Είκοσι τρία άτομα συνελήφθησαν την περασμένη Παρασκευή (14.11.2025) στο Σύνταγμα. Το έγκλημά τους ήταν ότι σήκωσαν ένα πανό μπροστά από το Μνημείο του Αγνωστου Στρατιώτη, το οποίο έγραφε «Οι Αγνωστοι Στρατιώτες δεν φύλαγαν του λαού προδότες». Το άλλο έγκλημα ήταν ότι ανήκαν στον «Ρουβίκωνα», μια οργάνωση που στο παρελθόν ανέλαβε την ευθύνη για φθορές ξένης περιουσίας. Δεν καταδικάστηκαν γι’ αυτές, αλλά για το πανό.
Το γεγονός ότι η διαμαρτυρία έγινε από τον «Ρουβίκωνα» ήρθε πολύ βολικά στην κυβέρνηση. Η οργάνωση αυτή δεν έχει πολιτικές άκρες και δεν χαίρει (δικαίως) μεγάλης εκτίμησης στον πληθυσμό· όχι επειδή σηκώνει πανό, αλλά γιατί κατεβάζει τζαμαρίες.
Τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά αν η διαμαρτυρία γινόταν π.χ. από το ΚΚΕ ή άλλο κοινοβουλευτικό κόμμα. Αλλά η διασφάλιση του δικαιώματος του συνέρχεσθαι και της ελευθερίας του λόγου είναι «αστικοδημοκρατικά χούγια», που το ΚΚΕ απεχθάνεται και τα άλλα κόμματα δεν τα έχουν ψηλά στις προτεραιότητές τους. Διαμαρτυρήθηκαν μόνο κάτι σεσημασμένοι φιλελεύθεροι, αλλά αυτοί δεν έχουν σημασία. Το βασικό για την κυβέρνηση είναι να δείξει «πυγμή», μην τυχόν και χάσει την Ακροδεξιά, συν κάποια δικά της τρολ που την ψέγουν για «έλλειμμα αποφασιστικότητας».
Οι συλλήψεις ήταν μονόδρομος για την κυβέρνηση, που πολιτικώς είχε σκοντάψει στην αρχική ανοησία διά της οποίας μετέφερε την αρμοδιότητα της φύλαξης του μνημείου στον στρατό. Αυτό μαζεύτηκε νωρίς κι αντικαταστάθηκε από μια τσάτρα πάτρα τροπολογία με ένα σχεδιάγραμμα όπου απαγορεύεται κάθε έκφραση. «Για αυτό», έγραψε ευφυώς ο συνάδελφος κ. Κώστας Γιαννακίδης, «κάποια στιγμή αξίζει να εμφανιστεί ένας μερακλής διαμαρτυρόμενος, συνοδευόμενος από τοπογράφο και δικηγόρο. Και να σταθεί ένα εκατοστό πιο πέρα από την κόκκινη γραμμή. Ετσι, για την πλάκα. Ακόμα καλύτερο: να εμφανιστούν κάποιοι με σατανική διάθεση και να απλώσουν πανό υπέρ της κυβέρνησης» (News24|7, 17.11.2025).
Η αρνητική έκπληξη ήρθε από το Αυτόφωρο Μονομελές Πλημμελειοδικείο, που καταδίκασε τους διαμαρτυρομένους σε φυλάκιση εννέα μηνών, αποδεικνύοντας ότι και η Δικαιοσύνη λειτουργεί με τις μόδες. Ενώ –όχι πολύ παλιά– τα δικαστήρια αθώωναν δράστες πραγματικών αδικημάτων, όπως π.χ. η φθορά ξένης περιουσίας, επειδή αυτά είχαν γίνει στο πλαίσιο κάποιας διαμαρτυρίας, τώρα τιμωρείται η απλή έκφραση σε «απαγορευμένους τόπους». Ας μην ξεχνάμε ότι ελληνικό δικαστήριο αθώωσε τρεις συνδικαλιστές που τον Νοέμβριο του 2012 επιτέθηκαν με γροθιές και καφέδες στον Γερμανό πρόξενο στη Θεσσαλονίκη. Τόση ασφάλεια δικαίου υπήρχε σε αυτήν τη χώρα και άλλη τόση υπάρχει τώρα.
