Ακόμη και ο πιο ένθερμος υποστηρικτής της κυβέρνησης θα είχε διαπιστώσει πως το γενικότερο κλίμα δεν ήταν θετικό γι’ αυτήν. Οι αγροτικές κινητοποιήσεις, τα κωμικοτραγικά με τους «φραπέδες» και η σύναξη του Καπνεργοστασίου, όλα αυτά συνέθεταν μια κατάσταση διόλου ευχάριστη. Με την εκλογή του Κυριάκου Πιερρακάκη στην προεδρία του Eurogroup αυτό το αρνητικό κλίμα ανετράπη. Ηρθαν τα κυβερνητικά χαμόγελα διότι αναμφίβολα ήταν μια εθνική επιτυχία με τη σφραγίδα των κυβερνήσεων της Νέας Δημοκρατίας. Ουδείς, ακόμη και ο φανατικότερος εχθρός αυτής της κυβέρνησης, δεν μπορεί να μην παραδεχθεί πως η εκλογή Πιερρακάκη οφείλεται στη θετική πορεία της εθνικής οικονομίας από το 2020 έως τις μέρες μας. Ηταν μια πολιτική επικύρωση αυτής της διαδρομής, μια επιβράβευση που θα αφήσει τα ίχνη της στην εσωτερική πολιτική κατάσταση. Ο νεοεκλεγείς δεν εμπλουτίζει μόνον το βιογραφικό του, αλλά πιθανόν και να αποστρατεύσει την κλάση του 1950. Το παιχνίδι διαδοχής του πρωθυπουργού, όποτε ανοίξει, θα έχει και νέα πρόσωπα και ίσως τότε τα σημερινά αουτσάιντερ γίνουν φαβορί.
Η εκλογή Πιερρακάκη έχει και μιαν άλλη συνέπεια. Αφόπλισε όλη τη βαθιά Νέα Δημοκρατία που μιλούσε για εισοδισμό του σημιτικού ΠΑΣΟΚ στην παράταξη. Διαμαρτύρονταν οι βέροι Νεοδημοκράτες πως ήρθαν τα παιδιά του Σημίτη και τους πήραν τα πόστα. Οντως ο Κυριάκος Πιερρακάκης ανήκε στο εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ, αλλά το μπόλιασμά του στη Νέα Δημοκρατία δεν ήταν ένας εισοδισμός. Προσαρμόστηκε στις υψηλές απαιτήσεις ενός κυβερνητικού κόμματος, παρήγαγε έργο με ομαδική δουλειά και ανταμείφθηκε. Η διεύρυνση-ανανέωση έχει την προβολή της και στη μεγάλη ευρωπαϊκή εικόνα. Ποιος «εθνικόφρων» Νεοδημοκράτης θα τολμήσει τώρα να γκρινιάξει για τη «σημιτική» Νέα Δημοκρατία; Οι δε υψηλοί προσκεκλημένοι του Καπνεργοστασίου επανήλθαν στη σιωπή τους. Δεν ανησύχησαν ακόμη για την εκλογή Πιερρακάκη!
Ακόμη και ο φανατικότερος εχθρός αυτής της κυβέρνησης δεν μπορεί να μην παραδεχθεί πως η εκλογή Πιερρακάκη οφείλεται στη θετική πορεία της εθνικής οικονομίας από το 2020 έως τις μέρες μας.
Αναντίρρητα οι θριαμβολογίες θα κοπάσουν και η κυβέρνηση και πάλι θα βρεθεί μπροστά στα γνωστά προβλήματα. Ομως έχει πάρει τις ανάσες της, που είναι τόσο απαραίτητες για τη διαχείριση πολλών ανοικτών μετώπων. Το Μέγαρο Μαξίμου έχει επιδείξει μια ικανότητα να γυρνάει την τελευταία στιγμή παιχνίδια που εθεωρούντο χαμένα. Λίγο ένα ιδιαίτερα ανεπτυγμένο ένστικτο αυτοσυντήρησης, λίγο η τύχη αλλά και η μεθοδική δουλειά, ανέτρεψαν καταστάσεις που θα μπορούσαν να είχαν πάρει επικίνδυνη τροπή για την κυβέρνηση. Να υπενθυμίσω σε τι φάση βρίσκονταν άπαντες εκεί μέσα αμέσως μετά τις μεγάλες συγκεντρώσεις για τα Τέμπη.
Και λίγες γραμμές για τον νικητή. Ο Κυριάκος Πιερρακάκης είναι παιδί του εκσυγχρονιστικού ΠΑΣΟΚ και του Ευάγγελου Βενιζέλου. Προφανώς διαπίστωσε πως στο ΠΑΣΟΚ ουδεμία τύχη είχε –αφού δεν είχε τύχη ούτε ο μέντοράς του– και όταν οι «scouters» της Νέας Δημοκρατίας τον ανακάλυψαν, είπε ευχαρίστως το «ναι» και άριστα έπραξε. Κανονικά θα έπρεπε να του ευχηθώ «και εις ανώτερα», αλλά τέτοιες ευχές στις μέρες μας παρεξηγούνται.
