Οκτώ χρόνια μετά την καταστροφική και πολύνεκρη πλημμύρα που έπληξε τη Μάνδρα και περισσότερο από επτά χρόνια μετά την τραγωδία με την εκατόμβη νεκρών στο Μάτι, το βράδυ της Δευτέρας κατατέθηκαν στη Βουλή τροπολογίες που προβλέπουν συγκεκριμένα μέτρα αποκατάστασης, ανακούφισης και θεσμικής προστασίας των πληγέντων. Προβλέπονται με τις τροπολογίες αυτές θεσμοθέτηση ειδικής σύνταξης, πλήρης υγειονομική κάλυψη για τους εγκαυματίες, εξατομικευμένη ψυχολογική στήριξη για τις οικογένειες των θυμάτων, καθολική και αυτοδίκαιη διαγραφή οφειλών.
Σίγουρα είναι ενός είδους δικαίωση για τους επιζήσαντες από τις τραγωδίες και για τις οικογένειες των θυμάτων. Μια αναγνώριση, από την πλευρά της πολιτείας, της ευθύνης που φέρει για το μέγεθος της καταστροφής, μια έμπρακτη συγγνώμη.
Παραμένει, όμως, το ερώτημα γιατί χρειάστηκαν τόσα χρόνια για κάτι που θα έπρεπε να θεωρείται αυτονόητη υποχρέωση;
Είναι αυτή η μεγάλη καθυστέρηση, αυτοί οι αργοί ρυθμοί ενός κράτους και μιας διοίκησης, που αδυνατεί να ξεπεράσει προφανείς αδυναμίες ακόμη και στις πιο επείγουσες καταστάσεις, που μεγαλώνουν την έλλειψη εμπιστοσύνης στο κράτος και στους θεσμούς. Αυτή την έλλειψη εμπιστοσύνης που καταγράφεται με όλο και πιο υψηλά ποσοστά σε έρευνες γνώμης και υποσκάπτει ένα βασικό πρωταρχικό κοινωνικό συμβόλαιο ανάμεσα στους πολίτες και στην ηγεσία τους.
Αναρωτήθηκε, άραγε, κανείς πώς οι πληγέντες, θύματα και συγγενείς, εγκαυματίες και πολυτραυματίες, τόσα χρόνια καλύπτουν τις ανάγκες για τις οποίες έρχεται τώρα να νομοθετήσει η κυβέρνηση;
Την ώρα που τόσα χρόνια μετά αποκαθίσταται μια μεγάλη εκκρεμότητα για τους ανθρώπους αυτούς, στα μπλόκα των αγροτών σε όλη τη χώρα συγκεντρώνονται αγρότες και κτηνοτρόφοι που είδαν φυσικές καταστροφές και ζωονόσους να καταστρέφουν καλλιέργειες και κοπάδια, και περιμένουν να αποζημιωθούν.
«Ιανός», «Daniel», οι «επώνυμες» μεγάλες καταστροφές στη Θεσσαλία και πολλές μικρότερες, «ανώνυμες» σε όλη τη χώρα, η ευλογιά που αποδεκατίζει κοπάδια. Διαμαρτύρονται στα μπλόκα ότι ακόμη δεν έχουν δοθεί οι αποζημιώσεις για καταστροφές δύο και τρία χρόνια πριν.
Οσοι βρίσκονται αντιμέτωποι με τόσο απόλυτες καταστροφές βλέπουν με μεγάλη καχυποψία τις όποιες διαβεβαιώσεις για αρωγή και άμεση συνδρομή.
Ακριβώς γιατί βλέπουν στις τροπολογίες για τη Μάνδρα και το Μάτι πόσος χρόνος απαιτείται προκειμένου να λειτουργήσουν τα αντανακλαστικά του κράτους. Η ζωή, όμως, δεν κάνει διάλειμμα μετά την καταστροφή. Συνεχίζεται αμείλικτη και απαιτητική.
