Στην επιστολή παραίτησής του από τη θέση του CEO των ΕΛΤΑ, ο Γρηγόρης Σκλήκας γράφει μεταξύ άλλων: «Παρά τις προσπάθειες το βασικό πρόβλημα παραμένει: η απώλεια άνω του 90% του επιστολικού έργου δεν συνοδεύτηκε από αντίστοιχη προσαρμογή των δομών και του κόστους λειτουργίας, με αποτέλεσμα ο Οργανισμός να παραμένει οικονομικά μη βιώσιμος, παρά το γεγονός ότι θα έπρεπε να λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια ήδη από το 2013. Μέρος αυτής της προσπάθειας αποτέλεσε και το σχέδιο απομείωσης υπολειτουργούντων καταστημάτων, το οποίο θεωρώ απαραίτητο για τη διασφάλιση της βιωσιμότητας και της συνέχισης λειτουργίας του Οργανισμού».
Δύσκολα θα βρεθεί οικονομολόγος ή άνθρωπος της αγοράς που να μη συμφωνήσει με αυτά που λέει ο κ. Σκλήκας και, κυρίως, με το γεγονός ότι αν δεν γίνουν αποφασιστικές κινήσεις, σύντομα ο κρατικός ταχυδρομικός φορέας θα έχει οξύ πρόβλημα ρευστότητας και δεν θα μπορεί να καταβάλλει μισθούς.
Υπάρχει και μια υποκρισία στις αντιδράσεις των βουλευτών, ειδικά της κυβέρνησης, που κάνουν λες και δεν γνώριζαν τη βαριά ασθένεια των ΕΛΤΑ. Και γνώριζαν, και δεν ενδιαφέρονταν.
Τα ΕΛΤΑ μπάζουν νερά σιγά σιγά και σταθερά, για χρόνια. Τα προβλήματα δεν αντιμετωπίστηκαν ποτέ δυναμικά, ο περίφημος οικονομικός εξορθολογισμός, που τόσες φορές ανακοινωνόταν, δεν προχώρησε σοβαρά, εν τω μεταξύ η παραδοσιακή αλληλογραφία διαρκώς υποχωρούσε, και ήρθε η στιγμή που το μαχαίρι έπρεπε να μπει βαθιά στο κόκαλο. Οταν βρίσκεσαι με την πλάτη στον τοίχο, δεν έχεις ευελιξία, γίνεσαι άγαρμπος και άτσαλος, βάζεις λουκέτο σε 204 καταστήματα και στην απόφαση αυτή, βλέπεις μόνο έναν αριθμό, τίποτε άλλο. Αυτό συνέβη. Δικαιολογημένο με όρους τεχνοκρατικούς, αδικαιολόγητο κοινωνικά και πολιτικά.
Τα ΕΛΤΑ είναι ο επίσημος φορέας παροχής της καθολικής ταχυδρομικής υπηρεσίας στη χώρα, που σημαίνει ότι είναι υποχρεωμένα να εξυπηρετούν καθημερινά κάθε πολίτη όπου κι αν βρίσκεται στην Ελλάδα, στο πιο απομακρυσμένο νησί, στο πιο ορεινό χωριό, και γι’ αυτό έχουν ιδιαίτερο ψυχολογικό βάρος. Αποτελούν σε κάποιες περιπτώσεις, μικρών κοινοτήτων, τη μοναδική παρουσία του κράτους. Οι κάτοικοι αυτών των περιοχών θα έπρεπε να έχουν ενημερωθεί για τις αποφάσεις της κυβέρνησης, κάποιος να τους έχει προετοιμάσει, να τους έχει εξηγήσει από πριν ότι η πρόσβασή τους στις ταχυδρομικές υπηρεσίες δεν θα διαταραχθεί.
Υπάρχει όμως και μια υποκρισία στις αντιδράσεις των βουλευτών, ειδικά της κυβέρνησης, που κάνουν λες και δεν γνώριζαν τη βαριά ασθένεια των ΕΛΤΑ. Και γνώριζαν, και δεν ενδιαφέρονταν. Μέχρι που τους έπεσε βαρύς ο αριθμός 204, γιατί κατάλαβαν ότι από πίσω κρύβει πολλές ψήφους.
