Τρεις πρώην πρωθυπουργοί και ένας αντιπρόεδρος κυβερνήσεως διεκδικούν θέση στο προσκήνιο, παρουσιάζοντας εαυτούς ως σοφούς γέρoντες που επιθυμούν όχι μόνο να παραπέμψουν στις ημέρες δόξας που θεωρούν πως έζησε ο τόπος υπό την ηγεσία τους, αλλά και να αποτελέσουν λύση σήμερα.
Θεμιτές είναι οι παρεμβάσεις ανθρώπων που έζησαν στο καμίνι της εξουσίας, που κατάλαβαν πόσο απέχει η εύκολη κριτική από την πραγματικότητα, εκεί όπου υπάρχουν άλλοι «παίκτες» εκτός από το προβλέψιμο εγχώριο κοινό. Και σε μια εποχή που η κυβέρνηση παίζει χωρίς αντίπαλο στην πολιτική σκηνή, οι συμβουλές πρώην κορυφαίων παραγόντων γίνονται ακόμη πιο πολύτιμες. Η αξία των παρεμβάσεών τους, όμως, θα κριθεί με βάση τις προθέσεις των «σοφών» και τις προτάσεις που φέρνουν προς συζήτηση.
Θα έπρεπε να είμαστε ευτυχείς που έχουμε τόσους λαλίστατους «πρώην» στο παρόν μας, αλλά…
Η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη αντιμετώπισε από την αρχή της θητείας της σοβαρότατες –κάποιες και πρωτοφανείς– κρίσεις, μεταξύ των οποίων η κλιμάκωση της τουρκικής επιθετικότητας (που σηματοδοτήθηκε με το παράλογο τουρκολιβυκό μνημόνιο τον Νοέμβριο του 2019), η πανδημία και η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία (που πυροδότησαν μεγάλη αναστάτωση στο εμπόριο και άνοδο τιμών), οι συνέπειες της κλιματικής κρίσης, η τεχνολογική επανάσταση, και η επανεκλογή του Ντόναλντ Τραμπ. Με άλλα λόγια, η Ελλάδα, όπως κάθε χώρα, βρίσκεται σε έναν πρωτόγνωρο κόσμο, όπου όλες οι δυνάμεις και αρετές του έθνους θα πρέπει να αναδειχθούν και να αξιοποιηθούν και, ταυτόχρονα, πρέπει να περιοριστούν οι κακές συνήθειες και νοοτροπίες που παράγουν απανωτές κρίσεις, χρεοκοπίες, διχασμούς και χαμένες ευκαιρίες.
Η σημερινή κυβέρνηση αντιμετώπισε εξωγενείς κρίσεις επαρκώς και τόλμησε αρκετές ρήξεις στο εσωτερικό. Ωστόσο, κρίνεται για το ότι δεν βελτίωσε το κράτος αρκετά, διατήρησε πολλές κακές πρακτικές στην πολιτική, στην οικονομία και στην κοινωνία, και επιδεικνύει αλαζονεία – σε αυτή την κατηγορία εμπίπτουν και οι επικρίσεις για υπονόμευση της ποιότητας της δημοκρατίας. Σαφώς, η κυβέρνηση χρειάζεται νέες ιδέες και μια νέα προσέγγιση στα πράγματα, που θα εμπνεύσει εμπιστοσύνη στους νέους ότι η χώρα αλλάζει προς το καλύτερο.
Στην κριτική, στις καταγγελίες, στις γενικόλογες νουθεσίες, οι «τρεις συν ένας» είναι… άσοι. (Οι «τρεις» μπορεί να είναι είτε οι πρώην πρωθυπουργοί Κώστας Καραμανλής, Αντώνης Σαμαράς και Αλέξης Τσίπρας, και ο ένας ο Ευ. Βενιζέλος, είτε οι Καραμανλής, Σαμαράς και Βενιζέλος, που στρέφονται κατά της κυβέρνησης, και ο Τσίπρας, που καταγγέλλει και την κυβέρνηση και την αντιπολίτευση.) Θα έπρεπε να είμαστε ευτυχείς που έχουμε τόσους λαλίστατους «πρώην» στο παρόν μας. Είναι όμως σαν να μην έμαθαν πολλά στις θητείες τους. Το ρεπερτόριό τους φαίνεται να αφορά μόνο τον μικρό κόσμο των νοσταλγών της πολιτικής όπως αυτοί τη γνώρισαν. Ετσι, παρά τις παρεμβάσεις τους, είναι η κυβέρνηση που, σε περιορισμένο χρόνο, καλείται να υπερβεί τις αδυναμίες της και να βρει λύσεις που θα βγάλουν τη χώρα από το παρελθόν.
