Αποδίδουν στην Αριστερά αδράνεια και εσωστρέφεια. Παραβλέπουν την αθόρυβη ιδεολογική δραστηριότητα που της επιτρέπει αργά αλλά σταθερά να διεισδύει στη σκέψη των μαζών και να την καθοδηγεί προς την ορθή πορεία της Ιστορίας. Με καίριες παρεμβάσεις, εκεί που δεν την περιμένει κανείς, εμφανίζεται και προετοιμάζει το ροκ του μέλλοντός μας, που θα έλεγε και ο μακαρίτης. Ή την ποπ του μέλλοντός μας. Πόσοι αντελήφθησαν τη θαρραλέα και αποφασιστική τοποθέτηση του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος συντάχθηκε με όσα κράτη ζητούν τον αποκλεισμό του Ισραήλ από τον διαγωνισμό της Γιουροβίζιον. Κατ’ αρχάς δείχνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αντιλαμβάνεται την πολιτική και ιδεολογική σημασία μιας εκδήλωσης, η οποία αναδεικνύει την ευρωπαϊκή δημιουργική ακμή. Και κάθε χρόνο αποδεικνύει ότι ο ευρωπαϊκός πολιτισμός όχι μόνον είναι ζωντανός, αλλά συμμετέχει ενεργά στη διαμόρφωση του κόσμου μας. Ο κόσμος μας δεν αλλάζει τυχαία. Χρειάζεται ταλέντο, ευρηματικότητα, εργατικότητα και κυρίως σαχλοτράγουδα και μπόλικες δόσεις από κιτς ή έθνικ. Ολα αυτά συνιστούν το σύνθετο φαινόμενο που λέγεται Γιουροβίζιον. Πολλοί θεωρούν τη συμμετοχή του Ισραήλ αθώα έως αδιάφορη για παράδειγμα, με ένα ακόμη λιγότερο ή περισσότερο σαχλό τραγούδι κατάλληλο για μπιτσόμπαρο. Δεν αντιλαμβάνονται πως μέσα σ’ αυτό το «αθώο» τραγούδι μεταφέρεται η γενοκτόνος διάθεση ενός ολόκληρου λαού που κινδυνεύει να μεταδοθεί ως μολυσματική ασθένεια. Οσο για τα κράτη που ζήτησαν να αποκλεισθεί το Ισραήλ από τη Γιουροβίζιον, κάπως πρέπει να δείξουν ότι συμμετέχουν και επηρεάζουν τις παγκόσμιες εξελίξεις. Δεν μπορούν να συμμετάσχουν στις συνομιλίες για την ειρήνευση στη Μέση Ανατολή, οπότε πλαγιοκοπούν μέσω Γιουροβίζιον.
Πριν αποκλεισθεί το Ισραήλ από τη Γιουροβίζιον, είχε αποκλεισθεί η Γλυκερία από συναυλία προς τιμήν του Μίκη Θεοδωράκη επειδή είχε τραγουδήσει στο Ισραήλ. Απλώς όσοι το αποφάσισαν για να προστατεύσουν το κοινό τους από ενδεχόμενες μολυσματικές ασθένειες, αν ήθελαν ολοκληρωμένη προστασία από τον ιό του Ισραήλ θα έπρεπε να απαγορεύσουν και τη μετάδοση του «Μαουτχάουζεν», ένα από τα πιο ωραία έργα του Θεοδωράκη σε στίχους Ιάκωβου Καμπανέλλη. Ξέρετε εκείνο που μιλάει για την αγάπη του στο γνωστό στρατόπεδο συγκέντρωσης, που φοράει κίτρινο άστρο στην καρδιά. Και για τον Αντώνη, που βοήθησε τον Εβραίο συγκρατούμενό του να σηκώσει τον βράχο της αγγαρείας πριν τον σκοτώσει ο Γερμανός δεσμοφύλακας. Θα μου πείτε άλλο τότε κι άλλο τώρα. Τότε οι Εβραίοι δεν είχαν αεροπλάνα και κατέληγαν στα κρεματόρια. Δεν είχαν αποκτήσει κράτος και δεν είχαν αποκτήσει τον ιό του Ισραήλ. Τότε, ευτυχώς, δεν υπήρχε και Γιουροβίζιον. Δυστυχώς ο κόσμος είχε άλλα σοβαρότερα πράγματα να ασχοληθεί. Και γι’ αυτό κατάφερε να χτίσει τη μεταπολεμική εποχή, η οποία καταρρέει σήμερα μαζί με τη σοβαρότητα του κόσμου μας.
