«Το δημογραφικό πρόβλημα δεν είναι αριθμητικό πρόβλημα, δεν μπορείς να πεις γεννήθηκαν 100.000 Ελληνες λιγότεροι, άρα θα φέρω 100.000 μετανάστες. Η Ελλάδα είναι πατρίδα και οι Ελληνες είναι έθνος. Το δημογραφικό θα λυθεί με πολιτικές στήριξης της οικογένειας, που υλοποιεί ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, και όχι αντικατάστασης του πληθυσμού».
Απόσπασμα άρθρου του υπουργού Μετανάστευσης και Ασύλου Θάνου Πλεύρη στην «Κ» (21.9.25), που δείχνει ανάγλυφα ότι η Ελλάδα χρειάζεται επειγόντως πολιτική τόσο για το δημογραφικό όσο και για το μεταναστευτικό, γιατί η σημερινή αντιμετώπιση των δύο κορυφαίων αυτών ζητημάτων για τη χώρα παραμένει κατώτερη των προσδοκιών.
Τα στοιχεία είναι αμείλικτα. Η χώρα χάνει κάθε χρόνο πάνω από 50.000 πολίτες, αφού οι γεννήσεις είναι λιγότερες από τους θανάτους. Αν συνεχιστεί η σημερινή τάση, ο πληθυσμός θα είναι κοντά στα 8,5 εκατ. το 2050 και κάτω από 5,8 εκατ. το 2100. Δηλαδή, τον επόμενο αιώνα ο ελληνικός πληθυσμός θα είναι ο μισός από τον σημερινό.
Αυτή η πρωτοφανής κατάρρευση των γεννήσεων δημιουργεί βάσιμους φόβους πως αν δεν υπάρξει μια σοβαρή πολιτική για το δημογραφικό, οι Ελληνες θα είναι σύντομα μια εθνοτική ομάδα σε πορεία εξαφάνισης.
Είναι πασιφανές ότι οι πολιτικές στήριξης της οικογένειας στις οποίες αναφέρεται ο κ. Πλεύρης δεν μπορούν να αναστρέψουν αυτό το τσουνάμι μείωσης του ελληνικού πληθυσμού. Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμη και οι σκανδιναβικές χώρες, κάποιες από τις οποίες έφτασαν να δαπανούν το 1% του ΑΕΠ τους σε τέτοιου είδους πολιτικές στήριξης της οικογένειας –επίδομα γέννησης, γενναιόδωρη άδεια μητρότητας/πατρότητας, δωρεάν φύλαξη παιδιών, επιδοτούμενη εκπαίδευση, βοήθεια στο σπίτι κ.λπ.– δεν κατάφεραν να αντιστρέψουν τους ρυθμούς υπογεννητικότητας παρά μόνο να τους επιβραδύνουν. Δυστυχώς η Ιστορία δείχνει, όπως τονίζουν και οι ειδικοί επιστήμονες, ότι από τη στιγμή που ο ρυθμός ανάπτυξης του πληθυσμού μιας χώρας γίνεται αρνητικός, δεν υπάρχουν επί της ουσίας τρόποι ώστε να αντιστραφεί πλήρως.
Ετσι, η μόνη λύση για να αντιμετωπισθεί το οξύτατο δημογραφικό πρόβλημα είναι ακριβώς αυτή που απορρίπτει ο κ. Πλεύρης. Η αύξηση των μεταναστευτικών ροών προς τη χώρα, δηλαδή η εισαγωγή μεταναστών. Οι οποίοι θα εγκατασταθούν στην Ελλάδα, πρώτον, για να προσφέρουν την εργασία τους, αφού το εγχώριο εργατικό δυναμικό φθίνει, και, δεύτερον, για να αντικαταστήσουν τους Ελληνες που χάνουμε κάθε χρόνο από τη συνεχή μείωση των γεννήσεων.
Αξίζει να σημειωθεί ότι τα τελευταία χρόνια οι ελλείψεις σε εργατικά χέρια στην Ελλάδα ξεπερνούν τις 150.000 ετησίως. Στον τουρισμό γύρω στις 50.000, στις κατασκευές 50.000 και άλλοι τόσοι στη γεωργία. Θέσεις εργασίας στις οποίες –εάν εξαιρέσει κάποιος ορισμένα τουριστικά επαγγέλματα– έτσι κι αλλιώς δεν απασχολούνται Ελληνες. Ως γνωστόν, ελάχιστοι Ελληνες θέλουν να μαζέψουν φρούτα από τους αγρούς ή να κάνουν δύσκολα μεροκάματα στα μεγάλα κατασκευαστικά έργα της χώρας.
Η Ελλάδα χρειάζεται, λοιπόν, μια μεταναστευτική πολιτική περισσότερο φιλική προς τους μετανάστες, με στόχο να προσελκύσει ξένους εργαζομένους με ταλέντο και δεξιότητες από χώρες που μοιάζουν πολιτισμικά και κοινωνικά με τη δική μας και οι οποίοι με την πάροδο των ετών θα ενσωματωθούν στην ελληνική κοινωνία και θα γίνουν οι επόμενοι Ελληνες.
Εξάλλου, οι μεγάλοι πρωταγωνιστές της υψηλής ανάπτυξης της χώρας τη δεκαπενταετία πριν από τα μνημόνια ήταν οι εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες αλβανικής καταγωγής, που δούλεψαν σκληρά με χαμηλά μεροκάματα και εν συνεχεία εγκαταστάθηκαν στη χώρα με τις οικογένειές τους και εντάχθηκαν βήμα βήμα στην ελληνική κοινωνία. Πολλά από εκείνα τα παιδιά που ήρθαν στη χώρα μωρά έγιναν στη συνέχεια ελληνόπουλα και θεωρούν πλέον περισσότερο πατρίδα τους την Ελλάδα απ’ ό,τι την Αλβανία.
Για να μπορέσει, όμως, η χώρα να βγει από το δημογραφικό αδιέξοδο στο οποίο βρίσκεται και να αντιμετωπίσει τις πιεστικές ανάγκες της έλλειψης εργατικών χεριών, θα πρέπει πρώτα απ’ όλα οι πολιτικοί μας να πάψουν να αντιμετωπίζουν τους μετανάστες ως εχθρούς, εκτοξεύοντας εθνικιστικές κορώνες και ποντάροντας στις ξενοφοβικές προκαταλήψεις κάποιων πολιτών. Και η νομοθεσία της Ελλάδας να γίνει πιο φιλική προς τους μετανάστες – όχι να διώχνει ή να φυλακίζει ξένους που δουλεύουν ακόμη και επτά χρόνια στη χώρα, αλλά δεν έχουν ακόμη βγάλει όλα τα έγγραφα που απαιτούνται.
Αυτή είναι μια επείγουσα υπαρξιακή ανάγκη της Ελλάδας που πρέπει να αντιμετωπίσει η σημερινή κυβέρνηση, κλείνοντας τα μάτια και τα αυτιά στις ακροδεξιές φωνές, που βλέπουν τους ξένους ως εχθρούς και κίνδυνο για τη χώρα. Και θεωρούν πως Ελληνας γεννιέσαι και δεν γίνεσαι.
