Σιγά μη φοβηθούμε τη Ζαχάροβα. Εδώ μας απείλησε, μέσα στο κατακαλόκαιρο του 1961, ο ίδιος ο γραμματέας του ΚΚΣΕ, ο Νικήτα Χρουστσόφ, πως θα βομβαρδίσει την Ακρόπολη και δεν σκιαχτήκαμε. Τι να μας πει και η Ζαχάροβα! Στο κάτω κάτω, το «ξανθό γένος», είτε με τη σοβιετική ενδυμασία είτε με τη ρωσική, πάντα ήταν απέναντι στα ελληνικά συμφέροντα. Και αν ο μεγάλος Τσώρτσιλ δεν υπέγραφε με τον Στάλιν τη συμφωνία των ποσοστών, η πατρίδα μας κάπου στο 1990 θα έβγαινε από τον σοσιαλιστικό μεσαίωνά της. Γι’ αυτό επιβάλλεται να ανάβουμε ένα κεράκι στη μνήμη του μεγάλου Βρετανού πολιτικού, αλλά και σε αυτήν του Γεωργίου Παπανδρέου και του Θρασύβουλου Τσακαλώτου, διότι κράτησαν την Ελλάδα, στις δύσκολες στιγμές, όρθια.
Η Μαρία Ζαχάροβα δεν είναι η πρώτη φορά που επιτίθεται στην πατρίδα μας και να υποθέσω πως δεν θα είναι και η τελευταία. Την ενόχλησε η συμπαραγωγή δρόνων με την Ουκρανία. Ευλόγως διερωτώνται στο Διαδίκτυο οι πολίτες γιατί η κυρία δεν ενοχλήθηκε με την Τουρκία, η οποία, σε πολύ πιο κρίσιμη φάση του πολέμου στην Ουκρανία, προμήθευε τους αμυνόμενους Ουκρανούς με τα Μπαϊρακτάρ. Απεναντίας, στο ίδιο χρονικό διάστημα, ο Βλαντιμίρ Πούτιν επέλεγε την Κωνσταντινούπολη ως τόπο των διαπραγματεύσεων. Η Ρωσία μεγάλη χώρα είναι, τουλάχιστον γεωγραφικά. Για τα υπόλοιπα έχω τις επιφυλάξεις μου. Οταν καλείς σε βοήθεια τους Βορειοκορεάτες για να νικήσεις τους Ουκρανούς, κάτι δεν πάει καλά. Ή όταν μια υπερδύναμη των εκατοντάδων μεραρχιών πολεμάει επί σχεδόν τέσσερα χρόνια με ένα μικρό κράτος, προφανώς έχει προβλήματα. Είναι σαν μια ομάδα του ΝΒΑ να παίζει τέσσερις παρατάσεις και ακόμη να νικήσει τον Α.Ο. Μυκόνου.
Το αξιοπερίεργο δεν είναι η στοχοποίηση της Ελλάδας από τη Ρωσία. Το αξιοπερίεργο και προβληματικό είναι το πώς αντιδρούν σε αυτήν τη στοχοποίηση η ελληνική Αριστερά και η αυτοαποκαλούμενη «πατριωτική» Δεξιά.
Το αξιοπερίεργο δεν είναι η στοχοποίηση της Ελλάδας από τη Ρωσία. Στο κάτω κάτω, ως υπερδύναμη έχει τα συμφέροντά της. Το αξιοπερίεργο και προβληματικό είναι το πώς αντιδρούν σε αυτήν τη στοχοποίηση η ελληνική Αριστερά και η αυτοαποκαλούμενη «πατριωτική» Δεξιά. Αντί να υπερασπιστούν την πατρίδα μας, την κατηγορούν πως με τη νατοϊκή πολιτική της προκαλεί το «ξανθό γένος». Κάπου εδώ συρράπτουν και την πομφόλυγα της απολεσθείσας πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής. Ας μη λησμονούμε εκείνη τη συναυλία που διοργάνωσαν οι «προοδευτικοί» τραγουδιστές για τον Ανθρωπο, τις πρώτες μέρες της εισβολής. Εκτοτε ο «προοδευτικός» μαζί με τον «πατριωτικό» χώρο, χεράκι χεράκι, κάνουν πως δεν βλέπουν ότι εκεί υπάρχει ένας εισβολέας και ένας αμυνόμενος, υπάρχει ο θύτης και το θύμα του, ότι το Ουκρανικό και το Κυπριακό έχουν έναν κοινό παρονομαστή: μια εισβολή. Αποδεχόμενοι τη ρωσική ερμηνεία των γεγονότων, σήμερα δικαιολογούν τις απειλές της Ζαχάροβα.
Από την άλλη πλευρά, η ελληνική κυβέρνηση δρέπει τους καρπούς μιας συνεπούς και αταλάντευτης πολιτικής. Τα όσα συμβαίνουν γύρω από τα ενεργειακά ζητήματα και έχουν ως επίκεντρο την πατρίδα μας, δεν προέκυψαν τυχαία.
