Απ’ τη στιγμή που ακούσαμε το όνομά της, την περιμέναμε. Κίμπερλι Γκίλφοϊλ, η νέα πρέσβειρα των ΗΠΑ στη χώρα μας. Εντυπωσιακή εμφάνιση, επιτυχημένη εισαγγελέας, πρώην σύντροφος του υιού Τραμπ. Εχει, λέει, τη δυνατότητα να σηκώσει το τηλέφωνο και να μιλήσει απευθείας με τον πρόεδρο. Οχι μόνον με τον Πάνο Καμμένο αλλά και με τον ίδιο τον Τραμπ. Ομως αργούσε να μας έρθει. Ανησυχήσαμε όταν μάθαμε ότι υπήρξαν κάποια προσκόμματα στην έγκριση της θέσης της στο Κογκρέσο. Ευτυχώς ξεπεράστηκαν. Ομως καθυστερούσε η άφιξή της, ώσπου επιτέλους μας ήρθε. Κι απ’ την ημέρα που μας ήρθε, δεν έπαψε να μας απασχολεί. Πού έφαγε, ποιους κάλεσε στο τραπέζι της, ποιος είναι ο αγαπημένος της Ελληνας τραγουδιστής και το κυριότερο πόσο αγαπάει την Ελλάδα. Πόση ανακούφιση νιώθουμε όταν κάποιος από τους δυνατούς αυτού του κόσμου λέει πως αγαπάει την Ελλάδα. Την αγαπάει τόσο πολύ που έκανε τον μήνα του μέλιτός της εδώ. «Δεν πήγε και τόσο καλά ο γάμος», σχολίασε ο Κώστας Τασούλας. «Ο επόμενος θα πάει καλύτερα», απάντησε εκείνη. Η αλήθεια είναι ότι από την ημέρα που πάτησε το πόδι της εδώ, δεν σταμάτησε να κινείται. Η άφιξή της συνέπεσε με το διεθνές συνέδριο για την ενέργεια, όπου η χώρα διεκδίκησε με επιτυχία τον ρόλο του ενεργειακού κόμβου για την Ανατολική Μεσόγειο. «Αυτή είναι μόνον η αρχή. Δέστε τις ζώνες σας. Ετοιμαζόμαστε να απογειωθούμε». Πριν φθάσουμε στον προορισμό μας όμως υποσχέθηκε ότι θα πείσει τον πρόεδρο Τραμπ να μας επισκεφθεί. «Δεν θα ήταν ωραία να βγάλει λόγο στην Ακρόπολη;». Απαλό χαμόγελο αμηχανίας. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα του μπει η ιδέα να καθαρίσει τους κίονες και να αποκαταστήσει τη στέγη. Είναι κρίμα να μένει έτσι ερείπιο.
Η κυρία Γκίλφοϊλ κάνει τη δουλειά της. Και μέχρι στιγμής την κάνει με επιτυχία. Δείχνει να μας ξέρει πολύ καλύτερα απ’ ό,τι πιστεύαμε. Αυτή η ωραία χώρα στην Ανατολική Μεσόγειο έχει ανάγκη από λάμψη και υπερθέαμα γιατί πάσχει από κατάθλιψη. Ανέλαβε να θεραπεύσει την κατάθλιψή μας. Γιατί, όμως, έχω τη δυσάρεστη εντύπωση πως αυτή η υπόθεση μας βάζει στη χρονομηχανή και μας φέρνει πίσω σε περασμένες δεκαετίες; Μην πάει ο νους σας στο κακό. Δεν αναφέρομαι στην εποχή που η αμερικανική πρεσβεία παρενέβαινε στα πολιτικά μας πράγματα. Αυτή έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Η υπόθεση πάει πολύ βαθύτερα, σε ένα ψυχολογικό υπόστρωμα σχεδόν αταβιστικό. Συλλογίζομαι τους καιρούς εκείνους που στην πλατεία του χωριού εμφανιζόταν μια κουρσάρα με λαμπερά νίκελ και την οδηγούσε ο θείος από την Αμερική. Η πιτσιρικαρία έτρεχε πίσω της φωνάζοντας επειδή περίμενε τα δώρα.
Την κυρία Γκίλφοϊλ την υποδεχθήκαμε σαν να είναι η θεία από την Αμερική. Μπορεί να πιστεύουμε πως είμαστε μια μικρή επαρχία στο διεθνές στερέωμα, αλλά ας μην το δείχνουμε και τόσο ξεδιάντροπα.
