Μέχρι πριν από μερικούς μήνες, στην οδό Κολοκοτρώνη, στο σημείο που συναντάει τη Σταδίου, υπήρχαν δύο ειδικοί χώροι στάθμευσης του Δήμου Αθηναίων για δίτροχα. Στις αρχές του καλοκαιριού, στη μία πλευρά, οι θέσεις «ακυρώθηκαν» από την ανακαίνιση ενός μεγάλου πολυώροφου κτιρίου, που φαίνεται ότι θα διαρκέσει αρκετά, και δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι όταν ολοκληρωθούν οι εργασίες, οι θέσεις για τα δίτροχα θα επιστρέψουν. Και στην άλλη πλευρά έμειναν οι μισές από τις αρχικές, καθώς τοποθετήθηκαν βυθιζόμενοι κάδοι απορριμμάτων, λες και από όλα τα σημεία της περιοχής μόνον εκεί μπορούσαν να εγκατασταθούν.
Δεν έχουν άδικο οι οδηγοί δικύκλων που γκρινιάζουν. Γι’ αυτούς οι θέσεις στην Αθήνα είναι ελάχιστες και πολλές φορές δεν είναι καν διαθέσιμες, γιατί παρκάρουν αυτοκίνητα, τα οποία ούτως ή άλλως καταλαμβάνουν περίπου το 70% του δημόσιου χώρου της πόλης σήμερα. Ειδικότερα, σύμφωνα με όσα αναφέρονται στην επίσημη ιστοσελίδα του Δήμου Αθηναίων, υπάρχουν 1.604 θέσεις με ειδική σήμανση στο οδόστρωμα που προορίζονται αποκλειστικά για μοτοσικλέτες. Αστείος αριθμός. Σταγόνα στον ωκεανό αν σκεφτεί κανείς πόσες χιλιάδες μοτοσικλέτες κυκλοφορούν στους ελληνικούς δρόμους.
Δεν έχουν άδικο οι οδηγοί δικύκλων που γκρινιάζουν. Γι’ αυτούς οι θέσεις στην Αθήνα είναι ελάχιστες και πολλές φορές δεν είναι καν διαθέσιμες, γιατί παρκάρουν αυτοκίνητα.
Η Αθήνα με τον καιρό που έχει, τις περιορισμένες βροχές και το ήπιο κρύο, είναι κατάλληλη πόλη για δίτροχο, που επιπλέον αποτελεί την ιδανική επιλογή για τους καθημερινά μποτιλιαρισμένους δρόμους της πόλης. Αν ο Δήμος Αθηναίων ή το υπουργείο Μεταφορών αποφάσιζε να κηρύξει τον πόλεμο στα αυτοκίνητα, που κανείς δεν δείχνει τη διάθεση να το κάνει, εκτός από το να ενισχύσει τα δημόσια μέσα μεταφοράς, θα έπρεπε να φτιάξει υποδομές για μηχανάκια, να σχεδιάσει πάρα πολλές θέσεις πάρκινγκ παντού στην πόλη.
Το 2024 η Δημοτική Αστυνομία έκοψε περίπου 40.000 κλήσεις σε μηχανάκια, οι περισσότερες για παράνομη στάθμευση: σε πεζόδρομους, πλατείες, γενικά σε σημεία όπου φυσικά δεν έχουν καμία θέση τα δίκυκλα. Ωστόσο δεν υπάρχουν οδηγοί που αγαπούν την παρανομία. Κανείς δεν θέλει να βρίσκει καθημερινά κλήσεις. Ολοι ανεξαιρέτως θα προτιμούσαν να σταθμεύσουν σε ένα ασφαλές σημείο, όπου δεν ενοχλούν ούτε τους πεζούς ούτε την κυκλοφορία. Η «αναρχία» στους δρόμους της πόλης καλλιεργείται. Βρίσκει εύφορο έδαφος, συντηρείται και ριζώνει όλο και πιο βαθιά. Η έλλειψη υποδομών δημιουργεί συνθήκες «ζούγκλας», κάνει την κάθε μέρα μια μάχη: Oποιος καταφέρει να επιβιώσει, και με όποιον τρόπο.
