Στις 16 Απριλίου του 1931, η εφημερίδα «Ακρόπολις» κυκλοφορεί με το ακόλουθο πρωτοσέλιδο: «Υπό την αρχηγίαν του περιβόητου Χαϊτά, οκτώ κομμουνισταί διέρρηξαν τας φυλακάς Συγγρού και απέδρασαν».
Η απόδραση έλαβε χώρα τη νύχτα της 14ης προς 15η Απριλίου. Το σχέδιο ήταν «παράτολμο και πρωτοφανές για την εποχή», ενώ ταυτόχρονα επρόκειτο για την «πρώτη ομαδική απόδραση πολιτικών κρατουμένων στη νεότερη ελληνική ιστορία», γράφει ο Γιάννης Ράγκος στο βιβλίο του «Ξεχασμένα πρωτοσέλιδα του 20ού αιώνα» (εκδ. Αλεξάνδρεια).
Ποιοι ήταν αυτοί οι τολμηροί οκτώ; Ο Ανδρόνικος Χαϊτάς, γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ από το 1927, οι Κώστας Ευτυχιάδης (Κορκοζόφ ή Καρακόζοφ) και Δημήτρης (Μήτσος) Παπαρήγας, αμφότεροι μέλη του Πολιτικού Γραφείου, ο Βασίλης Ασίκης, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής, καθώς επίσης οι Λευτέρης Αποστόλου, Περικλής Καρασκόγιας, Μάρκος Μαρκοβίτης και Ορφέας Οικονομίδης. Τους είχε βοηθήσει (και διαφύγει μαζί τους) ο δεκανέας Γρηγόρης Γρηγοριάδης, ο οποίος εκτελούσε χρέη φρουρού.
Την περίοδο εκείνη στις φυλακές Συγγρού (που βρίσκονταν στην περιοχή του Ταύρου) κρατούνταν 32 μέλη του ΚΚΕ. Τα περισσότερα από αυτά είχαν συλληφθεί (ή καταδικαστεί) με το περίφημο «Ιδιώνυμο», τον βενιζελικό νόμο του 1929 που ποινικοποιούσε την υποστήριξη και διάδοση των κομμουνιστικών ιδεών.
Η απόδραση σχεδιάστηκε και οργανώθηκε, με τον Μπάμπη Κλάρα, μετέπειτα Αρη Βελουχιώτη (κρατούμενο εκεί από το 1930), να αποτελεί τον σύνδεσμο με τον κομματικό μηχανισμό. Ο Γ. Ράγκος περιγράφει με εξαιρετικά ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες πώς στήθηκε η απόδραση και πώς περατώθηκε, όπως και τι απέγιναν οι επτά από τους οκτώ δραπέτες.
Και οι οκτώ, λοιπόν, μαζί με τον Γρηγοριάδη, επιβιβάστηκαν στο ρωσικό εμπορικό πλοίο «Ιλιτς», που βρισκόταν στον Πειραιά, και μέσω αυτού διέφυγαν στη Σοβιετική Ενωση. Από αυτούς, οι Χαϊτάς, Ευτυχιάδης και Μαρκοβίτης εκτελέστηκαν το 1938 από τον Στάλιν. Ο Παπαρήγας επέστρεψε στην Ελλάδα, συνελήφθη από το καθεστώς Μεταξά και το 1944 απέδρασε από το κατοχικό στρατόπεδο του Χαϊδαρίου για να πεθάνει το 1949, έπειτα από βασανιστήρια που υπέστη στη Γενική Ασφάλεια Αθηνών (επίσημη αιτία: αυτοκτονία). Ο δε Γρηγοριάδης, ο κομμουνιστής φρουρός που τους βοήθησε, άλλαξε το όνομά του σε Τράντας, εργάστηκε ως δάσκαλος και εκφωνητής της ελληνικής εκπομπής στον ραδιοσταθμό της Μόσχας, επέστρεψε για λίγο στην Ελλάδα το 1976, αλλά πέθανε στη Μόσχα το 1979.
Ακολούθησαν και άλλες «μεγάλες αποδράσεις» μελών του ΚΚΕ, με τελευταία αυτή του 1955, όταν 27 μέλη του κόμματος απέδρασαν «με θεαματικό τρόπο» από τις φυλακές των Βούρλων, στη Δραπετσώνα του Πειραιά.
