Εγινε γνωστό πως οι διωκτικές αρχές της Αυστραλίας είχαν καταγράψει το 2022 την επίσκεψη στις Φιλιππίνες των δύο δολοφόνων των 16 Εβραίων στην ακτή Μποντάι του Σίδνεϊ. Στις Φιλιππίνες λειτουργούν στρατόπεδα εκπαίδευσης ισλαμιστών τρομοκρατών, αλλά η επίσκεψή τους παραδόξως, ενώ καταγράφηκε, θεωρήθηκε άνευ σημασίας. Σήμερα θεωρείται ότι η τρομοκρατική τους ενέργεια δεν ήταν το αποτέλεσμα ενός οργανωμένου σχεδίου και με άλλους συνενόχους, αλλά πατέρας και γιος έδρασαν σαν μοναχικοί λύκοι.
Το τι όπλισε τα χέρια τους είναι γνωστό. Το μίσος, όχι μόνο για το κράτος του Ισραήλ, αλλά κυρίως για τον Εβραίο. Τον απλό συνάνθρωπό τους και γι’ αυτό τα θύματα των δύο δολοφόνων ήταν από 10 έως 87 ετών. Και στην πατρίδα μας το καλοκαίρι οι «φριπαλεστάιν» κυνηγούσαν τους Εβραίους τουρίστες που επισκέπτονταν την Ελλάδα. Αυτή η αδυναμία διακρίσεως μεταξύ της κρατικής πολιτικής και των πολιτών χαρακτηρίζει τη δράση των τρομοκρατών και στην περίπτωσή μας είναι ένας από τους ορισμούς του αντισημιτισμού. Υπενθυμίζω ότι ουδέποτε Αμερικανός τουρίστας καταδιώχθηκε, ακόμη και την εποχή του πιο έντονου αντιαμερικανισμού, κάτι που υπογραμμίζει την ιδιαιτερότητα των πρόσφατων φαινομένων βίας κατά Εβραίων. Η ταύτιση του πολίτη με το κράτος δεν αποκαλύπτει μόνο μια πρωτόγονη, ισοπεδωτική σκέψη, αποτελεί συγχρόνως και το εφαλτήριο ώστε να στοχοποιηθούν και οι πολίτες του, ακόμη και αυτοί που δεν διαβιούν εντός των συνόρων του, όπως συνέβη προχθές στο Σίδνεϊ. Απαντες οι Εβραίοι, ανεξαιρέτως, αποτελούν στόχους των τρομοκρατών, απλώς και μόνον διότι είναι Εβραίοι. Ακριβώς η ίδια λογική επικρατούσε και στη ναζιστική Γερμανία, που οδήγησε στη βιομηχανοποίηση του θανάτου. Στην αναγωγή της φυσικής εξόντωσης σε μια απρόσωπη τεχνοκρατική διαδικασία, όπου οι δολοφόνοι δεν είχαν φυσική επαφή με τα θύματά τους, αγνοούσαν τα ονόματά τους, γνώριζαν μόνον πως ήταν Εβραίοι.
Πολύ φοβάμαι πως για ένα μέρος των δυτικών κοινωνιών ο ταυτοτικός τους πλουραλισμός δεν περιλαμβάνει τους Εβραίους.
Το ερώτημα που προκύπτει είναι: για τη διαμόρφωση αυτού του αντισημιτικού πλαισίου ευθύνονται οι πολιτικές και πνευματικές ηγεσίες οι οποίες υιοθετούν και αναπαράγουν το σύνολο των θέσεων των «φριπαλεστάιν»; Οι αναγνωρίσεις ενός παλαιστινιακού κράτους, χωρίς τον σαφή προσδιορισμό των συνόρων του, πόσο συμβάλλουν στην ενίσχυση των πλέον ακραίων αλυτρωτικών αντιλήψεων; Και τέλος, η αλλοίωση της σύνθεσης του πληθυσμού των δυτικών κοινωνιών, μέσω της μαζικής μετανάστευσης μουσουλμάνων, πόσο επηρεάζει σε όλα τα επίπεδα τις στάσεις των πολιτικών και πνευματικών ελίτ; Αν σε αυτά τα ερωτήματα συνυπολογίσουμε και την ιστορική ώσμωση της Αριστεράς, παραδοσιακής και ριζοσπαστικής, με τα ισλαμιστικά κινήματα, τότε έχουμε την πλήρη εικόνα του σύγχρονου αντισημιτισμού. Από το σημείο αυτό έως το σημείο ένας ή δύο μοναχικοί λύκοι να αρχίσουν να σκοτώνουν Εβραίους, η απόσταση φαίνεται μεγάλη, όμως το Σίδνεϊ απέδειξε ότι καλύπτεται πολύ εύκολα.
Πολύ φοβάμαι πως για ένα μέρος των δυτικών κοινωνιών ο ταυτοτικός τους πλουραλισμός δεν περιλαμβάνει τους Εβραίους.
