Και καλά η κυβέρνηση. Θέλεις η μακροχρόνια άσκηση εξουσίας, θέλεις η συσσώρευση των προβλημάτων, θέλεις η πολυπλοκότητα του παγκόσμιου τοπίου, την απομακρύνει από την καθημερινή ζωή του πολίτη. Είναι ένα είδος ψυχολογικής άμυνας. Η άσκηση της εξουσίας, κατ’ ανάγκην εγκλωβισμένη στον μικρόκοσμο που ονομάζουμε πολιτική ζωή, εθίζει τους χρήστες της σε μια προστατευτική εσωστρέφεια. Τις προάλλες η Ελλάδα αναβαθμίστηκε σε ενεργειακό κέντρο της Αν. Μεσογείου. Είναι επιτυχία για τη χώρα σε πολλά επίπεδα, από το οικονομικό έως το γεωπολιτικό. Η αντιπολίτευση την αντιμετώπισε με ζηλοτυπία. Από τον κ. Ανδρουλάκη που δήλωσε ότι η επιτυχία ανήκει στο κόμμα του έως τη ρωσόφιλη αντιπολίτευση, δεξιά και αριστερά, που το μόνο που μπόρεσε να δει είναι ότι η χώρα παραδίδεται στην ενεργειακή εξάρτηση των Αμερικανών και μάλιστα στη χειρότερη εκδοχή του «ιμπεριαλισμού» τους, τις πολυεθνικές. Ολ’ αυτά είναι προβλέψιμα και μάλλον βαρετά. Τι αίσθημα παράγουν στην κοινωνία; Είτε αντιμετωπίσεις το ζήτημα ως επιτυχία είτε ως αποτυχία. Μάλλον αδιαφορία, σαν κάτι πολύ μακρινό και αφηρημένο. Κάτι το οποίο μπορεί να εισπράττεται ως εντυπωσιακό, όμως το προσπερνάει αβρόχοις ποσί αφού δεν επηρεάζει καθόλου την καθημερινότητα της ζωής της. Κάτι τέτοιο εννοούμε όταν λέμε ότι οι πολιτικές ελίτ μιλούν άλλη γλώσσα απ’ αυτήν που μιλάει η κοινωνία. Και γι’ αυτό η δημοκρατία μας, και όχι μόνον η δική μας, πάσχει από κρίση αντιπροσώπευσης. Αυτή που όλοι φοβόμαστε ότι κινδυνεύει να οδηγήσει τη χώρα στο χάος της ακυβερνησίας.
Αλλη γλώσσα; Ελληνικά μιλούν όλοι, όμως δίνουν στις λέξεις διαφορετική σημασία. Πάρτε για παράδειγμα την περίφημη δωρεάν δημόσια παιδεία. Είναι ένας τομέας που αφορά όλη την κοινωνία, επηρεάζει και την οργάνωσή της και το δημογραφικό, και γι’ αυτό την υπερασπίζονται όλοι, κυβέρνηση και αντιπολίτευση. Είναι ταμπού και γι’ αυτό κανείς δεν τολμά να το αγγίξει. Κανείς δεν τολμά να πει πόσο κοστίζει η περίφημη δωρεάν παιδεία στον οικογενειακό προϋπολογισμό, σε φροντιστήρια για όσους θέλουν να συνεχίσουν τις σπουδές τους στο επίσης κατ’ όνομα δωρεάν δημόσιο πανεπιστήμιο. Κοπτόμεθα για το στεγαστικό, όμως πού είναι εκείνες οι φοιτητικές εστίες και σε τι κατάσταση βρίσκονται; Για την αντιμετώπιση της παραβατικότητας και της εγκληματικότητας αυστηροποιούνται οι ποινές με νόμους. Οι νόμοι είναι φτιαγμένοι από λέξεις. Λέξεις που παραπέμπουν σε πράξεις. Ομως, όταν οι λέξεις περιορίζονται στη χρήση του πολιτικού μικρόκοσμου, τότε ακυρώνονται και οι πράξεις.
Εκεί οφείλεται η υποχώρηση της δημοφιλίας της κυβέρνησης. Εκεί και η καχεξία της αντιπολίτευσης. Εκεί και η κοινωνική κατάθλιψη που εκφράζεται με την πρώτη ευκαιρία σε βία.
