Στις δημοκρατίες αυτό το αποφασίζουν πρώτα πρώτα οι πολίτες. Αυτοί κρίνουν πως έφτασε η ώρα να πάει στην άκρη για να πάρει τη θέση του κάποιος άλλος. Και ποιοι αποφασίζουν για τον διάδοχό του; Προφανώς η βάση του κόμματος. Αυτή τη διαδικασία υπαγορεύει η δημοκρατική συνείδηση των πολιτών που ενδιαφέρονται για τα κοινά, που ενδιαφέρονται για την πατρίδα τους. Αλλη διαδικασία εντός αυτού του πλαισίου δεν υπάρχει.
Γράφω αυτά τα αυτονόητα διότι διαβάζω και ακούω για ανησυχούντες «Νέστορες» της πολιτικής, οι οποίοι έκριναν πως ο κύκλος του σημερινού πρωθυπουργού κλείνει. Και δεν αρκούνται σε αυτό. Προχωρούν και παρακάτω, όπως μας εξηγούν πολιτικοί φίλοι τους. Εχουν προκρίνει και τον διάδοχό του, ο οποίος θα είναι και ο επόμενος πρωθυπουργός.
Στην αυγή του 2026 είναι αδιανόητο παράγοντες της δημόσιας ζωής να νομίζουν ότι αυτοί κρατούν τις τύχες της Ελλάδας στα χέρια τους, ερήμην των πολιτών.
Ολα αυτά ακούγονται ανατριχιαστικά για μια δημοκρατία η οποία, παρά τα όποια προβλήματά της, πορεύεται τηρώντας απαρεγκλίτως τους κανόνες της Μεταπολίτευσης. Ποτέ, κανένα μεταπολιτικό ή εξωπολιτικό κονκλάβιο δεν αποφάσισε πότε φεύγει ένας πρωθυπουργός και ποιος είναι αυτός που τον διαδέχεται. Ολα αυτά κρίνονται με προκαθορισμένες διαδικασίες τις οποίες μέχρι σήμερα όλοι σέβονται. Παρασυνάξεις και παραπολιτικές κινήσεις πάντα γίνονται, όμως δεν κρίνεται σε αυτές το παιχνίδι. Το 1996 τα εσωκομματικά προβλήματα του ΠΑΣΟΚ λύθηκαν στο Συνέδριο του Κινήματος με την ψήφο χιλιάδων συνέδρων. Και ένα από τα λάθη του αείμνηστου Κ. Σημίτη ήταν ο τρόπος με τον οποίο όρισε τον διάδοχό του το 2004.
Στην αυγή του 2026 είναι αδιανόητο παράγοντες της δημόσιας ζωής να νομίζουν, έχοντας προφανώς μια αριστοκρατική αντίληψη για την πολιτική, ότι αυτοί κρατούν τις τύχες της Ελλάδας στα χέρια τους, ερήμην των πολιτών. Οποιος θέλει να διαμορφώσει ή να συνδιαμορφώσει τις εξελίξεις, ιδρύει κόμμα, θέτει τις θέσεις του στη βάσανο της ψήφου, ώστε να νομιμοποιηθούν πολιτικά. Αλλος δρόμος δεν υπάρχει. Διαπιστώσεις, εκτιμήσεις, ανησυχίες και προβλέψεις, όλα αυτά αφορούν έναν μικρόκοσμο που ανακυκλώνεται μέσα από τέτοιες καταστάσεις. Τα γεγονότα, όμως, τα διαμορφώνουν πάντα οι πολλοί. Οι περισσότεροι. Αυτοί κρίνουν πότε ανοίγουν και πότε κλείνουν οι κύκλοι, ποιοι επιστρατεύονται και ποιοι αποστρατεύονται.
