Το κυοφορούμενο κόμμα Τσίπρα, σε επίπεδο επιρροής, δεν ξεφεύγει από το πλαίσιο της ριζοσπαστικής Αριστεράς, σύμφωνα με την πρόσφατη δημοσκόπηση της Alco. Aπό το ΠΑΣΟΚ τσιμπολογά μόνον ένα 13%, δηλαδή περί το 1,5% της δημοσκοπικής δύναμης του Κινήματος, ενώ αφαιμάσσει πολύ ή λίγο από όλα τα κόμματα του πάλαι ποτέ κραταιού και τροπαιοφόρου ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι ολοφάνερο ότι αυτή η πορεία δεν κρύβει καμία δυναμική και ο στόχος του Αλέξη Τσίπρα στις εκλογές να αναδειχθεί στον ηγέτη της αξιωματικής αντιπολίτευσης φαντάζει ιδιαίτερα δύσκολος. Και είμαστε ακόμη στη φάση όπου ο πρώην πρωθυπουργός δεν έχει γίνει στόχος επιθέσεων από τους παλιούς συντρόφους του.
Ο στενός του σύμβουλος κ. Νίκος Μαραντζίδης έκανε μια κατ’ αναλογίαν εκτίμηση. Είπε πως «ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η Ενωση Κέντρου του Μαύρου και ο Τσίπρας ο Ανδρέας του 1974». Δηλαδή, μετά περίπου επτά χρόνια, προβλέπει ο κ. Ν. Μαραντζίδης, ο Αλ. Τσίπρας θα γίνει και πάλι πρωθυπουργός. Με βάση τη σημερινή φαινόμενη επιρροή του, αυτό είναι το καλύτερο σενάριο για τον Αλ. Τσίπρα. Φυσικά, εκτιμήσεις για το τι θα συμβεί ύστερα από επτά χρόνια είναι πιο πολύ παρηγοριά για τον σημερινό ασθενή.
Ο Αλέξης Τσίπρας γνωρίζει ότι το επιχειρούμενο rebranding δεν διαγράφει το παρελθόν του. Αυτός μπορεί να το επιθυμεί, όμως διαγραφή μνήμης δεν υφίσταται ούτε στην πολιτική ούτε στην Ιστορία.
Ο πρώην πρωθυπουργός, επειδή δεν είναι χθεσινός, γνωρίζει ότι το επιχειρούμενο rebranding δεν διαγράφει το παρελθόν του. Αυτός μπορεί να το επιθυμεί, όμως διαγραφή μνήμης δεν υφίσταται ούτε στην πολιτική ούτε στην Ιστορία. Ο Γεώργιος Παπανδρέου έγινε ξανά πρωθυπουργός μετά είκοσι χρόνια. Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης έγινε πρωθυπουργός είκοσι πέντε χρόνια μετά το 1965. Η μνήμη είναι μυστήριο πράγμα. Δεν ανέχεται το delete. Συνεπώς, όσα βιβλία και να συγγράψει ο Αλ. Τσίπρας, το παρελθόν δεν μπορεί να το αλλάξει όσο ζουν και συναποφασίζουν οι γενιές που βίωσαν το 2015. Αλλοι βλέπουν στο πρόσωπό του αυτόν που πρόδωσε το «όχι» και οι άλλοι αυτόν που με την πολιτική του οδήγησε την Ελλάδα στην άκρη του γκρεμού.
Τούτων δοθέντων, υπάρχει περίπτωση ο Αλ. Τσίπρας να κάνει δεύτερες σκέψεις για τη δημιουργία κόμματος; Διότι μπορεί ο Ανδρέας να ξεκίνησε από το 13% και μέσα σε επτά χρόνια να εκτινάχθηκε στο 48%, αλλά πρώτον, αυτός ήταν ο βεριτάμπλ Ανδρέας και όχι η απομίμησή του και, δεύτερον, ήταν εντελώς διαφορετικές οι συνθήκες των πρώτων χρόνων της Μεταπολίτευσης.
Στις σημερινές συνθήκες, αν το νέο κόμμα δεν καταλάβει τη δεύτερη θέση στις εκλογές, οι σχεδιασμοί του Αλ. Τσίπρα πάνε πολύ πίσω και αυτός δεν είναι πρωτοεμφανιζόμενος στην πολιτική για να έχει την πίστωση του χρόνου. Και ούτε μπορεί να υποδυθεί τον ρόλο του Ελληνα Μαμντάνι –θα το ακούσουμε και αυτό– καθώς η πατρίδα μας δεν είναι Νέα Υόρκη και ο ίδιος κουβαλά στην πλάτη του τις γνωστές αμαρτίες. Δεν είναι νέος και άφθαρτος. Οπότε τα δυσκολότερα είναι μπροστά του.
