Δεν άργησε να εκδηλωθεί και στην Ελλάδα η κλιμακούμενη ένταση μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων της ρευστής εποχής μας. Μπορεί να έχουν γίνει ρουτίνα οι αψιμαχίες ΗΠΑ – Κίνας στο ανώτατο επίπεδο και έτσι, εκ πρώτης όψεως, να μην έμοιαζαν τόσο σημαντικές οι σκέψεις που διατύπωσε η Κίμπερλι Γκίλφοϊλ για το πώς αμερικανικές επενδύσεις θα μπορούσαν να «αντισταθμίσουν» την επιρροή της Κίνας στον Πειραιά. Ομως, η ασυνήθιστα έντονη απάντηση της κινεζικής πρεσβείας στην Αθήνα έδειξε την ενόχληση του Πεκίνου, θέτοντας, ξαφνικά, την Ελλάδα στο επίκεντρο της αντιπαλότητας των δύο κολοσσών. Η σημείωση της νέας πρέσβειρας των ΗΠΑ πως ουδείς άλλος είχε ενδιαφερθεί να επενδύσει στον Πειραιά όταν υπεγράφη η συμφωνία παραχώρησης μέρους του εμπορικού λιμανιού στην Cosco πιθανώς να ήταν ένδειξη «κατανόησης» ως προς την ελληνική πλευρά. Αυτό ουδόλως μαλάκωσε την αντίδραση της κινεζικής πλευράς, η οποία διέκρινε «τη δόλια πρόθεση των ΗΠΑ να εξυπηρετήσουν τα δικά τους γεωπολιτικά συμφέροντα, εκμεταλλευόμενες το λιμάνι του Πειραιά, αλλά και ακόμη την Ελλάδα».
Διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις διαχειρίστηκαν με ιδιαίτερη προσοχή τις σχέσεις με την Κίνα, μέσα στο πλαίσιο της συμμετοχής της χώρας μας στο ΝΑΤΟ και στην Ευρωπαϊκή Ενωση (η οποία τηρούσε κάποιες επιφυλάξεις για τη διείσδυση της Κίνας εδώ). Μετά την έλευση της Cosco το 2009, οι σχέσεις Ελλάδας και Κίνας ενισχύονταν συνεχώς, με την αγορά από τους Κινέζους πλειοψηφικού πακέτου στον ΟΛΠ το 2016, την ένταξη της Ελλάδας στην ομάδα 16 χωρών της Ανατολικής και ΝΑ Ευρώπης που έχουν στενές σχέσεις με την Κίνα και με την παρουσία του τότε πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα στο φόρουμ για την πρωτοβουλία του Δρόμου του Μεταξιού στο Πεκίνο τον Απρίλιο του 2019.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο είναι η θέση και της σημερινής κυβέρνησης – ότι θα τηρηθούν τα συμφωνηθέντα με την Κίνα και ότι η χώρα μας είναι στρατηγικός εταίρος των ΗΠΑ. Οσο προσεκτική και αν είναι η Ελλάδα, όμως, τόσο σκληρό θα είναι το παιχνίδι που εξελίσσεται. Με την Ε.Ε. απούσα, καλούμαστε να χαράξουμε πορεία μεταξύ των συμπληγάδων ΗΠΑ και Κίνας, μεταξύ μιας παλιάς αλλά απρόβλεπτης συμμάχου και μιας αναδυόμενης αλλά επίσης απρόβλεπτης δύναμης. Ο αγώνας θέλει τέχνη και τύχη.
