Μιλώντας, προχθές βράδυ, στην εκδήλωση για την παρουσίαση της ελληνικής λίστας «Forbes 30 under 30» για το 2026, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης ανέφερε ότι η εκμάθηση της επιχειρηματικότητας πρέπει να ξεκινήσει από τα σχολεία μας. «Χαίρομαι γιατί αρχίζουμε και αποκτάμε αυτή τη λογική, και ως προς τα προγράμματα σπουδών αλλά και ως προς δραστηριότητες όπως το Junior Achievement, που δίνουν τη δυνατότητα σε παιδιά να πειραματιστούν στο τι σημαίνει να φτιάχνεις μια εταιρεία, να δουλεύεις σε ομάδα, να γράφεις ένα υποτυπώδες, ένα πρώτο business plan, να αντιλαμβάνεσαι λίγο τι σημαίνει να μπαίνεις στον κόσμο της επιχειρηματικότητας», τόνισε.
Είσαι σαφές ότι σιγά σιγά στον δημόσιο λόγο ενισχύεται η άποψη ότι το ελληνικό σχολείο πρέπει να αλλάξει, να εναρμονιστεί σε σύγχρονες απαιτήσεις, στην καλλιέργεια νέων δεξιοτήτων και εφοδίων. Για παράδειγμα, η εξοικείωση με την επιχειρηματικότητα είναι απαραίτητη για το επαγγελματικό μέλλον των νέων, τη στιγμή μάλιστα που ο δημόσιος τομέας στην Ελλάδα συρρικνώνεται.
Ωστόσο, πολλές από όσες δεξιότητες και θεματικές συζητούνται, έχουν περάσει στην υποχρεωτική εκπαίδευση, με αρχή την περίοδο της Νίκης Κεραμέως στο υπουργείο Παιδείας. Για παράδειγμα, τα παιδιά μαθαίνουν για τους κινδύνους του Διαδικτύου, την οδική ασφάλεια, τους εθισμούς, μιλούν για την επιχειρηματικότητα, κάνουν περιβαλλοντική και σεξουαλική αγωγή κ.λπ., κ.λπ. Παράλληλα, το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής, και κατ’ επέκτασιν το υπουργείο Παιδείας, βομβαρδίζονται από προγράμματα, με διόλου ασήμαντες θεματικές, που προτείνεται να εισαχθούν στη σχολική διαδικασία. Το ζήτημα είναι πως όλα αυτά γίνονται αποσπασματικά, με τρόπο που ταιριάζει περισσότερο στο «πλίνθοι και κέραμοι ατάκτως ερριμμένα».
Τίθεται, λοιπόν, το εξής ερώτημα: Πρέπει να μετατοπισθεί η κατεύθυνση της υποχρεωτικής εκπαίδευσης προς «νέες» δεξιότητες, την ίδια στιγμή που οι Ελληνες μαθητές εμφανίζονται να υστερούν στις βασικές (κατανόηση κειμένου, μαθηματικά, φυσικές επιστήμες), ενώ προσχηματικές είναι οι σχολικές τους γνώσεις στις ξένες γλώσσες; Η απόφαση δεν μπορεί παρά να προκύψει μέσα από έναν τολμηρό διάλογο πολιτικών, επιστημονικής κοινότητας και εκπαιδευτικών. Χάθηκε χρόνος, παρά τους τρεις την τελευταία εικοσαετία εθνικούς διαλόγους. Ισως να γίνει όταν πλέον, το 2027, ιδρυθεί υπουργείο Ανώτατης Εκπαίδευσης και Ερευνας και το υπουργείο Παιδείας μείνει με τις αρμοδιότητες της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Σπεύδε βραδέως, δεν λέμε άλλωστε;
