Σε γενικές γραμμές οφείλουμε να ενθαρρύνουμε τις πρωτοβουλίες της νεολαίας. Ειδικά αν αυτές αφορούν ζητήματα της παιδείας τους. Δείχνουν ενδιαφέρον για το έργο που επιτελείται στο πανεπιστήμιο και διάθεση να συμμετάσχουν ενεργά στη βελτίωσή του. Πάρτε για παράδειγμα την πρόσφατη ανακοίνωση της «Πρωτοβουλίας Αναρχικών»: «Ως αναρχικοί την παιδεία οφείλουμε να την υπερασπιζόμαστε ως ένα κοινωνικό αγαθό, δηλαδή ένα αγαθό που πρέπει να γεννιέται, να αναπτύσσεται και να επιστρέφει πίσω στην κοινωνία, εξυπηρετώντας τις ανάγκες και τις επιθυμίες της». Η ανακοίνωση αναφέρεται στην περίπτωση ενός φοιτητή που συνελήφθη και καταδικάστηκε επειδή στην προσπάθειά του να εξυπηρετήσει τις κοινωνικές ανάγκες και επιθυμίες, έγραφε με σπρέι συνθήματα σ’ έναν φρεσκοβαμμένο τοίχο του ΕΜΠ. Τον είδε ο κοσμήτορας της Σχολής Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών και του ζήτησε να σταματήσει. Προφανώς ο κ. κοσμήτορας δεν αντελήφθη ότι ο νέος εργαζόταν για να παράγει ένα κοινωνικό αγαθό, το οποίο αναπτυσσόμενο θα επέστρεφε πίσω στην κοινωνία. Κοινώς δεν έχει ιδέα από διαλεκτική. Και βλέπει τους φοιτητές ως παθητικά όργανα του συστήματος τα οποία παρακολουθούν μαθήματα και αποκτούν δεξιότητες οι οποίες τους στερούν το δικαίωμα στην πρωτοβουλία. Φωτογράφισε τον φοιτητή, τον έδειξε στον πρύτανη, ο πρύτανης στον εισαγγελέα και ο νέος δημιουργός καταδικάστηκε σε 14 μήνες φυλάκιση με αναστολή.
Η πρωτοβουλία των νέων με τα σπρέι δεν είναι τίποτε το αξιοσημείωτο. Το αξιοσημείωτο είναι ότι για πρώτη φορά αυτή αντιμετωπίζεται ως ποινικά κολάσιμη. Πριν από χρόνια ο Αγγελος Συρίγος είχε κάνει παρατήρηση σε κάποιους νέους που επεξεργάζονταν για το κοινό καλό με σπρέι τους τοίχους του Παντείου. Είχε καταλήξει στο νοσοκομείο. Κάτι φαίνεται πως έχει αλλάξει από τον καιρό εκείνο. Κατά την πρωτοβουλία των Αναρχικών, «το κράτος και τα αφεντικά» έχουν αποθρασυνθεί και «στοχεύουν στον πλήρη έλεγχο του ίδιου του πανεπιστημίου». Μη ρωτάτε πού μπαίνουν τα «αφεντικά» στην όλη υπόθεση και ποια είναι αυτά. Αναρχικοί είναι οι άνθρωποι και έχουν μια ολιστική αντίληψη της παιδείας. Και υπόσχονται ότι ως φοιτητές/τριες θα σπάνε καθημερινά το καθεστώς «πολιτικής αποστείρωσης». Μου κάνει εντύπωση πώς ξέχασαν τα «φοιτητά», όμως φαίνεται πως είναι πολύ θυμωμένοι και βιάζονταν. Αντιθέτως δεν ξεχνούν την «απονοηματοδότηση» του ασύλου και τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Φανταστείτε τι έχει να γίνει όταν λειτουργήσουν τα ιδιωτικά πανεπιστήμια και μπουν και τα τουρνικέ. Ας ελπίσουμε αυτή η «πρωτιά» της καταδίκης να μην παραμείνει πρωτιά. Να σηματοδοτεί την αλλαγή της στάσης των πανεπιστημιακών αρχών απέναντι στις πρωτοβουλίες των νέων. Θα στερηθούμε την κοινωνική προσφορά των αναρχικών, θα μου πείτε. Τι να κάνουμε; Δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα.
