Οχι μόνον είχε πατήσει τέρμα το γκάζι, αλλά δεν έβλεπε κιόλας. Χτύπησε ένα παρκαρισμένο Ι.Χ. και συνέχισε απτόητος ώσπου δυστυχώς τέσσερις πεζοί τον ανάγκασαν να σταματήσει. Βρέθηκαν στον δρόμο του. Το αποτέλεσμα είναι ότι αυτός έπεσε πάνω τους. Ο απολογισμός, ένας νεκρός και τρεις τραυματίες, εκ των οποίων η μία βαριά. Και το χειρότερο: το αυτοκίνητό του έπαθε ζημιές και όταν βγήκε από μέσα παραπονέθηκε ο άνθρωπος πως τον πονούσε το αυτί του. Φαίνεται ότι δεν είχε καταναλώσει αλκοόλ –αυτό μας μάρανε–, αλλά οι τοξικολογικές έδειξαν άλλες ουσίες. Eκτοτε έχουμε μάθει διάφορα. Ηταν βίαιος χαρακτήρας, λένε, τσακωνόταν, χρωστούσε, και προφανώς δεν ήταν τόσο τυχερός όσο η κυρία του ΟΠΕΚΕΠΕ η οποία κέρδιζε τόσο συχνά στα λαχεία που δεν θυμάται πότε και πόσα. Γενικώς τον παρουσιάζουν ως εξαιρετικό χαρακτήρα, με διαφορετική συμπεριφορά, ψυχολογικά προβλήματα. Μπορεί. Ομως όσες ιδιαιτερότητες κι αν έχει, ο 29χρονος σφαγέας της ασφάλτου διαθέτει χαρακτηριστικά που μας επιτρέπουν να τον θεωρήσουμε έναν από εμάς.
Πρώτον, ότι το εργαλείο που έχει στα χέρια του μπορεί, υπό ορισμένες προϋποθέσεις, να μετατραπεί σε φονικό όπλο. Δεύτερον, ότι όσο μόνος κι αν αισθάνεται, είναι υποχρεωμένος να συνυπάρχει με άλλους ομοίους του, κι ας τον ενοχλούν επειδή υπάρχουν. Ο πολιτισμός καταπιέζει, όπως και να το κάνουμε. Περιορίζει, απαγορεύει, καταστέλλει, γενικά σου γίνεται στενός κορσές. Ειδικά αν θέλεις να βγάλεις το άχτι σου. Για τον λόγο αυτόν έχει διακοσμήσει τον δημόσιο χώρο με διάφορα σήματα και διαγραμμίσεις, τα οποία υποτίθεται ότι ξέρουν να διαβάζουν όσοι κυκλοφορούν στον δρόμο και τους καθοδηγούν για να επιβιώσουν. Συνήθως οι διαβάσεις των πεζών είναι κάτι αχνά σημάδια στην άσφαλτο, με αποτέλεσμα να τις αγνοούν πεζοί και εποχούμενοι. Χρειάζεται διεθνής διαγωνισμός για να τις βάψουν άραγε; Ευτυχώς υπάρχουν οι δυνάμεις καταστολής οι οποίες φροντίζουν για την τήρηση των περιορισμών. Είναι οι αφανείς ήρωες της ζωής μας. Αφανείς στην κυριολεξία, αφού δεν τους βλέπεις πουθενά. Γι’ αυτό και πολλοί ψάχνοντάς τους περνούν με κόκκινο ή πηγαίνουν ανάποδα στον μονόδρομο, οδηγούν χωρίς δίπλωμα και κρύβουν τις πινακίδες.
Αυτό που έγινε στη Λούτσα είναι ακραίο. Ομως δεν είναι μοναδικό. Με διάφορες παραλλαγές, τέτοια εγκλήματα ζούμε καθημερινά. Και δεν είναι απαραίτητο οι δολοφόνοι να έχουν καταναλώσει ουσίες. Μπορεί να είναι άνθρωποι που πηγαίνουν στη δουλειά τους οδηγώντας όπως ξέρουν να οδηγούν. Κοινώς, νομίζοντας πως είναι μόνοι και θεωρώντας όλους τους υπολοίπους εχθρούς. Η τροχαία κυκλοφορία είναι ένας πόλεμος όλων εναντίον όλων. Ενα από τα μεγάλα κοινωνικά μας προβλήματα. Και από αυτό κρίνεται και το πολιτισμικό μας επίπεδο.
