Ηταν έντονη και διακομματική η επιθυμία για την εμφάνιση του Γιώργου Ξυλούρη στην εξεταστική επιτροπή για τον ΟΠΕΚΕΠΕ. Μετά την αρχική άρνησή του, κάποιοι ζήτησαν μέχρι και τη βίαιη προσαγωγή του. Το σκεπτικό, επομένως, ήταν ότι η συμμετοχή του συγκεκριμένου μάρτυρα θα ήταν καθοριστικής σημασίας για την εξέλιξη των εργασιών της Επιτροπής – αλλιώς για ποιον λόγο φαγώθηκαν όλοι να τον εξετάσουν; Επειτα, ο λεγόμενος «Φραπές» άλλαξε γνώμη· ξεπέρασε τους ενδοιασμούς του και αποφάσισε να ανταποκριθεί στην κλήση, προαναγγέλλοντας κιόλας αποκαλύψεις που θα έκαναν τάχα πολλούς «να τρέχουν». Για ένα διάστημα φάνηκε ότι το να ανοίξει το στόμα του ο φερόμενος ως επικεφαλής του κυκλώματος διασπάθισης κοινοτικών κονδυλίων συνέφερε όλες τις πλευρές – και τους υπόπτους για τέλεση εγκληματικών πράξεων και τους πολιτικούς διώκτες τους. Τελικά ο μάρτυρας προσήλθε όχι για να μιλήσει, αλλά για να επικαλεστεί το δικαίωμά του στη σιωπή. Αυτό που ακολούθησε ήταν μια αμφίδρομη δοκιμασία νεύρων με κωμικά χαρακτηριστικά: οι εισηγητές επέμεναν να απευθύνουν ερωτήσεις που έμεναν κατά κανόνα αναπάντητες, διανθίζοντάς τες με εμπρηστικές λεπτομέρειες για να ερεθίσουν τον μάρτυρα και να διαρρήξουν τη σιγή του. Ο Ξυλούρης γενικώς αρνείτο να μιλήσει, αλλά του ξέφευγαν κάτι μισόλογα όταν ένιωθε ότι οι ερωτήσεις υπερέβαιναν τις αντοχές της στρατηγικής του αφωνίας. Αξιζε τον κόπο ο ψυχολογικός πόλεμος;
Μίλησε διά της σιωπής του
Η αλήθεια είναι ότι η δεινότητα του Κρητικού αγροτοπαράγοντα στις μπίζνες με κρατικό χρήμα δεν συνοδεύθηκε από αντίστοιχο χάρισμα στην απόκρυψη των δραστηριοτήτων του. Παρά τη χρήση του δικαιώματός του στη σιωπή, ο Ξυλούρης μαρτύρησε άθελά του πολλά: τα πολυτελή περιουσιακά στοιχεία του ιδίου και του γιου του, τη βολική άγνοια για την προέλευση των οικογενειακών χρημάτων, τις κουμπαριές με την οικογένεια του πρωθυπουργού, που δεν ήταν ακριβώς κουμπαριές, αλλά τελικά ήταν, απλώς όχι αυτές που ορισμένοι νόμισαν (κάποιος πάντρεψε κάποιον, αντί να τον βαφτίσει). Ο άνθρωπος έφτασε στο σημείο να πει ότι οι καταγεγραμμένες συνομιλίες από το κινητό του, οι οποίες περιέχουν μεταξύ άλλων μαφιόζικες αναφορές σε φόνους, δεν ήταν δικές του. Σιωπηλά ή όχι, ο μάρτυς εξετέθη. Το θέμα όμως είναι πώς η ακριτομυθία του «Φραπέ» συμβάλλει στη στοιχειοθέτηση εγκλήματος και στη λογοδοσία του εγκληματία, όχι πώς δημιουργεί content για το TikTok. Για να τιμωρηθεί ο ένοχος, δεν αρκεί να περιφέρει στη Βουλή την ψευτομαγκιά, τις ασάφειες και το ανοιχτό του πουκάμισο· δεν αρκεί να επιβεβαιώσει τις υποψίες μας ότι δεν είναι και πολύ «καθαρός». Πρέπει να δώσει άμεσα ή έμμεσα τις απαραίτητες ενδείξεις ώστε να διωχθεί από τη Δικαιοσύνη, όχι από τη Ζωή Κωνσταντοπούλου.
Επιτροπή διασκέδασης
Αυτό που πολλοί είχαν προβλέψει πριν από τη σύσταση της εξεταστικής επιτροπής, ενδέχεται να συμβαίνει τώρα: ο θόρυβος περνιέται για αποκάλυψη, αλλά παραμένει θόρυβος. Η δε αποκάλυψη δεν είναι παρά μια σειρά στοιχείων που διαθέτουμε ήδη εδώ και μήνες. Και τις στενές επαφές του Ξυλούρη με πρόσωπα της Ν.Δ. γνωρίζαμε, αλλά και την ευκολία με την οποία ο μάρτυρας τις εξασφάλιζε. Τι αλλάζει τώρα που αυτός τις επιβεβαιώνει ρητά ή υπόρρητα; Πόσο χρήσιμη είναι τελικά η δραματοποίηση σε ζωντανή σύνδεση; Είναι χαρακτηριστικό ότι κατά την εξέταση του μάρτυρα οι εισηγητές εξέφρασαν αρκετές φορές την απορία τους: Θεωρείται ο μάρτυρας ύποπτος από τη Δικαιοσύνη; Εχει κατηγορηθεί επισήμως για κάτι; Εχουν δεσμευθεί οι λογαριασμοί του; Είναι αλήθεια ή απλή φήμη ότι η Εισαγγελία (εγχώρια ή ευρωπαϊκή, κανείς δεν είναι σίγουρος) τον ερευνά εις βάθος; Ούτε ο ίδιος ο «Φραπές» δείχνει να γνωρίζει τι απόσταση τον χωρίζει από τη δικαστική αίθουσα – εξ ου και διαχειρίζεται το «δόγμα» της μη αυτοενοχοποίησης με τόση επιπολαιότητα (τη μία μιλάει, την άλλη σωπαίνει). Η εξεταστική επιτροπή παράγει άφθονο θέαμα, αλλά είναι πιθανό να παράγει μόνο αυτό. Αν οι εισαγγελικές αρχές έχουν ή δεν έχουν κάτι στα χέρια τους, είναι εντελώς άλλη υπόθεση.
