Οι Eλληνες πολίτες μένουν με ανοιχτό το στόμα σαν ακούν ότι σε κάποιες χώρες δεν σχηματίζεται κυβέρνηση την επομένη των εκλογών, αλλά μπορεί να περάσουν και 20 μήνες για να έχουν πρωθυπουργό. «Πω, πω», ψιθυρίζουμε περιδεείς, «αυτά δεν γίνονται εδώ…».
Ουδέποτε όμως αναρωτιόμαστε στα σοβαρά «γιατί, δεν γίνονται αυτά εδώ». Τι έχει το έρμο το Δημόσιο και ψοφάει όταν δεν έχει υπουργό; «Φταίει η δημόσια διοίκηση», λένε οι ελαφροσπουδαγμένοι, ή στο πιο κουλτουριάρικο: «Δεν έχουμε τέτοια παράδοση λειτουργίας του κράτους».
Δεν ξέρουμε αν «σίδερα μασάει ο Βέλγος fonctionnaire», όταν την περίοδο 2018-2020 η χώρα έμεινε 652 ημέρες χωρίς πλήρη κυβέρνηση. Ξέρουμε όμως, ότι αν στο νοσοκομείο της Μπριζ βγει στη σύνταξη ένας ακτινολόγος, το ίδιο το νοσοκομείο είτε θα ψάξει να τον αντικαταστήσει είτε θα επεκτείνει την σύμβασή του. Στην Ελλάδα –όπως γράφαμε την περασμένη εβδομάδα («Ερανιστικά ρουσφέτια», 1.11.2025)– χωρίς κυβέρνηση δεν μπορεί να πληρωθεί μια θέση ακτινολόγου στο Κιλκίς. Πρέπει ο υπουργός είτε να συνυπογράψει την προκήρυξη της θέσης είτε –όπως προβλέπει το άρθρο 56 του φρέσκου «ερανιστικού νομοσχεδίου 5243/2025»– μόνο «με απόφαση υπουργού» μπορεί να παραταθεί η υπηρεσία κάποιου ιατρού και μετά το 67ο έτος της ηλικίας του. Αυτή είναι η διαφορά μεταξύ του βελγικού δημοσίου, που λειτουργεί χωρίς κυβέρνηση και του ελληνικού που δεν λειτουργεί ακόμη κι όταν έχει κυβέρνηση.
Ο συγκεντρωτισμός είναι μια παλιά πληγή της χώρας, που τώρα μεγαλώνει λόγω του «επιτελικού (τρομάρα μας!) κράτους». Η κυβέρνηση και περισσότερο το Μέγαρο Μαξίμου, συγκεντρώνει όλο και περισσότερες αρμοδιότητες, αλλά όταν γίνεται η στραβή, η «επιτελικότητα» εξαφανίζεται από τη σκηνή· δεν πήρε χαμπάρι τα χάλια του ΟΣΕ ή το πάρτι που γινόταν επί έξι χρόνια στον ΟΠΕΚΕΠΕ, έπεσε από τα σύννεφα για το κλείσιμο των 204 καταστημάτων των ΕΛΤΑ κ.λπ.
Το χειρότερο όμως είναι η μίρλα. Ενώ συγκεντρώνουν όλο και περισσότερες αρμοδιότητες –που εκ των πραγμάτων δεν μπορούν να διαχειριστούν και ταυτοχρόνως αυξάνουν την πιθανότητα κάτι να πάει λάθος– μόλις γίνει η «στραβή» φταίνε «οι διαχρονικές παθογένειες», «το κακό μας το ριζικό» κι άλλα τέτοια μεταφυσικά.
Ενα παράδειγμα: «Το “έγκλημά” μου είναι ότι συμφώνησα με την υπηρεσιακή εισήγηση του ΟΠΕΚΕΠΕ για την εφαρμογή μιας υπουργικής απόφασης», είπε ο κ. Μάκης Βορίδης (15.7.2015). Θέλουμε να πιστεύουμε ότι αυτό είναι το μόνο «έγκλημα» του κ. Βορίδη, αλλά θα μείνουμε με την απορία: Γιατί πρέπει κοτζάμ υπουργός να υπογράψει «συμφωνώ» σε ένα ακατανόητο χαρτί για την «κατανομή των βοσκοτόπων» που αναφέρει στρέμματα και ΑΦΜ;
