλειά να κάνουν), όσο η αστυνομία και η λεγόμενη Αντιτρομοκρατική αυτονομούνται, απαιτούν δική τους οντότητα και σκηνοθετημένη μεγαλοπρέπεια, όσο με σκόπιμες και επιλεγμένες «διαρροές» παίζουν τα δικά τους σκοτεινά παιχνίδια και προσπαθούν να μας πείσουν ότι ο χαφιεδισμός είναι αρετή, οι κίνδυνοι για τη Δημοκρατία και για τα δικαιώματά μας είναι μεγάλοι. Υπάρχει, τέλος, και το απόστημα των μυστικών υπηρεσιών, πρώτα των δικών μας και μετά των ξένων. Αυτό δεν θεραπεύεται παρά μόνο με την ενίσχυση της Δημοκρατίας και την ομαλή και διαφανή λειτουργία των δημοκρατικών θεσμών.
Για όλους αυτούς και για άλλους χίλιους λόγους ας τελειώνουμε με τη «17N». Και αν μείνει κάποιος παρακατιανός απ’ έξω δεν χάλασε ο κόσμος.
Πανεπιστήμια
Με τους καθηγητές των πανεπιστημίων μας συμβαίνει κάτι περίεργο: όταν συζητάς με τον καθένα χωριστά σού περιγράφουν με τα μελανότερα χρώματα τη σημερινή κατάσταση, τον τρόπο λειτουργίας, τις ανεπάρκειες των καθηγητών, τον τρόπο εκλογής καθηγητών και πανεπιστημιακών αρχών, τις μεταξύ τους συναλλαγές, τις πολιτικές και ιδεολογικές επιμειξίες, τον νεποτισμό, τον κομματισμό, όλα αυτά που τα ξέρουμε και από άλλες πηγές αλλά δεν φανταζόμαστε ότι τα πράγματα είναι τόσο άσχημα. Δεν μίλησα βέβαια με όλους τους καθηγητές, αλλά δεν είναι τυχαίο ότι με όσους έτυχε να μιλήσω μου λένε τα ίδια πράγματα. Και δεν άκουσα κανέναν να υποστηρίζει τη λεγόμενη «αποχή», ούτε έναν.
Οταν όμως πηγαίνουν στις συνελεύσεις για να ψηφίσουν υπέρ ή κατά της αποχής, όλοι σιωπούν, κανένας δεν ανεβαίνει στο βήμα για να πει αυτά που λέει ιδιαιτέρως. Σαν να φοβάται ο ένας τον άλλον. Το ίδιο φαινόμενο θα το συναντήσετε και στα ανώτατα κομματικά όργανα, όλων των κομμάτων. Οταν συζητάς με τα μέλη τους πριν από τη συνεδρίαση, ακούς πολύ ενδιαφέρουσες απόψεις, σχεδόν επαναστατικές. Μετά τη συνεδρίαση διαπιστώνεις ότι ψήφισαν ομοφώνως(!) την πιο τετριμμένη απόφαση, την πιο «ξύλινη», εκείνη που προσπαθεί να συμβιβάσει όλες τις απόψεις, ώστε στο τέλος να μη λέει απολύτως τίποτα.
Αλλοτε ο καθηγητής πανεπιστημίου ήταν μεν απομονωμένος και αυταρχικός στον γυάλινο πύργο της έδρας του, αλλά με τη συμπεριφορά του φιλοδοξούσε να είναι κοινωνικό πρότυπο και έτσι αποκαθιστούσε κάπως την επαφή με την κοινωνία.
Νομίζω ότι αύριο ο υπουργός Παιδείας θα συναντηθεί με τους πρυτάνεις σ’ έναν από τους πολλούς «δημοκρατικούς διαλόγους» που η κάθε πλευρά θέτει ως προϋπόθεσή του την πλήρη και άνευ άλλης συζητήσεως αποδοχή των απόψεών της. Από το υπουργείο Παιδείας μαθαίνω ότι ο υπουργός θα πάει να συναντήσει τους πρυτάνεις με παλαιές και νέες προτάσεις, όσον αφορά την περιβόητη «αποχή» των καθηγητών, αλλά και να θέσει μερικά γενικότερα ζητήματα λειτουργίας των πανεπιστημίων. Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει το αποτέλεσμα της συνάντησης. Το βέβαιο είναι ότι τα πανεπιστήμια δεν γίνεται να παραμείνουν κλειστά χωρίς να χάσουν το κύρος που τους έμεινε και χωρίς να καταστραφεί όλο το σύστημα της ανώτατης εκπαίδευσης. Καθένας μπορεί να σκεφθεί την τεράστια εμπλοκή από τη συνεχή μετακύληση των εξετάσεων.
Και ένα τελευταίο: Επειδή οι καθηγητές μισθοδοτούνται από τα πανεπιστήμια (με χρήματα φυσικά του προϋπολογισμού), ας λάβουν επιτέλους θέση οι πρυτάνεις αν πρόκειται περί απεργίας ή «αποχής». Δεν μπορούν να βαφτίζουν το κρέας ψάρι για να μη χάσουν τον μισθό τους, δίνοντας μοναδικό παράδειγμα καλογερικής υποκρισίας.
Αγρότες
Στη Θεσσαλονίκη υποδέχθηκαν τον πρωθυπουργό οι αγρότες με τα μηχανοκίνητά τους και με μαύρες σημαίες. Οι βαμβακοπαραγωγοί για τις επιδοτήσεις και εκείνοι που υπέστησαν ζημιές από τον παγετό για τις αποζημιώσεις. Οι ζημιές είναι πραγματικά μεγάλες και μπορεί να τις δει όποιος ταξιδεύει προς τη Θεσσαλονίκη.
Αρχίζοντας από τις τελευταίες, επιτρέψτε μου να εκφράσω μια αφελή απορία. Γιατί οι αποζημιώσεις για κάθε κακό που μας βρίσκει (πλημμύρες, σεισμούς, παγετούς κ.λπ.) δεν υπόκεινται σε αυτόματες και ουδέτερες (κομματικά) διαδικασίες και κάθε φορά εξαρτώνται από την καλή ή κακή θέληση της κάθε κυβέρνησης και του αρμόδιου υπουργού; Π.χ. από έναν δημόσιο οργανισμό αποζημιώσεων. Τον χειμώνα η κυβέρνηση είπε στους αγρότες ότι θα τους αποζημιώσει ώς τον Μάιο αφού καταμετρηθούν οι ζημίες. Τώρα ακούω ότι δεν έχουν αποζημιωθεί ακόμη και έχουμε Σεπτέμβριο. Αν είναι έτσι, δίκαια διαμαρτύρονται. Αν δεν είναι έτσι, ας μας το πουν.
Για τις επιδοτήσεις τους βαμβακιού και γενικά των αγροτικών προϊόντων το λένε πια όλοι, το είπαν και στο Γιοχάνεσμπουργκ. Δεν οδηγούν πουθενά, μόνο σε μεγάλες οικολογικές καταστροφές. Είναι παράλογο ένα προϊόν με εμπορική αξία 60-70 δρχ. να στοιχίζει 250-300. Και είναι πιο παράλογο να καλλιεργούνται με βαμβάκι περίπου 4 εκατ. στρέμματα (λόγω επιδοτήσων) από το 1,5 που θα ήταν το κανονικό, καταστρέφοντας τα λίγα αποθέματα νερού που διαθέτουμε.
Ομως, κανένας δεν μας λέει την αλήθεια και κυρίως στους αγρότες. Ούτε η κυβέρνηση ούτε η αντιπολίτευση. Οπως δεν μας λένε την αλήθεια για τα πανεπιστήμια και για τις πλημμύρες, σε μια άναρχη τερατούπολη, όπως η Αθήνα που κοντεύει να συγκεντρώσει τον μισό πληθυσμό της χώρας και πολύ περισσότερες από τις μισές δραστηριότητες. Και κατόπιν όλων αυτών, ας συζητήσουμε για τα ποσοστά των δημοσκοπήσεων!
Τιμητικές συντάξεις… τέλος!
Μας καταγγέλλουν ότι με νομοσχέδιο που κατατέθηκε στις 24 Ιουλίου στη Βουλή, ουσιαστικά καταργούνται οι τιμητικές συντάξεις (180.000 δρχ.) στους καλλιτέχνες και λογοτέχνες και μετατρέπονται… σε βοήθημα προς απόρους! Καλλιτέχνες και λογοτέχνες ζητούν να αποσυρθεί το νομοσχέδιο και να τεθεί από την αρχή το ασφαλιστικό τους ζήτημα, στην ίδια βάση που τίθεται για όλους τους εργαζομένους: Με τριμερή συμμετοχή. Επιφυλασσόμαστε να σας παρουσιάσουμε εκτενέστερα το θέμα την επόμενη εβδομάδα.
Αρχαιολογικά ευρήματα στον Μαραθώνα
Η φωτογραφία (προφανώς… παράνομη) είναι κακή, αλλά στο κάτω μέρος διακρίνονται τα ευρήματα της πρωτοελλαδικής περιόδου που αποκαλύφθηκαν στα πρανή της βόρειας πλευράς του Κωπηλατοδρομίου, στον Μαραθώνα. Τι θα κάνει τώρα ο κ. Ευ. Βενιζέλος που είχε υποσχεθεί δημοσίως ότι θα σταματήσουν οι εργασίες αν αποκαλυφθούν αρχαία; Αυτό ρωτούν σε κοινή επιστολή οι κ. B. Πετράκος, ακαδημαϊκός και γενικός γραμματέας της Ελληνικής Αρχαιολογικής Υπηρεσίας, K. Καρράς, πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας για την Προστασία του Περιβάλλοντος και της Πολιτιστικής Κληρονομιάς και M. Απέργης, γ.γ. της Ελληνικής Εταιρείας Προστασίας της Φύσης. Και όλοι υποθέτουμε ότι τα ευρήματα θα αναγκάσουν το υπουργείο Πολιτισμού και την κ. Γιάννα Αγγελοπούλου να αναθεωρήσουν τις παλαιότερες απόψεις τους για τη γεωλογική εξέλιξη της περιοχής!
