Να καταργηθούν τα ΕΛΤΑ, να μεταμορφωθούν ή να μετατραπούν σε μουσείο μιας Ελλάδας που κάποτε υπήρξε. Χθες έκλεισαν 46 καταστήματα. Επρόκειτο να καταργηθούν πολλά περισσότερα, όμως μετά τον πανικό που προκλήθηκε, δόθηκε τρίμηνη παράταση στη λειτουργία τους. Η αλήθεια είναι ότι εδώ και χρόνια τα ΕΛΤΑ είχαν χάσει την αξιοπιστία τους. Και δεν αναφέρομαι στο παθητικό τους και στο κόστος λειτουργίας τους. Και η δημόσια εκπαίδευση έχει κόστος και σίγουρα επιβαρύνει τον κρατικό προϋπολογισμό, όμως κανείς δεν μπορεί να σκεφτεί ότι πρέπει να την καταργήσει. Το ίδιο ισχύει και για την εθνική άμυνα και για τη δημόσια υγεία. Τα ΕΛΤΑ έχουν εδώ και καιρό πέσει στη μάχη του ανταγωνισμού με τις ιδιωτικές επιχειρήσεις. Εξάλλου έχουν αλλάξει και οι συνθήκες επικοινωνίας. Η αλληλογραφία σήμερα είναι ένα ξεπερασμένο και μάλλον περιφρονημένο μέσο. Ομως τα ΕΛΤΑ εξακολουθούσαν να παράγουν κοινωνικό έργο. Σε μια Ελλάδα όπου ο πληθυσμός ζει, αν εξαιρέσουμε τον υδροκεφαλισμό των τριών – τεσσάρων μεγάλων πόλεων, σε μικρές κοινότητες, τα ΕΛΤΑ ήταν ένας τρόπος ώστε οι κάτοικοί τους να μην αισθάνονται αποκλεισμένοι. Υποτίθεται ότι αυτόν τον πληθυσμό η χώρα θέλει να τον κρατήσει ζωντανό. Και να τον ενισχύσει. Συγκινούμαστε όταν βλέπουμε στην παρέλαση έναν μόνον μαθητή να παρελαύνει με την ελληνική σημαία σε κάποιο ακριτικό νησί. Ο γερασμένος πληθυσμός της υπαίθρου με τις μικρές, διάσπαρτες κοινότητες περίμενε κάθε μήνα τον ταχυδρόμο για να του φέρει την επιταγή της σύνταξης. Πού θα την εξαργυρώσει είναι κι αυτό ένα θέμα, αφού και οι τράπεζες έχουν κλείσει τα περισσότερα υποκαταστήματά τους. Τα ΕΛΤΑ είναι κοινωνικό αγαθό, όπως και ο σιδηρόδρομος και οι δημόσιες συγκοινωνίες. Ας μην ξεχνάμε ότι οι ταχυδρομικές υπηρεσίες είναι από τα εκ των ων ουκ άνευ αγαθά που δημιούργησαν τα σύγχρονα έθνη-κράτη για να διασφαλίσουν την ενότητα του πληθυσμού τους.
Η ανακοίνωση της κατάργησής τους έγινε ξαφνικά, χωρίς καμία προετοιμασία. Και αμφιβάλλω πολύ αν κάποιοι ασχολήθηκαν σοβαρά με κάποια εναλλακτική λύση. Πανικός. Ο υπουργός Οικονομικών δηλώνει ότι δεν έχει ιδέα. Πόσες δεκαετίες τώρα τα ΕΛΤΑ λειτουργούν παθητικά, χτυπημένα, εκτός των άλλων και από την αρρώστια του Δημοσίου. Ποιος αποφάσισε την κατάργησή τους χωρίς να ενημερώσει τους ενδιαφερομένους; Και οι ενδιαφερόμενοι δεν είναι οι εργαζόμενοι. Είναι οι χρήστες τους. Τα ΕΛΤΑ ανήκουν, λέει, στο Υπερταμείο. Δεν ξέρω ποιο είναι το χειρότερο. Να είχε ενημερωθεί η κυβέρνηση για τον ξαφνικό θάνατο των ΕΛΤΑ και να κρύφτηκε πίσω από το Υπερταμείο; Ή όντως να μην ήξερε; Είτε έτσι είτε αλλιώς, η υπόθεση των ΕΛΤΑ αναδεικνύει το ταλέντο της να φέρνει απέναντί της οποιαδήποτε απόπειρα μεταρρύθμισης, που ενισχύει τη δυσπιστία της ελληνικής κοινωνίας.
