Η Αυστραλία απέχει από τη Γάζα γύρω στα 12.000 χιλιόμετρα. Η Αυστραλία δεν συμμετείχε κατ’ ουδένα τρόπο στις συγκρούσεις της Παλαιστίνης. Αν εξαιρέσουμε το γεγονός ότι η Αυστραλία έχει αναγνωρίσει το κράτος της Παλαιστίνης και ότι οι σχέσεις της με το κράτος του Ισραήλ είναι μάλλον ψυχρές. Κι αν δεν σας φτάνουν όλ’ αυτά, να προσθέσω ότι η Αυστραλία δεν υπήρξε ποτέ στην Ιστορία της αποικιοκρατική χώρα, δεν υπέταξε ποτέ μουσουλμανικούς πληθυσμούς και όπως μας διδάσκει η Ιστορία, αν αυτό έχει κάποια σημασία, δεν συμμετείχε σε καμία από τις Σταυροφορίες. Τότε, θα μου πείτε, δεν υπήρχε ως κρατική οντότητα ή έστω ως πριγκιπάτο, δουκάτο ή βαρωνία, αλλά καλό είναι να το θυμόμαστε γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι θα ακούσεις από τους οπαδούς της αποαποικιοποίησης. Η Αυστραλία, όμως, έχει ορισμένα ελαττώματα, τα οποία δεν είναι ορατά διά γυμνού οφθαλμού, προκαλούν όμως εντάσεις από εκεί που δεν το περιμένεις. Στην επικράτειά της διαμένουν περίπου 100.000 Εβραίοι το θρήσκευμα και δεν ξέρω πόσοι μουσουλμάνοι μετανάστες πρώτης, δεύτερης ή και τρίτης γενιάς. Τις προάλλες οι Εβραίοι γιόρταζαν τη Χανούκα, μεγάλη γιορτή, γεγονός που εξόργισε δύο φιλήσυχους κατά τα λοιπά μουσουλμάνους, πατέρα και γιο, οι οποίοι μην αντέχοντας την πρόκληση πήραν δύο όπλα και άρχισαν να ρίχνουν στο ψαχνό. Ο απολογισμός: 15 νεκροί και πάνω από 30 τραυματίες. Τη συνέχεια της σφαγής την απέτρεψε ένας άλλος μουσουλμάνος, ο οποίος κατάφερε να αφοπλίσει τον έναν από τους δύο δράστες. Ο δεύτερος πρόλαβε να τον πυροβολήσει και τώρα νοσηλεύεται.
Το επεισόδιο έχει την ιστορική του αξία για αρκετούς λόγους. Πρώτον, καταρρίπτει την αφόρητη μπουρδολογία του ισλαμοαριστερισμού, που αποδίδει την ισλαμική βία στις συνθήκες αποκλεισμού που υφίστανται οι μουσουλμανικοί πληθυσμοί στις δυτικές κοινωνίες. Δεύτερον, αποδεικνύει ότι η ισλαμική επιθετικότητα δεν κάνει διακρίσεις. Ο άπιστος είναι άπιστος. Είτε είναι Εβραίος είτε είναι Χριστιανός. Στην περίπτωση της Αυστραλίας τα θύματα ήσαν Εβραίοι, θύματα ενός αντισιωνιστικού ρεύματος, που δεν παρασύρει μόνον τους φανατικούς μουσουλμάνους. Τα χριστουγεννιάτικα πάρκα στις ευρωπαϊκές πόλεις φυλάσσονται ακόμη και από στρατιωτικές μονάδες, η δε είσοδος ελέγχεται όπως στα αεροδρόμια. Ο μουσουλμανισμός είναι ένας από τους τρεις μονοθεϊσμούς. Καθ’ όλα σεβαστός ως θρησκευτική ομολογία. Το φανατικό Ισλάμ, όμως, είναι επιθετική ιδεολογία. Απαιτεί υποταγή, όπως ο ναζισμός ή ο κομμουνισμός απαιτούσαν υποταγή. Το 2084 του Μπουαλέμ Σανσάλ καταγράφει με ακρίβεια τις συμφύσεις ανάμεσα σ’ αυτούς τους ολοκληρωτισμούς. Ο δυτικός κόσμος, μέχρι στιγμής, προσπαθεί να αντιμετωπίσει το ιδεολογικό Ισλάμ με τεχνικά μέσα που αφορούν τη μετανάστευση. Δεν τολμάει καν να το αποκαλέσει ιδεολογία και να συγκρουσθεί μαζί του, όπως συγκρούσθηκε με τους ολοκληρωτισμούς.
