Καλή ακούγεται η μεταφορά του ΟΠΕΚΕΠΕ στην Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων, αλλά είναι κάπως ξαφνική. Γίνεται μέσα στην τούρλα των κινητοποιήσεων και φοβόμαστε πως μπορεί να είναι σαν τις άλλες αιφνιδιαστικές «μεταρρυθμίσεις» της κυβέρνησης, που δεν είδαν προκοπή.
Για παράδειγμα, όταν αυξήθηκαν οι πιέσεις των «γαλάζιων» τρολ για τον Αγνωστο Στρατιώτη, προέκυψε από το πουθενά η «μεταρρύθμιση των αρμοδιοτήτων». Οπως ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός, «η κυβέρνηση με νομοθετική ρύθμιση αναθέτει την αποκλειστική ευθύνη για την προστασία και σωστή λειτουργία του Αγνωστου Στρατιώτη εκεί όπου ανήκει: στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας» (Facebook, 12.10.2025). Το απόγευμα της ίδια ημέρας ο κυβερνητικός εκπρόσωπος διέγραψε την «προστασία» από τις… Ενοπλες Δυνάμεις και, δύο μήνες μετά, τίποτε δεν έχει γίνει. Το αυτοσχέδιο μνημείο των Τεμπών, για το οποίο ξεκίνησε όλη η φασαρία, παραμένει και δεν έγινε το παραμικρό.
Τώρα ξαφνικά προέκυψε η συγχώνευση του ΟΠΕΚΕΠΕ με την ΑΑΔΕ. Το ερώτημα είναι: Υπάρχει κάποια μελέτη που να προβλέπει, έστω χονδρικώς, πώς θα λειτουργήσει αυτό; Ναι μεν οι φορολογικές αρχές (τα τελευταία χρόνια, που δεν είναι υπό την άμεση εποπτεία του υπουργού) κάνουν καλή δουλειά, αλλά η λειτουργία και η φιλοσοφία της ΑΑΔΕ είναι στον αντίποδα του ΟΠΕΚΕΠΕ· η πρώτη μαζεύει λεφτά, ο δεύτερος μοιράζει.
Η διεθνής βιβλιογραφία στον χώρο του μάνατζμεντ είναι γεμάτη με χιλιάδες παραδείγματα συγχωνεύσεων που πήγαν κατά διαόλου. Η Αμερικανική Ενωση Διοίκησης Επιχειρήσεων (American Management Association) μέτρησε ότι το 50% των εξαγορών μειώνει την παραγωγικότητα ή τα κέρδη ή και τα δύο, ενώ το αμερικανικό οικονομικό περιοδικό BusinessWeek έγραψε ότι 50%-75% των εξαγορών δεν αποδίδουν τα αναμενόμενα. Πρώτη αιτία, γράφουν όλοι, είναι η αποκαλούμενη «σύγκρουση νοοτροπιών», ήτοι η μη επιτυχής εναρμόνιση της κουλτούρας και των αξιών των δύο εταιρειών. Στην Ελλάδα, κατά την «επίχρυση εποχή», έξι στις δέκα συγχωνεύεις δεν απέδωσαν («Καθημερινή», 12.5.2002). Να σημειώσουμε ότι όλα τα παραπάνω στοιχεία αφορούν συγχωνεύσεις ιδιωτικών εταιρειών και ουχί κρατικών οργανισμών, οι οποίοι –όπως και να το κάνουμε– έχουν ελλιπέστερο σχεδιασμό και μικρότερη ευελιξία.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι στον ΟΠΕΚΕΠΕ ανοίγουν σαμπάνιες. Η ΑΑΔΕ, στην οποία οι υπάλληλοι θα ενταχθούν, αμείβει όπως είναι λογικό πολύ καλύτερα. Δεν λέμε! Να πληρωθούν, αφού ξαναμπήκαμε στην εποχή τού «λεφτά υπάρχουν». Απλώς, κατά τη βιβλιογραφία, όταν αποτυγχάνουν οι συγχωνεύσεις μεγαλύτερο κόστος έχει ο πιο επιτυχημένος από τους δύο και εν προκειμένω η ΑΑΔΕ.
