Καιρό έχει να απασχολήσει την επικαιρότητα η πλατεία Κοτζιά, στο κέντρο της Αθήνας. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχει θέση στην επικαιρότητα. Είναι μια απέραντη πλακοστρωμένη αλάνα σε μεγάλο ποσοστό της έκτασής της. Αποκαλύπτει το παλίμψηστο της αθηναϊκής ιστορικής μνήμης σε μια ανοικτή ανασκαφή. Περιβάλλεται από κτίρια ως επί το πλείστον αξιόλογα και βρίσκεται δίπλα στην Ομόνοια, στη Σταδίου, στη Σοφοκλέους. Εφάπτεται με την Αθηνάς και την Αιόλου. Φέρει το τραύμα του άδοξα κατεδαφισμένου Δημοτικού Θεάτρου Αθηνών (Αύγουστος 1940). Επί 73 χρόνια στέγαζε το Ταχυδρομείο Αθηνών στο Μέγαρο Μελά. Εκεί, το 1942 έγινε απεργία των «Τριατατικών» υπαλλήλων (Ταχυδρομείο – Τηλεγραφείο – Τηλεφωνείο) κατά της κατοχικής κυβέρνησης. Τα μέγαρα της Εθνικής Τράπεζας σηματοδοτούν την υποδοχή του 1900 και του 2000. Στο βάθος το Δημαρχείο, με όλον τον συμβολισμό του. Αριστερά, η Αγορά. Δεξιά, η Ομόνοια.
Αλλά αυτή η γρήγορη ανάγνωση του δημόσιου χώρου και της ιστορικής τομής της πλατείας Κοτζιά σκοπό έχει να αναδείξει την περιθωριακή θέση της στην καθημερινότητα της Αθήνας. Αν και είναι από τις λίγες πλατείες που έχουν να επιδείξουν κτίρια μιας ορισμένης αισθητικής και ιστορικής αξίας, παραμένει απλώς ένα πέρασμα. Δεν παράγει δημόσια ζωή.
Την παρατηρούσα από το ύψος της Αιόλου προς το Δημαρχείο και σκεφτόμουν ότι παρά την ιστορική αξία της, είναι μια πλατεία χωρίς αρχιτεκτονική διαμόρφωση. Πέραν όμως αυτού, η πλατεία είναι μια έρημος. Προφανώς και λόγω του υπόγειου γκαράζ, αλλά και των τομών στο έδαφος που φέρνουν στο φως αρχαία, παραμένει μια πλατεία άδενδρη, στεγνή, απωθητική και ασήμαντη ως προς τον δημόσιο χώρο που προσφέρει.
Στο Παρίσι, η πλατεία μπροστά στο δημαρχείο έγινε πάρκο, με πράσινους διαδρόμους, αλέες, ένα μικρό δάσος. Η διαμόρφωση αυτή έγινε στη θέση της παλαιάς πλακόστρωσης. Αυτή είναι τάση σε όλον τον πολιτισμένο κόσμο, από τη Σεούλ ώς το Σαν Φρανσίσκο.
Στην Αθήνα επιμένουμε σε τριτοκοσμικές εργολαβίες, περιοριζόμαστε στις δυνατότητες των τεχνικών υπηρεσιών των δήμων και μεταθέτουμε διαρκώς τα χρονοδιαγράμματα όσο ο κόσμος καλπάζει.
Η πλατεία Κοτζιά πρέπει να μετατραπεί σε κήπο με μονοπάτια διέλευσης για πεζούς και ποδήλατα. Να μεταμορφωθεί ώς το ερχόμενο καλοκαίρι από ένα τηγάνι προς αποφυγήν σε ένα χώρο περιπάτου. Ενας διαγωνισμός θα έφερνε στο προσκήνιο τα ταλέντα που υπάρχουν στη χώρα μας.
