Σε έρευνα του portal της Νομικής Βιβλιοθήκης NB Daily, η πλειοψηφία των δικηγόρων (54%) εμφανίζεται να αντιμετωπίζει αρνητικά την ίδρυση νέων ιδιωτικών νομικών σχολών στην Ελλάδα, θεωρώντας ότι θα επιδεινώσουν την ήδη δύσκολη κατάσταση στο εργασιακό πεδίο λόγω της υπάρχουσας υπερπληθώρας δικηγόρων. Μόλις το 15% εκτιμά ότι η αύξηση των σχολών θα μπορούσε να ενισχύσει τον ανταγωνισμό και τις ευκαιρίες, ενώ ένα 17% δηλώνει… ούτε κρύο ούτε ζέστη. Με αυτό το αποτέλεσμα, είναι αναμενόμενη η ριζικά αρνητική στάση των εκπροσώπων των δικηγορικών συλλόγων της χώρας, και δη του ΔΣΑ, στην ίδρυση ιδιωτικών νομικών σχολών.
Την ίδια στιγμή, παρατηρούνται τα εξής ως προς τη 18μηνη άσκηση που κάνουν οι πτυχιούχοι Νομικής και ως προς τις εξετάσεις προκειμένου να αποκτήσουν άδεια εξασκήσεως του νομικού επαγγέλματος. Οπως παραδέχονται έμπειροι δικηγόροι, η 18μηνη άσκηση γίνεται «επιδερμικά» και κατόπιν οι εξετάσεις είναι πολύ εύκολες. «Εδώ και πολλά χρόνια οι εξετάσεις είναι πολύ εύκολες. Περνούν όλοι, στη λογική ότι “είναι νέα παιδιά, που δεν έχουν αποκτήσει εμπειρία και σου λένε, άντε να τους δώσουμε την άδεια και θα μάθουν στην πράξη”», μου ανέφερε πολύπειρος νομικός.
Μάλιστα, στην ίδια έρευνα του NB Daily, το 52,5% των δικηγόρων ζητεί πρακτικό προσανατολισμό στις εξετάσεις ασκήσεως επαγγέλματος, κάτι που αποτυπώνει την ανάγκη για ουσιαστική αξιολόγηση δεξιοτήτων που ανταποκρίνονται στην καθημερινή δικηγορία, ενώ το 37% ζητεί δυσκολότερες εξετάσεις και αναβάθμιση του κύρους τους.
Οι δικηγορικοί σύλλογοι αντί να φροντίσουν τα μέλη τους να αποκτήσουν ουσιαστικές βάσεις πριν βγουν στον επαγγελματικό ανταγωνισμό, τα ρίχνουν στην αρένα, ενώ παράλληλα ζητούν από την πολιτεία να λειτουργήσει υπέρ των συντεχνιακών συμφερόντων τους και να βάλει φραγμό στην παραγωγή νέων δικηγόρων· εν προκειμένω, με την απαγόρευση ίδρυσης ιδιωτικών νομικών σχολών.
Είναι μια μάλλον υποκριτική στάση, που αντίκειται στις αρχές της ελεύθερης οικονομίας. Πόσο μάλλον που οι δικηγορικοί σύλλογοι δέχονται να εγγράφουν ως μέλη πτυχιούχους νομικών σχολών χωρών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, όπως η Κύπρος.
Το δέχονται αναγκαστικά λόγω κοινής ευρωπαϊκής αγοράς και στη λογική ότι είναι πιο δύσκολο, λόγω κόστους, ένα ελληνόπουλο που θέλει να γίνει δικηγόρος και δεν πέρασε σε ελληνικό ΑΕΙ να επιλέξει ευρωπαϊκό, και όχι ένα ΑΕΙ δίπλα… στο σπίτι του.
